Δημήτρης Κατσούλας

Οσάκις βγαίνεις στον πηγαιμό για τον ΗΣΑΠ, να εύχεσαι να επιστρέφεις σώος

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κατσούλας

Όχι, το μαύρο διακριτικό σιρίτι που φορώ στο αριστερό μου πέτο δεν το έβαλα εξ εκείνης της αποφράδας νύχτας της 28^ης Φεβρουαρίου 2023,  όταν εκεί στην Κοιλάδα των Τεμπών 57 αθώες ψυχές «έφυγαν» άδικα {κι άλλοι 85 στα νοσοκομεία, το 1/3 εξ αυτών και λίγο παρακάτω ίσως  παραμείνουν μόνιμα σακάτηδες}, μετ΄ επιτάσεως το αναζήτησα και το τοποθέτησα στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» όταν έφθασα, αφού πρώτα διέβην τους υπόγειους σταθμούς του ΗΣΑΠ «Βικτώρια» και «Ομόνοια», (από όπου και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο), και με αυτό το σιρίτι σε λίγο επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο. Εύλογο είναι ν’ αναρωτηθεί κάποιος – όπως αυτό το αγοράκι που παρακολουθεί τον κυλιόμενο τάπητα με τις αποσκευές μετρώντας τες – κι όλο αναζητά από την μαμά του να του εξηγήσει την έννοια αυτού του πένθιμου σήματος που βλέπει το τζιν πουκάμισό μου να κοσμεί, ποία η σημασία του. Προκαταβολικώς ομολογώ ότι την ελληνική οδύνη κουβαλώ την οποία θα προσπαθήσω να την μεταφέρω και προς την φίλη χώρα Ιταλία, με ό τι αυτό σημαίνει. 

Κι ενώ σε λίγο ο έλεγχος των αποσκευών τελειώνει αναμένοντας την εκφώνηση της πτήσεως και το λεωφορείο το οποίο θα μας μεταφέρει ως τις σκάλες του αεροπλάνου, με δισταγμό με πλησιάζει η μαμά κρατώντας τον γιο της από το χέρι, και μου απευθύνει το ερώτημα: «Με συγχωρείτε κύριε, επειδή εγώ γνωρίζω τον λόγο που φοράτε το πένθος, πιθανώς κάποιο δικό σας αγαπημένο πρόσωπο χάσατε σ’ εκείνο το καταραμένο τρένο, μήπως θα μπορούσατε με δυο κουβέντες να εξηγούσατε και στον μικρό ο οποίος έχει στυλώσει τα πόδια κι επιμένει…».

 – Ευχαρίστως, κυρία μου – αν και κρίνω ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τα επιφορτίζουμε με μαύρες καταστάσεις διότι δεν είναι σε θέση να τις διαχειριστούν –, να σας πω μόνο ότι ούτε προσφιλές μου πρόσωπο έχασα σ’ αυτήν την τραγωδία ούτε κάτι το προσωπικό με θλίβει, ο θυμός μου για την διαχείριση της όλης καταστάσεως είναι εκείνο το οποίο με αναστατώνει, μα πάνω από όλα η παντελής απουσία της κρατικής μέριμνας για τις ζωές μας καθώς και η χρήση της αλαζονείας στην άσκηση της εξουσίας ως ένα ακόμα επί πλέον μέσον που μετέρχονται οι κυβερνώντες, είναι αυτά που με καθιστούν κάποιες ώρες της ημέρας εξοργισμένο. Εξ άλλου, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο θρήνος και ο πόνος με το διάβα του χρόνου μειώνονται αλλά ο άνθρωπός μας, ο όποιος άνθρωπός μας που κοιμήθηκε για πάντα θα εξακολουθεί να παραμένει εσαεί στη μνήμη μας ζωντανός. Για τα επερχόμενα και με βάση τις ακολουθούμενες ίδιες πρακτικές και νοοτροπίες που συντηρούνται, γι αυτά πενθώ, κυρία μου. Δεν λέω, αλλά πάντως μην απορροφάται η σκέψη σας και τόσο πολύ στα ηχογραφημένα μηνύματα του ΗΣΑΠ: «Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας», τις ετοιμόρροπες να καταρρεύσουν υπόγειες διαβάσεις του ΗΣΑΠ να προσέχετε από εδώ και στο εξής, εάν δεν τις είχατε έως τώρα παρατηρήσει.

