Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

GREEK RESTAURANT-THE BEST IN THE CITY- NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

Ο Ελον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον Κόσμο, με περιουσία που ανέρχεται στα 250 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes», αγόρασε το Twitter έναντι του ποσού των 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Πρέπει να μας απασχολεί αυτό το θέμα;
Νομίζω πως ναι, καθώς τα κοινωνικά αυτά μέσα -Twitter, Facebook- ασκούν τεράστια επιρροή ανά τον Κόσμο, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Αμερικής, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα κανενός να κερδίζει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί, εφόσον βέβαια τα αποκτά με νόμιμο τρόπο.
Ωστόσο, δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα κατά πόσον τα συμφέροντα της κοινωνίας εξυπηρετούνται όταν η ενημέρωση, είτε σαν είδηση, είτε σαν σχόλιο, περνά στα χέρια μιας μικρής ομάδας ανθρώπων, ακόμα κι αν αυτοί διακατέχονται από τις καλύτερες προθέσεις.
Ο Μασκ υποστηρίζει ότι αγοράζοντας το Twitter θα υπηρετήσει καλύτερα το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου από ό,τι το υπηρετεί αυτό το μέσον μέχρι τώρα. Ότι ο καθένας που διαθέτει ένα λογαριασμό σε αυτό -https //twitter.com- θα μπορεί να εκφραστεί χωρίς τον κίνδυνο να του τον διακόψουν.
Προφανώς υπαινίσσεται ότι αυτό μέχρι τώρα δεν συνέβαινε, και πραγματικά έτσι είναι αν σκεφτεί κανείς ότι το Twitter διέκοψε τον λογαριασμό του Ντόναλντ Τραμπ με την εξήγηση ότι διαμέσου αυτού ο πρώην πρόεδρος έσπειρε την διχόνοια και το μίσος στην κοινωνία, προβάλλοντας ψευδείς πληροφορίες. Οπως και έκανε.
Εδώ δημιουργούνται τα ερωτήματα, κατά πόσο η ανεξέλεγκτη ελευθερία του λόγου μπορεί να βλάψει τα συμφέροντα μιας κοινωνίας, καθώς επίσης αν ένας ή λίγοι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ασκούν τόσο μεγάλη επιρροή στην κοινωνία.
Το πρώτο ερώτημα περιέχει μια ειρωνεία, καθότι ο άνθρωπος έχει χύσει πολύ αίμα ανά τους αιώνες για το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου.
Οσον αφορά το δεύτερο ερώτημα -αν ένας ή λίγοι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ασκούν τόσο μεγάλη επιρροή- οι άνθρωποι αυτοί κέρδισαν τον παραμυθένιο πλούτο τους μέσα από επαναστατικές ανακαλύψεις που άλλαξαν την πορεία της ανθρωπότητας.
Είναι όμως προετοιμασμένοι και για τον ρόλο της ποδηγέτησης της κοινωνίας, αν όντως κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται;
Και το Twitter και το Facebook είναι γεμάτα με μίσος, με ψέμα, με παραπληροφόρηση, με δυσφήμηση. Πρέπει αυτά να προστατεύονται στο όνομα της ελευθερίας του λόγου; Κι αν ναι, με τι κόστος;
Και, ακόμα, ποιος έχει το δικαίωμα να αποφασίζει τι αναρτάται σε μια πλατφόρμα και τι όχι;
Για παράδειγμα, θα πρέπει στο όνομα της ελευθερίας του λόγου να επιτρέπεται κάτι ανάλογο με την προπαγάνδα των Ναζί;
Δύσκολα ερωτήματα. Κι όμως, από αυτά διακυβεύονται πολλά. Πάρα πολλά.
Γι’ αυτό και απαιτείται μία γενικότερη συζήτηση πάνω στο θέμα και στην κοινωνία, αλλά και στο Κογκρέσο και τα διάφορα Κοινοβούλια ανά τον Κόσμο.
Ομως όταν αυτά επηρεάζονται -αν όχι άμεσα από τους ιδιοκτήτες αυτών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τότε από την κοινωνία που επηρεάζουν- πόσο ανεξάρτητη θα είναι η απόφαση των νομοθετών;