Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Σεπτέμβριος, έτσι σιωπηλά…, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png

 

…το καλοκαίρι αποφάσισε λοιπόν να φύγει, έτσι μαλακά όπως είχε φανεί. Ο ουρανός, ακόμη καθαρός να αγκαλιάζει την θάλασσα ήρεμη και γαλάζια με έναν ζεστό σιωπηλό όμως ήλιο. Το καταλαβαίνεις από αυτή την απροσδιόριστη βεβαιότητα στον αέρα, από τα πρώτα φύλλα των δέντρων που αλλάζοντας το χρώμα τους σε κόκκινο και χρυσό, χορεύοντας σε χαρούμενους κυκλικούς χορούς, θα γεμίσουν τις άκρες των δρόμων ή θα μαζευτούν στις ρίζες των δέντρων, σε σωρούς αγκαλιασμένα να σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους και να αποτολμούν επίγειες διαδρομές παρασυρμένα από έναν ξαφνικό αναπάντεχο σιρόκο. Το καταλαβαίνεις από τα πουλιά που μαζεύονται κι αυτά σε μικρές παρέες φουσκώνοντας τα φτερά τους, τιτιβίζοντας σκεφτικά.

Τα πρωινά πια έχουν μιαν αλλόκοτη ησυχία. Τα τζιτζίκια σώπασαν, κουράστηκαν ή κούρνιασαν βαθειά στις κουφάλες των δέντρων να απολαύσουν την πρωινή δροσιά που τόσο λαχτάρησαν μέσα στο καλοκαίρι. Στην ατμόσφαιρα πλανιέται αυτό που λέμε…προσμονή, σαν εκείνες τις στιγμές που είσαι σε ένα μικρό υπαίθριο θέατρο καθισμένος στο πέτρινο πεζούλι και περιμένεις να ανοίξει η αυλαία.

Είναι Σεπτέμβρης και ξέρεις πως από τώρα και μετά θα έρθει ένα πρωινό που θα ανοίξεις τα παντζούρια θα κοιτάξεις πάνω από τις κορυφές των κοκκινωπών βουνών και θα καταλάβεις πως ο χειμώνας πλησιάζει γιατί τα μικρά άσπρα σύννεφα, μαλακά, παχουλά μακρόστενα και νωχελικά αφρόντιστα με τις κατσαρές τους άκρες θα αρχίσουν να μαζεύονται σαν ένα κοπάδι πρόβατα που δεν ψάχνουν μα φέρνουν την βροχή.

Τα παντζούρια θα αρχίσουν να χτυπούν και οι πόρτες θα βροντούν απότομα, μα ο ήλιος θα λάμπει ακόμη, η θάλασσα θα παραμείνει γαλήνια και συ θα στέκεις εκεί ακίνητος, ευχαριστημένος με το χρώμα του καλοκαιριού στα μάτια…

Σεπτέμβρης

Καλό μήνα!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr 

SHARE
RELATED POSTS
Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό;, του Χρήστου Χωμενίδη
Πρόσεχε πουλάκι μου, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή
Για την αγάπη της Ερωτούσας…

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.