Σαν σάπια δόντια πεθαμένων κρέμονται και απειλούν από τις οροφές τα σκουριασμένα και τίγκα στην υγρασία σίδερα. Σοβάδες πέφτουν τόσο στον χώρο αναμονής επιβατών όσο και στο εσωτερικό των εγκαταστημένων ραγών. Τοίχοι μουχλιασμένοι που αποπνέουν έντονα την μυρωδιά της σαπίλας. Απορίας άξιον, πώς – παρά την εμφανή και συνεχή παρουσία της υγρασίας – λειτουργούν ακόμα μερικά φώτα οροφής και δεν έχουν εμφανισθεί βραχυκυκλώματα! Κουβάδες και σφουγγαρίστρες τα οποία άμα τη εμφανίσει της κάμερας ως δια μαγείας και μέσα στον πανικό των υπευθύνων(;), εξαφανίστηκαν σε χρόνο dt. 

Κι εφόσον αυτά συμβαίνουν στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο Αθηνών Πειραιώς (ΗΣΑΠ), ευλόγως αναρωτηθείτε ποία η επικρατούσα κατάσταση στον εντός Αττικής κινούμενο ΟΣΕ: Αφύλακτες διαβάσεις με ξερχαβαλωμένους ηλεκτρικούς πίνακες και διάσπαρτα τα γυμνά καλώδια είτε εντός του φυλακίου του σταθμάρχη-φύλακα ή και έξω από αυτό πεταμένα. Μπάρες χειροκίνητες που ανεβοκατεβαίνουν με μανιβέλα, μηδαμινά έως ανύπαρκτα τα μέτρα ασφαλείας όπως η ακινητοποίηση των αυτοκινήτων που περνούν επάνω και κάθετα από τις ράγες του σιδηροδρόμου, όπου εάν προλάβει με την σφυρίχτρα ή το καμπανάκι ή τον φακό τις νύχτες και ειδοποιήσει εγκαίρως ο υπεύθυνος φύλακας, έχει καλώς, ειδάλλως «Πάμε και όπου βγει…». 

Και απομένει τι; Απομένει η απόδοση θερμών συγχαρητηρίων τόσο στον υπουργό Επικρατείας κο Γιώργο Γεραπετρίτη (Υποδομών και Μεταφορών από 13/3/2023, ο οποίος σημειωθήτω ότι δεν έχει το δικαίωμα υπογραφής έργων και συμβάσεων) και ο οποίος παρ’ όλα αυτά υποσχέθηκε γρήγορη επανέναρξη των δρομολογίων του ΟΣΕ αφού πρώτα προβεί, λέει, στον έλεγχο ολοκλήρου του Σιδηροδρομικού  Δικτύου της Χώρας προκειμένου ν’ απομακρυνθούν τυχούσες οξειδώσεις των σιδηροτροχιών (παραδίδοντάς το λαμπικαρισμένο προς κυκλοφορία) καθώς και το ξεχορτάριασμα αυτών (εξ αιτίας της αχρησίας), όσον και στον πρωθυπουργό κο Κυριάκο Μητσοτάκη για τις επιλογές του και το Επιτελικό του κράτος το οποίο ευαγγελίζεται και υπερήφανος αισθάνεται γι αυτά, καθώς και για την σαφή, ξεκάθαρή του θέση: «Για τις παραλείψεις, τις αβλεψίες και τα όποια ατυχή δυστυχήματα που έχουν σημειωθεί έως σήμερα, φταίνε άπασες οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας μηδέ εξαιρουμένης – φυσικά – και της δικής μου», όπερ εν ελευθέρα αποδώσει σημαίνει: Ελάτε να καταμερίσουμε τις πολιτικές ευθύνες, αποκλειομένων των ποινικών(;), οδεύοντες έτσι προς τις εκλογές με άπαντας… «καθαρούς» ή «μουτζουρωμένους». Επιλέγετε και ψηφίζετε, δηλαδή.

