Κράτησα κάτι (από όσα είπε με το γνωστό ‘παπανδρεϊκό’ του στυλ ο πρωθυπουργός στην Ιθάκη) που τραυμάτισε  τη νοημοσύνη μου και που –πιστεύω-  ενόχλησε κάθε τίμιο πλην πένητα, αλλά άγρια φορολογούμενο πολίτη  στην ταπεινή μας χώρα. Η αναφορά Τσίπρα αφορούσε τον ‘μεγάλο πλούτο’, ο οποίος «βρίσκει τρόπο να αποφεύγει την φορολογία». Αλήθεια ήταν και φυσικά δεν διαφώνησε η μείζων αντιπολίτευση με αυτή την διαπίστωση. Αναρωτιέται όμως και μαζί μου  ο κάθε ‘ηλίθιος’ συνταξιούχος, άνεργος αλλά και ο σκληρά εργαζόμενος  φορολογούμενους σε αυτό τον τόπο: Ποιος σε εμποδίζει κύριε ΑΡΙΣΤΕΡΕ πρωθυπουργέ να φορολογήσεις τον μεγάλο πλούτο; Τι σε φρέναρε εδώ και τρία χρόνια να το πράξεις;  Δεν χρειάζεται να αναφέρω ‘διευθύνσεις και ονόματα’, όσων απολαμβάνουν ασυλία φόρου – ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ! Να θυμίσω όμως ότι οι ‘αχόρταγοι’ βιομήχανοι, οι πονηροί χοντρέμπροι, οι βαρβάτοι εφοπλιστές, οι βαθύπλουτοι πετρελαιάδες και οι τσαχπινάτοι μπον βιβέρ εισοδηματίες στην Ελλάδα, πάντα διέθεταν και διαθέτουν πλήθος επιχειρημάτων ώστε να αναχαιτίζουν όποια προσπάθεια έχει γίνει (ή θα επιχειρηθεί να γίνει) που θα τους υποχρέωνε να πληρώσουν. Οι απειλές «θα μεταφέρω την επιχείρησή μου στο εξωτερικό», «θα κλείσω και θα μείνουν χωρίς δουλειά χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι», «θα κατεβάσω την ελληνική σημαία από τα πλοία μου και  ξέχνα με»,  είναι μερικές που κάνουν τους πολιτικούς να τρέμουν και να σύρουν πρύμνα…

Αφού λοιπόν είναι ζόρικη πολύ η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου (με την ευκαιρία, διάβασα πρόσφατα ότι ο Πρόδρομος Μποδοσάκης, με περιουσιακά κεφάλαια 3 τρισεκατομμυρίων δραχμών, δήλωνε στην Εφορία 150 εκ.!), νά τη πάλι μπροστά μας η εύκολη λύση. Σίγουρη και με την καρπαζιά του Νόμου έτοιμη να πέσει στον σβέρκο μας. Ηδη, κατέφθασε η πιο φρέσκια,  με την ετικέτα ‘ΕΝΦΙΑ’ (φόρο άδικο που θα εξαφάνιζε η ‘πρώτη φορά Αριστερά’…)

Και να ήταν μόνο αυτά; Με το που γύρισα από τις ταπεινές –σε διάρκεια και έξοδα- διακοπές μου, τρύπωσα στο συνηθισμένο σούπερ μάρκετ όπου κάνω τα ψώνια της εβδομάδας. Χονδρικά, δεν φάνηκε να έχει αλλάξει κάτι χτυπητά, όμως, φτάνοντας στο ράφι με τα φρέσκα και μακράς διαρκείας γάλατα, διαπίστωσα το απίστευτο χαράτσι που όριζαν οι νέες ανεβασμένες τιμές. Λες και υπήρξε μεταξύ τους συνεννόηση (καλά τώρα!) οι βιομήχανοι γάλακτος είχαν ορίσει ακριβώς την ίδια αύξηση στα προϊόντα: γύρω στο 20-25%, έτσι επειδή γούσταρε η τσέπη τους. Η εν λόγω ελεεινή αύξηση σε ένα προϊόν πρώτης ανάγκης δεν δικαιολογείται με τίποτα. Τα καύσιμα –άλλη σταθερή αμαρτία σε βάρος της κατανάλωσης αυτή- συνήθως δικαιολογούν την ανοδική τους πορεία λόγω πολιτικής αστάθειας στον Κόλπο κλπ. Στην ουσία ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως οφείλεται στην πολιτική των ‘7 Αδελφών’, δηλαδή των κολοσσών του πετρελαίου, που σημαίνει ότι… δεν βρίσκεις άκρη. Και επειδή όταν ανοίγει η όρεξη των αυξήσεων δύσκολα κλείνει, νάτα τα πρώτα μηνύματα για την τρύπα στα οικονομικά των συγκοινωνιών: Ο υπουργός υποδομών, εντιμότατος κ. Σπίρτζης, έχει δώσει εντολή για μελέτη αυξήσεων στις τιμές των εισιτηρίων, ανάλογα με το πόσους σταθμούς θα αφορά η απόσταση που θα διανύει ο πελάτης του Μετρό…Να δείτε που αν και αυτό συμβεί, θα το υποστούμε αδιαμαρτύρητα!

ΥΓ! Κι’ ό,τι που είχα αρχίσει να πιστεύω πως κάτι γίνεται προς το καλύτερο, αφού στο βαγόνι Ηλιούπολη-Σύνταγμα, μπήκαν ΜΟΝΟ τρεις επαίτες…

Γιώργος Αρκουλής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr