Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. 

Στις 28 Οκτωβρίου  2024 παρακολούθησα  μια  μαθητική παρέλαση σε κάποιο προάστειο της Αθήνας.

Ήταν όμορφη παρέλαση  γεμάτη νιάτα, χαμόγελα, μουσική, τύμπανα και πνευστά που έπαιζαν κυρίως μαθητές  και που ο   πατριωτικός ήχος  τους  βοηθούσε το ρυθμό του βήματος των μαθητών.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν  απόψεις που αντιτίθενται στις παρελάσεις, υποστηρίζοντας ότι οδηγούν  το μυαλό των παιδιών σε περίεργες παραμέτρους και θέλουν να καταργηθούν  αυτού του είδους οι εορταστικές εκδηλώσεις.

Προσωπικά με γοητεύει αυτή η σύμπραξη νηπίων, παιδιών και εφήβων με κοινό στόχο μια γιορτή για την πατρίδα τους , μα συγχρόνως δεν μπορώ να ξέρω τι επίδραση  θα είχε  σε μένα την ίδια μια κατάργηση της, μπορεί και  να μην αισθανόμουν καμία έλλειψη!

Σκέπτομαι όμως ότι από πλευράς εκπαιδευτικών  – πάντα με σχετική άδεια ανωτέρων –  είναι απαραίτητο να ειπωθούν  στους μαθητές κάποιες αλήθειες που αφορούν σε κακουργηματικές πράξεις πολέμου  και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά τον πόλεμο του 1940.

Σ’ αυτό οδηγήθηκα από ένα γεγονός που έμαθα από φίλο καθηγητή  και που επικροτώ 100%. Το σχολείο του φίλου καθηγητή, αντί  για σχολική εορτή με τους ξύλινους ανιαρούς λόγους που εκφωνούνται, οδήγησαν τους μαθητές του γυμνασίου στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκεί όπου την 1/5/1944  οι Γερμανοί εκτέλεσαν 200 Έλληνες πατριώτες σε αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού αξιωματούχου.

Πιστεύω, λοιπόν, ακράδαντα  ότι οι μαθητές πρέπει να μαθαίνουν  (χωρίς ωραιοποιήσεις )  όρους όπως: κατακτητής, πατριώτης, αντίσταση, κατοχή, πείνα, δωσίλογοι, κουκουλοφόροι-καταδότες, μαυραγορίτες. Να εξηγήσουν στους μαθητές τι σημαίνει ξεκληρισμένο χωριό και τι σημαίνει ένα νεκρό παιδί με την κοιλιά τουμπανιασμένη από την πείνα! Να μάθουν ό,τι σημάδεψε την Ελλάδα  – και όχι μόνο – μια ολόκληρη εποχή!

Να εξηγήσουν στους μαθητές τις καταστροφικές συνέπειες κάποιων από αυτούς τους όρους, όπως την απώλεια περιουσιών χαρισμένες  στα χέρια ενός μαυραγορίτη  για την αγορά 3-4 κιλών λαδιού  ή την ολοκληρωτική απώλεια  αυτοεκτίμησης κάποιου  που ικετεύει για λίγα  τρόφιμα  με σκοπό την διάσωση του παιδιού του.

Να γνωρίζουν τα παιδιά  τα πάντα χωρίς την ονειρική εικόνα ενός  “ΟΧΙ ” ή ενός  “ΝΑΙ ”

Να τους εξηγούν ότι αυτά τα τα τόσο δυσάρεστα γεγονότα συμβαίνουν σε κάθε χώρα παγκοσμίως που βρίσκεται στη δίνη ενός πολέμου δικαίου ή αδίκου!

Να βοηθήσουν τα παιδιά να σκέπτονται, να κρίνουν και να κατακρίνουν ή να επικροτούν. Όλα αυτά βέβαια δοσμένα αντικειμενικά, μακριά από πολιτικές πεποιθήσεις και πρακτικές…

Είναι εφικτό;