Οι μέθοδοι πάντως ενόψει προκηρύξεως των εκλογών, όπως σχεδιάζονται από το Μαξίμου προκειμένου να επέλθει αλλαγή του βαρέως πολιτικού κλίματος των Τεμπών εστιάζουν: α) Στην αύξηση του κατωτάτου μισθού περί τα 780€ μεικτά ήτοι 667€ καθαρά, β) Στην κατά μέτωπον επίθεση στον επί ΣΥΡΙΖΑ υπουργό Υποδομών και Μεταφορών κο Χρήστο Σπίρτζη με σύνθημα: «Κυνηγήστε τον τόσο ώστε να μη μπορεί να σταθεί σε χλωρό κλαρί» και γ) Στα Πασχαλιάτικα Καλάθια του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων κου Γεωργιάδη κατά τον οποίο: «Τέσσερις άχρηστοι υπάλληλοι είναι οι φταίχτες για την σύγκρουση των τρένων και όχι ο τ. υπουργός Κώστας Αχ. Καραμανλής», ναι, έτσι το ξεστόμισε ο φαιδρός και αναιδής. Αν και το γνωρίζουν – πολύ καλά μάλιστα – ότι ούτε πείθουν πλέον κανένα ούτε ικανοί είναι ν’ αναστρέψουν την βαριά κυβερνητική ομίχλη που έχει ζώσει το Μαξίμου μπαίνοντας πλέον και από τα ερμητικώς κλειστά παράθυρά του, αλλά μη έχοντες άλλες επιλογές θα επιμένουν έως τέλους στις ήδη παλαιές-δοκιμασμένες πρακτικές μεν, αποτυχημένες δε διότι η φαντασία τους είναι στεγνή τόσον ιδεών όσον και επιχειρημάτων. Και εάν με τα μέχρι σήμερα δεδομένα υποθέσουμε ότι όλα βαίνουν «ασφαλή και καλά, καθότι θωρακισμένες οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες» όπως μας διαβεβαιώνει ο κος Σταϊκούρας, τι έχει να συμβεί όμως, εάν ω μη γένοιτο, στην περίπτωση εκείνη που ο «ιός» της πτώχευσης φθάσει έως και την πόρτα της Ε.Ε; Απλώς, ο «Αρμαγεδδών» τα τινάζει όλα στον αέρα. Τίποτα το περισσότερο. Μην εκπλαγείτε πάντως και μη προβάλετε το επιχείρημα ότι δεν το περιμένατε, επειδή στον ορίζοντα δεν διαφαινόταν κάτι το σχετικό;

Κοντολογίς, δεν φαντάζομαι πως με τούτη την  παρέμβασή μου  διέφυγε της προσοχής σας το καφέμπρικο στο οποίο ετοιμάζατε τον πρωινό σας καφέ με αποτέλεσμα να φουσκώσει και να ξεχειλίσει ή να συνέβαλα ακόμα και στο να σας κόψει και το αυγολέμονο που προετοιμάζατε για το μεσημεριανό σας τραπέζι; Εάν τα κατάφερα και σας προξένησα «ζημιά», να πληρώσω το μερίδιο που μου αναλογεί. Η Αθήνα πάντως και η ελληνική Επικράτεια σε καμία των περιπτώσεων δεν θα μετατραπούν ούτε σε Άδανα ούτε σε Ισλαμαμπάντ ούτε σε Καμπούλ, πολύ δε περισσότερο ούτε σε Μπογκοτά, όπου τυχόν ένιοι  ξενοκίνητοι (;) το πίσω από το μυαλό τους καύκαλο, πιθανόν να το απεργάζονται καταλλήλως προκειμένου να πραγματώσουν κάποιο ….μακρινό τους όνειρο εκεί.

Τούτα προς το παρόν.

Στην Κοιλάδα Των Τεμπών

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Σύνθεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ερμηνεία πρώτη: Σωκράτης Μάλαμας

Άλμπουμ: Διάφανος

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2006