Νίκος Βασιλειάδης

Στο επίμετρο του παιδικού εφηβικού βιβλίου της Πηνελόπης Δέλτα, “ο Μάγκας” μπορεί κανείς να διαβάσει, να δει συνοψισμένα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Τι είναι καλό και τι κακό; Πώς πρέπει να ζούμε; Πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια; Ο πλούτος φέρνει άραγε ευτυχία; Τι σημαίνει ελευθερία;

Αυτά και άλλα ερωτήματα, απλά, κοινότοπα μεν, βαθιά δε, κάνουν διάσπαρτα την εμφάνισή τους καθώς διανύουμε τα παιδικά μας χρόνια οδεύοντας προς την εφηβεία. ¨Όταν όμως η εφηβεία περάσει και αυτά έχουν μείνει αναπάντητα, όχι γιατί δεν προσπάθησες, δεν πάλεψες, δεν πόνεσες για να τα απαντήσεις τα πράγματα περιπλέκονται. Ίσως γιατί τελικά η ζωή δεν είναι κάτι που μπορείς να το ορίσεις και να το καλουπώσεις στα μέτρα τα ανθρώπινα. Ίσως γιατί η ζωή είναι ένα παιχνίδι και το να μην έχεις αιτήματα από αυτήν είναι το κλειδί. Ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ.

Από τη στιγμή που ζητάς κάτι το παιχνίδι ξαναρχίζει, και όταν το παιχνίδι αρχίζει, εσύ δεν είσαι πια εσύ. Είσαι ο παίκτης του εαυτού σου που μέσα στο παιχνίδι αυτό παίζεις ρόλους. Θέλεις να είσαι καλός. Θέλεις να είσαι δυνατός. Έξυπνος. Υγιής. Θέλεις να είσαι συναισθηματικός. Θέλεις. Θέλεις να μη χάσεις.

Όμως, το να θες να είσαι κάτι, λειτουργεί περισσότερο αποκλείοντας όλα αυτά τα κάτι που απέρριψες, για να είσαι αυτό το κάτι που θες. Το να θες να είσαι κάτι ισοδυναμεί με την βία που ασκείς στο υπαρξιακά ακαθόριστο ον που είσαι. Και έτσι κάπως χάνεις τον εαυτό σου και μεγάλο μέρος της ζωής γιατί είσαι απασχολημένος. Είσαι πολύ απασχολημένος με το παιχνίδι. Γυμνάζεις τις ικανότητές σου. Όχι τις δικές σου. Αλλά του παίκτη στον οποίον υποτάχθηκες για να ΜΗ χάσεις. Για να μη βγεις το απ’ το παιχνίδι. Με αυτό που έγινες, αρνούμενος αυτό που είσαι…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr