Ηλίας Καραβόλιας

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

«Η γραφή  είναι ένα υλικό σαν το αργό πετρέλαιο που σε κάποιο διυλιστήριο του μυαλού παράγει προϊόντα» λέει κάπου ο Βέλτσος. Το να γράφουμε για να εξωτερικεύσουμε τον εσωτερικό μας μονόλογο, να βγάλουμε την φωνή από μέσα μας, δεν αρκεί. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα social media είναι ο δημόσιος χώρος που μας αφαιρέθηκε στην αληθινή ζωή.

Πολλοί ρωτάνε : Καλή η περιγραφή του γίγνεσθαι, αλλά τι κάνουμε ; Πως αντιδρούμε για το καλό μας ; Πως να δράσουμε για να μην δυσκολευτεί περαιτέρω η ζωή μας ; Δεν είναι μάλλον αυτά τα ερώτηματα που θα μας δώσουν τις χρήσιμες απαντήσεις. Aυτές είναι οι εύκολες απορίες επειδή δεν κατανοούμε ότι μέσα μας σκέφτεται ένας ολόκληρος κόσμος, όχι μόνο ο εαυτός μας. Και επι έναν ολόκληρο χρόνο πιεζόμαστε να βρούμε απαντήσεις γι΄ αυτό που συμβαίνει, επειδή εντελώς απρόσμενα αυτός ο ιογενής/συνδεδεμένος/δικτυωμένος κόσμος, ουσιαστικά μετακόμισε ολόκληρος στα σπήλαια και στα μύχια της ψυχής. Και αυτό πλέον μας εμποδίζει αρκετά. Μας περιορίζει όπως το κάνει η εξουσία που επιβάλλει περιορισμούς για την δημόσια υγεία.

Γι αυτό ολοένα και περισσότερο, όσο και αν γράφουμε στις πλατφόρμες, ουσιαστικά θα στρεφόμαστε στην εσωτερική μας φωνή. Το εγώ θα χάνεται σε διλήμματα και το υποκείμενο θα μετατρέπεται σε διχασμένη οντότητα που αυτοαναιρείται μέσα σε ένα σύμπαν παραπληροφόρησης, λόγω της υπερπληροφόρήσης. Έτσι δοκιμάζεται ο ορθολογισμός, η σωφροσύνη, η υπομονή, η αυτοπειθαρχία. Αλλά ταυτόχρονα αρχίζει μια επικίνδυνη απίσχναση : αυτή του κοινωνικού δεσμού, της κοινωνικής συνοχής, του συλλογικού εαυτού.

Έχουμε «ενωθεί» αλλά δεν το συνειδητοποιούμε. Είμαστε σε πλατεία ( όπως αυτή ακριβώς την στιγμή που επικοινωνούμε με αυτό το μέσο) αλλά δεν το ξέρουμε. Και δεν το ξέρουμε γιατί υπάρχουν «πύργοι» που ελέγχουν την κινητικότητα στην εικονική πλατεία (βλ. Niall Ferguson). Και μάλιστα πύργοι καφκικού τύπου, με αόρατη ιεραρχία και δομές.

Η πραγματικότητα είναι ότι πίσω απο αυτές τις ιντερνετικές πλατείες, κρύβεται το ψηφιακό σπήλαιο. Μπορεί να μην μας φυλακίζει το διαδίκτυο και η τεχνολογία, όμως εμείς οι ίδιοι χαμένοι μέσα στην φλυαρία των ψηφιακών «δημοσίων» χώρων ( που φυσικά είναι ιδιωτικοί) δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μείζον διακύβευμα της εποχής : ότι την ίδια εποχή που συγκροτήθηκε μεθοδικά, παντού στον κόσμο, μια κοινωνία επιτήρησης και ελέγχου, μια πανοπτική κοινωνία στην ουσία, οι περισσότεροι συνεχίζουν να βρίσκονται στο κάτω μέρος της κοινωνικής πυραμίδας ενώ μόνο κάποιοι λίγοι βρίσκονται στην κορυφή της.

Οι πολλές ώρες εκτός της κοινωνικής πραγματικότητας σημαίνει ότι ενισχύεται η συστημικά χρήσιμη ψευδαίσθηση : ότι είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα. Έτσι απωθούνται οι ανισότητες και δεν συνειδητοποιούν οι μάζες πως δομείται η κοινωνική διαστρωμάτωση.Καιρός είναι να αντιληφθούμε ότι  στην πραγματικότητα αυτή η διαδικτυακή έκσταση της επικοινωνίας των μαζών, δεν είναι παρά ο μεγάλος εικονικός συνωστισμός που βολεύει τα ολιγοπώλια του οικονομικό-κοινωνικού συστήματος και την ίδια την εξουσία.Η γενικευμένη αντιδραστική ρητορική των δικτύων είναι ο ψηφιακός ακτιβισμός που εκτονώνει τις μάζες. και αποτρέπει την ανακατάληψη του δημοσίου χώρου.

Ακούγεται παρωχημένο σύνθημα αλλά πρέπει να το ξανασκεφτούμε: Ο δρόμος δεν αντικαθίσταται με καμία ανάρτηση στο Facebook. Τα αιτήματα για  ελευθερία και δημοκρατία δεν χωράνε στο Twitter.Δεν θέλουμε να το αποδεχτούμε αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι ελιτ μας έδωσαν δωρεάν τις ψηφιακές πλατείες και εμείς κάθε λεπτό τις γεμίζουμε, με ασφάλεια και χωρίς κόπο, οπότε και «διαδηλώνουμε» ατομικά και συλλογικά. Έτσι δεν θα χρειαστεί ποτε να κατεβούμε στις αληθινές πλατείες.

Άλλωστε νιώθουμε σχεδόν σίγουροι ότι ο πανοπτικός καπιταλισμός δεν θα αλλάξει με φωνές στους δρόμους, αλλά με αγώνα στους διαδρόμους της εξουσίας. Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι οτι με το χέρι μας δεν κάνουμε μόνο click και like. Ψηφίζουμε κιόλας. Διαλέγουμε την εξουσία μας. Οπότε ας είμαστε προσεκτικοί. Ειδικά όταν γεννιέται μέσα μας το ερώτημα ” τι να ψηφίσουμε ” περιμένοντας υπόδειξη και καθοδήγηση( σημ: τότε ακριβώς είναι που συσκοτίζεται η δημοκρατία και κινδυνεύει η ελευθερία μας….)