* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας
δήλωσε ότι η μάχη άρχισε
όταν η συμμορία των ληστών,
που ήταν μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς,
επιτέθηκαν σε ομάδα αστυνομικών,
που ήταν μεταμφιεσμένοι σε ληστές.
Κατά τη σύγκρουση σκοτώθηκε ένας ληστής

Κ.Καλαπανίδας, Αστυνομικό δελτίο

Στο άρθρο αυτό θα περιοριστώ στην απλή καταγραφή 20 ερωτημάτων τα οποία απευθύνονται σε κάθε ενδιαφερόμενο ή μη,εμπλεκόμενο ή μη, ανησυχούντα ή μη.

1. ποιος δικαιούται να εκ-βιάζει τη Δημοκρατία , φορώντας κουκούλα ή κράνος και καταχρώμενος τη δικαιωματοκρατία που ισχύει στη χώρα;
2. ποιος εξακολουθεί να παίζει με τα φαντάσματα της Ιστορίας επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα ένθεν/κακείθεν εγκλήματα του παρελθόντος;
3. η πολιτική διαφωνία με τη λειτουργία των θεσμών σε περίοδο ειρήνης εκδηλώνεται με ένοπλη βία ή με κατάχρηση εξουσίας;
4.  το Σύνταγμα ισχύει μόνο για τους απλούς πολίτες ενώ οι ΄άλλοι’[οι αποπάνω και οι αποκάτω] έχουν υιοθετήσει κι εφαρμόζουν δικό τους νόμο;
5. ποιος απολαμβάνει το θέαμα του γουέστερν αλά ελληνικά, όπου αυτός που τραβάει πρώτος το κολτ της μιντιακής προβολής ανακηρύσσεται νικητής;
6. νοείται ανοχή στην παρ-ανομία ανάλογα με το χρώμα ή το χρήμα του δρώντος προσώπου;
7. ποια είναι ή άποψη των έμφοβων πολιτών για την ‘καλή’ και την ‘κακή’ βία; Η μηδενική ανοχή στη βία αφορά στη βία των άλλων ή και στη βία των δικών μας;
8. “εύρωστη’ θεωρείται η βία των εξουσιαστών και ‘άρρωστη’ η βία των εξουσιαζομένων;
9. υπάρχουν κακά καλάσνικοφ, καλές μολότοφ, κακά κλόμπ, καλά καδρόνια, καλοί κουκουλοφόροι και κακοί κρανοφόροι [και τούμπαλιν];
10. ποιος ορίζει την ‘ηθική της βίας’;
11. οι ελέγχοντες τη νύχτα εμφανίζονται τη μέρα σαν εκδικητές της αδικίας;
12. μήπως έχει δημιουργηθεί [εν αγνοία των αρμοδίων;] ένα Κράτος βίας μέσα στο Κράτος δικαίου;
13. η απάντηση στο δόγμα ‘Νόμος και Τάξη’ μπορεί να είναι ‘Ανομία και Αταξία’;
14. πόσο δύσκολο είναι να δια-κρίνουμε την αστυνόμευση από την αστυνομοκρατία ;
15. η ασφάλεια των πολιτών, ως υποχρέωση του Κράτους δικαίου, σε ποια σχέση βρίσκεται με την ατιμωρησία των οργάνων του νόμου που χρησιμοποιούν άμετρη κι άσκοπη βία;
16. ο “νόμος της βαριοπούλας” και το δικαίωμα καταστροφής, ως ένδειξη μίσους erga omnes[;], συνιστά προ-επαναστατική πράξη ή απλό εκφοβισμό των μη-, ομοιαζόντων ή των ενοχλούντων;
17. ποια είναι τα όρια ανάμεσα στη ‘λαϊκή οργή’ και το βίαιο λαϊκισμό, δηλαδή την προπαγάνδα ιδεών[sic]μέσω πράξεων βίας;
18. γιατί ορισμένοι εκλαμβάνουν την ‘ειρηνική επανάσταση των μεταρρυθμίσεων’ σαν δειλία και την άναρχη έκρηξη θυμού ως σημάδι κοινωνικής υγείας;
19. εκείνοι που πυροδοτούν τη βία , στοχοποιούν τις ‘παράπλευρες απώλειες’ και αγιοποιούν τους δράστες διέπονται από αμιγή ιδεολογικά κίνητρα;
20. γιατί ποτέ κανένας που υπερέβη τα όρια της βίας κι έβλαψε αθώους δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη;

Η Δημοκρατία δεν πρέπει να φοβάται να διορθώσει τα λάθη της, να πάψει να στηρίζεται στην καταστολή και να βρεί και να τιμήσει τους φίλους της, που δεν είναι άλλοι από τους αγωνιστές για τη Δημοκρατία της ισότητας, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.

ΥΓ.:   “Και εκείνος που μιλάει πάντα για εχθρούς
             αυτός ο ίδιος είναι ο εχθρός” 

[Logue Christopher/Γ.Σουλιώτης, Σανσκριτική ποίηση]

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr