Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλάβω μια ακόμη: Τα πανεπιστήμια στη χώρα μας είναι φτιαγμένα περισσότερο για να εξυπηρετούν τους διδάσκοντες κι όχι τους διδασκομένους. Για παιχνίδια εξουσίας και προσωπικών στρατηγικών. Σήμερα μάλιστα που τα ΑΕΙ ταλανίζονται από την κρίση και την εσωστρέφεια, η λογική της περαιτέρω περιχαράκωσης στα κεκτημένα της “συντεχνίας”, της αποφυγής της αξιολόγησης αλλά και του ανοίγματος σε νέες ιδέες, νέους επιστήμονες, νέα τμήματα που θα ανανεώσουν τα πεπαλαιωμένα υπάρχοντα, κυριαρχεί ακόμη περισσότερο.
Μεθαύριο έχουμε πρυτανικές εκλογές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με κυριότερους αντιπάλους ως φαίνεται τον νυν πρύτανη, καθηγητή ιατρικής κ. Αθανάσιο Δημόπουλο, τ. υπουργό Υγείας, τ.πρόεδρο της ιατρικής σχολής, γιό του τ. πρύτανη κ. Κωνσταντίνου Δημοπούλου και τον καθηγητή και πρόεδρο του τμήματος γεωλογίας Ευθύμη Λέκκα, πρόεδρο, εκτός των άλλων, του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας. Θα δηλώσω ευθέως ότι εντυπωσιάστηκα αρνητικά όταν ανακοινώθηκε η εκ νέου υποψηφιότητα της νυν πρυτανικής αρχής επειδή απλά πιστεύω ότι αυτή κρίνεται επιεικώς αποτυχημένη. Και στα μείζονα και στα ελάχιστα. Και τούτο γιατί απέτυχε και να δώσει ένα όραμα στο πανεπιστήμιο που τόσο δραματικά δοκιμάζεται από την έλλειψη πόρων αλλά και να αντιμετωπίσει τα καθημερινά αλλά ουδόλως αμελητέα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολές. Από την καθαριότητα ως την ασφάλεια και από την βία ή το εμπόριο ναρκωτικών ως την φροντίδα των ΑΜΕΑ. Το να κυκλοφορείς με καροτσάκι π.χ στην φιλοσοφική σχολή, είναι πραγματικά Γολγοθάς. Και βέβαια ούτε λόγος να επισκεφθείς τουαλέτα. Οι ανήμποροι φοιτητές μας φοράνε πάμπερς απ’το πρωί ως το βράδυ. Οι εικόνες ντροπής στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου τις οποίες κατήγγειλα πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, εξακολουθούν να ισχύουν, ενώ δεν έχει ηλεκτροφωτιστεί ούτε καν η είσοδος στο αχανές πάρκο της με αποτέλεσμα να καθίσταται άκρως προβληματική η μετακίνηση σ’ αυτό μετά την δύση του ηλίου. Δεν συζητώ το απαράδεκτο καθεστώς των φοιτητικών εστιών και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των αδύναμων υπέρ των οργανωμένων “δυνατών”. Για παράδειγμα αναφέρω ότι το πανεπιστημιακό κολυμβητήριο που συστεγάζεται με την κεντρική φοιτητική Εστία Ζωγράφου, έχει διαρρηχθεί δέκα φορές χωρίς να έχει ακόμη τοποθετηθεί ένα απλό μεταλλικό πλέγμα στο παράθυρο των αποδυτηρίων από όπου συνήθως μπαίνουν τα κλεφτρόνια. Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η πρυτανική αρχή επιλέγει την αποσιώπηση τους δηλώνοντας ότι “όλα βαίνουν καλώς”. Ακόμη και όταν υπέστην βίαιη επίθεση από τους τραμπούκους που λυμαίνονται την Πανεπιστημιούπολη, δεν έλαβα καν ένα τηλεφώνημα συμπαθείας αλλά μάλλον φοβάμαι ότι δημιούργησα όχληση γιατί τα ΜΜΕ χάλασαν την καλή εικόνα.
Προσωπικά θα ψηφίσω τον κ. Λέκκα του οποίου το τμήμα ξεχωρίζει και οργανωτικά και … αισθητικά επειδή πιστεύω ότι το ΕΚΠΑ χρειάζεται και ακαδημαϊκό επιστήμονα αλλά και δυναμικό μάνατζερ με πρακτικές λύσεις στα ποικίλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες πτυχιούχοι μας οι οποίοι βρίσκονται εκτός αγορών εργασίας. Παράγουμε επιστήμονες που αδυνατούμε να απορροφήσουμε κι αυτός είναι ο καρκίνος του τόπου. Εκτιμώ τέλος την υπεύθυνη θέση που πήρε ο κ. Λέκκας στον ανεπίτρεπτο λαϊκισμό του Υπουργείου Παιδείας το οποίο εν μια νυκτί, χωρίς μελέτη ή αξιολόγηση, βαφτίζει τα ΤΕΙ σε πανεπιστήμια επιδεινώνοντας το ήδη κορεσμένο επαγγελματικά τοπίο και υποβαθμίζοντας έτι περαιτέρω τις ήδη υποβαθμισμένες, πανεπιστημιακές σπουδές. Η απαξίωση του διακομματικού Νόμου Διαμαντοπούλου μόνο δεινά έχει δημιουργήσει. Ειδικά σ’εμάς, στην φιλοσοφική σχολή, απαιτείται ριζική αλλαγή των επιμέρους επιστημονικών πεδίων και βέβαια αναβάθμιση της όλης, εκπαιδευτικής διαδικασίας και σε προπτυχιακό και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Το status των πτυχιούχων μας είναι πολύ χαμηλό και πρέπει επειγόντως να ληφθούν μέτρα ανάταξης ώστε να γίνουμε πάλι ανταγωνιστικοί διεθνώς…
Η συγχώνευση του μουσικού με το τμήμα θεατρικών σπουδών θα ήταν μια ιδέα όπως επίσης και η ίδρυση ενός τμήματος που να αφορά στις τέχνες της εικόνας, σινεμά, video, φωτογραφία. Δηλαδή να προσθέσουμε στο αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας και μια σύγχρονη σχολή τέχνης… Η διδασκαλία κάποιων μαθημάτων στην αγγλική επίσης θα έφερνε στη σχολή μας και έσοδα και ευρύτερη αναγνώριση. Κάποια, δειλά βήματα έχουν ήδη γίνει. Οφείλουμε να τα ενισχύσουμε. Και κυρίως να ανοιχτούμε στην κοινωνία της οποίας είμαστε οργανικό κομμάτι. Χωρίς φοβίες ή καιροσκοπισμό. Ένας ευρύς, απροκατάληπτος διάλογος για το είδος των ΑΕΙ που χρειαζόμαστε προς το 2020, θα ήταν μια ανακούφιση στο ζοφερό τοπίο. Οι εκλογές αυτές είναι μια ευκαιρία. Ας δώσουμε στο πανεπιστήμιο την προοπτική που τόσο χρειάζεται.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr