Όπως κάθε μέρα έξυνα το κεφάλι μου τι να σχολιάσω σήμερα. Σκεφτόμουνα να γράψω κάτι για τον κύριο Ιάσωνα Φωτήλα μα δεν πάνε πολλές μέρες που έγραφα πάλι για έναν άλλο ρατσιστή, τον κύριο Αθανάσιο Δαβάκη, βουλευτή της ΝΔ κι αυτόν. Αναρωτιόμουν τότε πόσους τέτοιους να έχει άραγε η ΝΔ στις τάξεις της και να λοιπόν άλλος ένας, ενώ περιμένουμε τους υπόλοιπους. Ύστερα σκέφτηκα τους επίσης ρατσιστές και άλλα πολλά βουλευτές της Χ.Α. μα ό,τι και να πει κανείς γι αυτούς θα ήταν λίγο. Εξ άλλου δεν είναι η πρώτη φορά που ο ιδεολογικός τους βόρβορος ξεχύνεται απο το στόμα τους. Τα έχουμε πει κι αυτά.

Κατέληξα στα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρό μας που σωστά κάποιοι αποκαλούν “αλητόσφαιρο”, έτσι που έχει καταντήσει. Δεν πιστεύω να υπάρχει στον κόσμο αγόρι που να μην έχει κλωτσήσει μπάλα, ας είναι κι ένα τρύπιο τόπι η μια κάλτσα παραγεμισμένη με κουρέλια. Ίσως το γεγονός ότι είναι το πιο διαδεδομένο και αγαπητό σπορ στον κόσμο να το μετέτρεψε στα χέρια επιτηδείων σε εργαλείο πολιτικής επιρροής, χειραγώγησης μαζών για προσωπικό όφελος και, τι άλλο, πλουτισμού, αφού δισεκατομμύρια παίζονται και χάνονται κάθε μέρα σ΄ένα παγκόσμιο κύκλωμα στοιχημάτων, αμοιβών, τηλεοπτικών δικαιωμάτων, πριμ, και στο χρηματιστήριο ανθρώπων -των παικτών.

Λέμε συχνά πως εμείς, οι γελοιογράφοι, είμαστε για να κάνουμε ερωτήσεις – όχι για να δίνουμε απαντήσεις. Αφήνω λοιπόν τους κοινωνιολόγους να εξηγήσουν το πώς ένα ωραίο παιχνίδι που όλοι (οι άνδρες τουλάχιστον) κάποτε το παίξαμε κατάντησε στο σημερινό επίπεδο.

Το σκίτσο είναι παλιό, όταν η χούντα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τις επιτυχίες του ΠΑΟ στο Κύπελλο Ευρώπης, στρέφοντας την προσοχή του κόσμου μακρυά από τα καθημερινά προβλήματα. “Αρτος και Θεάματα”, που λέμε. Τίτλος του, “Νεοελληοξ΄νικά προβλήματα”.

Για όσους ενδιαφέρονται, σ’ αυτό το σκίτσο πρωτοπαρουσιάστηκε η Σοφία, η Κοιμωμένη Γλαύξ. Από τότε την καθιέρωσα σε κάθε πολιτικό μου σκίτσο.

As usual, I was scratching my head in an effort to find something to comment on. I first thought of our our domestic politics but this is such a common subject of discussion. And then I thought of the neo-nazis of Golden Dawn, but then again it is not the first time they open the sewer of their mouth. We’ve talked about it many times.

I decided on the goings on in the Greek football (soccer to Americans). I don’t think there is a single boy in this world (girls now too) that hasn’t at some time kicked a ball, even if it was a sock filled with rags. That is perhaps why that this, the most popular sport in the world, it has become in the “right” hands a means of political influence, a tool of manipulating the masses and, what else, a means of producing wealth in a world-wide network of betting, broadcasting rights, commercials and the international stock exchange of humans -the players.

It is said that we, cartoonists, are only to ask questions, not to give answers. I will then let the political sociologists to explain how a beautiful game we all played at some point has reached its low level of today.

The cartoon, titled “Contemporary Greek problems”, is an old one (6 March 1973). It is from the time the Military Junta (1967-1974) was attempting to take advantage of the success of the Greek football champions “Panathinaikos” in the European Cup, so as to turn the attention of the people away from its daily problems. For those interested, this the first appearance of Sofia (Wisdom), the Sleeping Owl. Since then she appears on all of my political cartoons.

Βαγγέλης Παυλίδης

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author.

Iporta.gr

pavlidiscartoons.com/blog.