Τακτικά ακούγαμε στις ειδήσεις κατά τις προηγούμενες δεκαετίες ότι σε κάποιες πλούσιες και σε πολλές υπανάπτυκτες χώρες συγκροτούνταν συμμορίες νεαρών, που εγκληματούσαν.

Ενώ αυτά τα φαινόμενα φαίνονταν μακρινή υπόθεση, παρατηρούμε σήμερα να αυξάνει η παιδική εγκληματικότητα και στην Ελλάδα μας. Οι φυλακές και τα σωφρονιστικά ιδρύματα δέχονται πολλούς και σε μικρότερη ηλικία ενοίκους.

Πού οφείλεται αυτή η τάση; Πολλοί ανατρέχουν σε κοινωνικούς παράγοντες, όπως η διάλυση της οικογένειας και η φτώχεια. Άλλοι αναζητούν ψυχολογικούς λόγους, όπως η κληρονομικότητα και η  ψυχασθένεια. Κατά βάθος όμως βρίσκεται η άμεση η η έμμεση αγωγή βίας και η έλλειψη χριστιανικής αγωγής στα παιδιά και τους εφήβους.

Πώς το παιδί να μην ακολουθήσει τη βία, όταν τη βλέπει συνεχώς στην τηλεόραση, τη ζει στο σπίτι (ο πατέρας δέρνει τη μητέρα), τη συναντά στο σχολείο (τα μεγάλα παιδιά δέρνουν σκληρά η κοροϊδεύουν τα μικρότερα), τη μαθαίνει από τις ειδήσεις να εκδηλώνεται στα γήπεδα και στις διαδηλώσεις; Πώς να μην ακολουθήσει τη βία, όταν ωθείται από το οικογενειακό περιβάλλον στον εγωισμό; Πώς να ανεχθεί τον άλλο και να τον σεβαστεί, όταν έχει θεοποιήσει τον εαυτό του;

Η πνευματική ζωή του χριστιανού είναι μία πορεία ψυχικής θεραπείας. Τα πάθη που λίγο πολύ φωλιάζουν μέσα σ’ όλους τους ανθρώπους, όπως ο εγωισμός, η ζήλια, ο φθόνος, το μίσος, η ανηθικότητα, η φιλοχρηματία κλπ. μόνο με τη γνήσια ένταξή μας στο σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, πολεμούνται και ελαττώνονται. Όποιος αγαπά το Θεό, αγαπά συγχρόνως και το συνάνθρωπό του και τον βλέπει σαν αδελφό του και σαν μέσο σωτηρίας. Όποιος όμως δεν αγαπά το Θεό, βλέπει το συνάνθρωπό του ως αντίπαλο και ως εχθρό. Όποιος προσεύχεται και συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας, γίνεται κατοικητήριο του Θεού και δεν μπορεί μέσα του να βρει χώρο το κάθε κακό και η βία.

Ο Πατήρ Μάξιμος Παναγιώτου είναι Αρχιμανδρίτης και ζει στη Ρόδο.