Νίκος Βασιλειάδης

Αυτό που με κάνει να αποστασιοποιούμαι ολοένα και περισσότερο από αυτό που ονομάζεται σύγχρονη κοινωνία έχει όνομα και λέγεται χρήμα. Γιατί αυτό ακριβώς, το χρήμα ως μοναδικό μέσο συναλλαγής και ο μονόδρομος απόκτησής του, αποτελούν έναν τραγικό συνδυασμό που ενέχει δραματικές επιπτώσεις στον τρόπο που υπάρχουμε. Για παράδειγμα, πάρτε τα…σοβαρά Δελτία Ειδήσεων που ασχολούνται τις μέρες αυτές με τον νέο θανατηφόρο ιό που εξαπλώνεται από την Κίνα. Ποιός νομίζετε πως είναι ο μεγαλύτερος φόβος ; Οι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους ή οι οικονομικές επιπτώσεις από τον αποκλεισμό της μεγαλύτερης στον κόσμο αγοράς; Ναι, αυτός είναι ο φόβος, το χρήμα, που θα χαθεί, που θα δυσκολέψει και οι οικονομικές συνέπειες για τον πλανήτη, που καλείται τώρα να μάθει πόσο πολύ εξαρτάται από την Κίνα. Όχι οι άνθρωποι. Γιατί στην κοινωνία που διαμορφώσαμε το πρωταρχικό κίνητρο για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η χρηματική ανταμοιβή η οποία όμως αποσυνδέει τις πράξεις μας από τα άμεσα αποτελέσματά τους. Γιατί στην κοινωνία που διαμορφώσαμε δεν εργαζόμαστε για να παράγουμε το έργο που εργαζόμαστε, αλλά για να αμειφθούμε για το έργο που παράγουμε.

Οι ανθρώπινες ανάγκες, δηλαδή η εκπλήρωση των αναγκών μας, στον σύγχρονο κόσμο, είναι μετρήσιμες μόνον οικονομικά. και για τον άνθρωπο που προσδίδει στην επιθυμία της ικανοποίησης τον λόγο της ύπαρξής του το χρήμα αποτελεί κάτι εξίσου αναγκαίο με την αναπνοή. Συνεπώς αποσυνδεόμαστε από το αποτέλεσμα και της εργασίας, των σχέσεών μας και των πράξεων μας. Διαπράττεται, δηλαδή, μια αποψίλωση και μια αντισημία στη σχέση αιτίου-αιτιατού. Και έτσι, το συμπεριφορικό μας «είναι» αποδυναμώνεται. Χειρουργείται βιαίως. Μοσχεύεται στη θέση του μια επίκτητη (τεχνητή) συμπεριφορά. Μια συμπεριφορά που εκδηλώνεται με την επιτακτική ανάγκη για απόκτηση χρήματος, που αποξενώνει εμάς από τις πράξεις μας, από την στιγμή που τις επιστρώνουμε με ένα αργυρόχρωμο μέταλλο και συνεπώς, αδυνατεί την ευθύνη μας απέναντι στα έργα μας ταίζοντας με βουλιμία το αέναο παιχνίδι κυριαρχίας του ενός έναντι του άλλου. Αυτό που υποτάσσει τον άνθρωπο σ’ ένα παιχνίδι κυριαρχίας, υποδουλώνοντας στους όρους του τις ανθρώπινες ζωές. Ή καλύτερα κόσμους.

Το χρήμα, ο αφέντης των εγκοσμίων, που μας καθιστά επικίνδυνους. Περισσότερο από έναν ιό.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr