Ο  Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

Συγχαρητήρια. Μόλις τελείωσες το πανεπιστήμιο μετά από έξι χρόνια (μάστερ) σκληρής προσπάθειας και ψάχνεις για δουλειά. Παράλληλα, ψάχνεις και για ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν. Θέλεις να ανοίξεις τα φτερά σου. Να κάνεις τη δική σου ζωή. Λογικό και συνηθισμένο.

Καλή επιτυχία.

Δουλειά μεν μπορείς να βρεις. Και μάλιστα καλή δουλειά. Πολλές εταιρείες παρακαλάνε για (καλούς) υπαλλήλους. Θα μπορείς όμως να πληρώνεις $4.000 τον μήνα για ένα στούντιο στο Μανχάταν; ’Η $3.000 για διαμέρισμα ίδιων τετραγωνικών στην Αστόρια και λίγα περισσότερα στο Μπρούκλιν;

Σου το εύχομαι μεν, δύσκολο δε.

Το ίδιο ισχύσει και για ένα νιόπαντρο ζευγάρι. Με τέτοια ενοίκια πού θα ζήσουν; Πώς θα τα βγάλουν πέρα; Πώς θα κάνουν οικογένεια;

Το περίεργο για τον μη ειδικό είναι ότι όπου και να κυκλοφορήσεις βλέπεις μπουλντόζες, γερανούς, καινούργια, θεόρατα κτίρια να ξεπετάγονται κάθε μέρα.

Πάρτε για παράδειγμα την Αστόρια. Αυτή η προ δεκαετίες «ταπεινή» περιοχή μετατρέπεται μέρα με την ημέρα σε άλλο Μανχάταν. Ηδη η περιοχή του Queensborough Plaza -εκεί στην γέφυρα των 59 δρόμων- έχει μετατραπεί σε ένα άλλο Μανχάταν.

Χτίστηκαν απίστευτοι ουρανοξύστες που συναγωνίζονται με αυτούς απέναντι από το ποτάμι, στο Μανχάταν.

Και στις άλλες περιοχές γκρεμίζουν τα παλιά μικρά σπίτια και χτίζουν νέα, αρκετά πιο μεγάλα από αυτά που γκρέμισαν.

Αρα τι γίνεται; Πώς δικαιολογούνται αυτές οι τιμές;

Στην καπιταλιστική ορολογία αυτό λέγεται ζήτηση και προσφορά. Απλά η ζήτηση στη Νέα Υόρκη για σπίτια και διαμερίσματα είναι αρκετά μεγαλύτερη από αυτά που υπάρχουν. Και όλο και περισσότεροι άνθρωποι από την Αμερική, αλλά και τον έξω Κόσμο θέλουν να μείνουν στο Μανχάταν.

Είναι τόσο απλό.

Από 7,3 εκατομμύρια που ήταν ο πληθυσμός της πόλης της Νέας Υόρκης το 1990 ξεπέρασε τα 8 εκατ. το 2020.

Η Νέα Υόρκη θα γίνει, όπως φαίνεται, ένα νησάκι στο οποίο θα μένουν μόνον οι πλούσιοι του Κόσμου.

Εν τω μεταξύ, σε περιοχές όπως η Αστόρια η κατασκευή κτιρίων που θα πρόσθετε 3.000 μονάδες, 800 εκ των οποίων σε μειωμένη τιμή, καταψηφίστηκε από τους πολιτικούς.

Τι πρέπει να γίνει;

Προφανώς πολλά. Ηδη αρκετοί Νεοϋορκέζοι φεύγουν για άλλες πολιτείες, κυρίως στο Νότο, όπου τα ενοίκια είναι χαμηλότερα, το κλίμα καλύτερο και η κίνηση δεν έχει καμία σχέση με τον εφιάλτη της Νέας Υόρκης.

Χρειάζεται λοιπόν ηγεσία. Να δυσαρεστήσει και μερικούς, αν και όπου χρειαστεί, για το συμφέρον της πόλης.

Φοβάμαι όμως, όπως έγραφα και χθες, ότι ο Ερικ Ανταμς, ο δήμαρχός μας, δεν φτάνει τόσο ψηλά.

Μόνο που ο χρόνος δεν περιμένει για κανέναν. Και σύντομα ο μέσος όρος ενοικίου θα φτάσει τα 5 και τα 6.000 δολάρια.

Και ποιος θα μπορεί να τα πληρώσει εκτός από τους πλούσιους της Αμερικής και του Κόσμου;

Τι είδους ζωή θα είναι όμως αυτή;

Φωτογραφία: tookapic