Ντόρα Αρκουλή*

Αν έπρεπε να συμπεριληφθώ κι εγώ με έναν τρόπο στους ‘δικαιωματιστές’ των μειονοτικών της γενιάς μου, (με βαθύτατη κατά τα άλλα εκτίμηση για τις λοιπές συλλογικότητες) θα ήθελα σε αυτή τη φάση της ζωής μου να εκπροσωπήσω όλα εκείνα τα κορίτσια, μικρά και μεγάλα, που απολαμβάνουν φανατικά τη στρογγυλή θεά του ποδοσφαίρου! Και αν έπρεπε να διαλέξω παρέα για τον σχολιασμό κάποιον (πλην των εκ του σύνεγγυς εκλεκτών -πατρός, συζύγου και υιού) τότε σίγουρα αυτός θα ήταν -και είναι- ο Αντώνης Καρπετόπουλος. Με πολλά χιλιόμετρα δημοσιογραφίας στη φαρέτρα του, ‘καλλιτέχνης’ του είδους, πολυδιαβασμένος, πολυταξιδεμένος και πολυγραφότατος, ένας γνήσιος Σαββοπουλικός δημιουργός, αφού στο λογοπλαστικό του στυλ, το πνευματώδες χιούμορ του, τη στωική του αποδοχή της πραγματικότητας ως έχει και την παιγνιώδη του διάθεση, συνοψίζεται ένας ωραίος ως Έλλην εραστής του μεγαλείου της ζωής. Τη βραδιά του μεγάλου τελικού του Euro2020 (που όμως τελέστηκε το 2021!), τηρώντας με ευλάβεια στο σπίτι μας την εθιμοτυπική παράδοση για ιταλική φανατίλα, απολαμβάνοντας έναν άλλον Τζίτζι – γκολκίπερ αυτή τη φορά, τον Ντοναρούμα, αισθανόμουν τη φωνή και την παρουσία του Αντώνη Καρπετόπουλου ως αυτή του 12^ου παίκτη, της μεγάλης γιορτής, που σε λίγο θα σιγούσε, μέχρι ελπίζω το επόμενο μεγάλο ραντεβού στα ευρωπαϊκά και όχι μόνο κύπελα. Ο δικός μας ‘Κάρπετ’, σε μια συνέντευξη από καρδιάς για το βιβλίο του, τη μπάλα και άλλα. 

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00

PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Αντώνη Καρπετόπουλε, με καριέρα σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα και εφημερίδες, τώρα και χατ τρικ με… συγγραφή! Το βιβλίο σου «Έλληνες Ποδοσφαιριστές, 40 Θρυλικοί Παίκτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, φιγουράρει στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων ενώ αποτελεί must για την καλοκαιρινή bucket list κάθε οικογένειας με έναν μπαμπά και τουλάχιστον έναν γιο (στερεοτυπικά μιλώντας) στο ενεργητικό της. Πώς βίωσες το ταξίδι της συγγραφής; Σε τι φάση σε βρήκε;

Ήταν μέρες πρώτης πανδημίας. Οι μόνες που θυμάμαι τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια τουλάχιστον που ξυπνούσα στις 8 το πρωί όπως κάθε μέρα και δεν ήξερα πώς η μέρα θα περάσει!  Τα παιδιά των εκδόσεων Μίνωα μου ’χαν κάνει ένα σκληρό πρέσινγκ για καιρό κι εγώ έλεγα όχι. Τότε με πείσανε λέγοντας ότι τα περί έλλειψης χρόνου δεν αποτελούν δικαιολογία: και ραδιόφωνο από το σπίτι έκανα. Μου πήρε κανα δυο Σαββατοκύριακα – πιο πολύ με απασχόλησε η λίστα. Αδίκησα πολλούς παίκτες ζητώ συγνώμη.

Tο βιβλίο σου έχει πάρει τη θέση που του αξίζει από τα μικρά και τα μεγάλα αγόρια, ανάμεσα στα κλασικά εικονογραφημένα της βιβλιοθήκης, όπως Λούκυ Λουκ και Έρικ Καστέλ αλλά και μεταξύ των μεγάλων Βερν, Σαρρή, Ζέη κτλ. Τι σε ώθησε να γράψεις για παιδιά;

Παιδιά δεν έχω: το ’γραψα για τα  παιδιά των άλλων. Η συζήτηση του μπαμπά με το γιό για τους καλύτερους Έλληνες παίκτες είναι κομμάτι δύσκολη. Λίγο τη διευκόλυνα.

Αγαπημένος κλασικός παιδικός ήρωας και γιατί;

Είχα πολλούς. Σίγουρα ο Ρόι Ρέις. Κι άλλοι πολλοί.

Στο βιβλίο σου, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι περιγράφεις τις σημαντικές στιγμές κορυφαίων Ελλήνων παικτών καθώς και ιδιαίτερες πτυχές της αθλητικής τους προσωπικότητας. Οι «Στρατηγός», «Πινόκιο», «Νουρέγιεφ», «Πιστολέρο» είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Κάθε παίκτης ένας ήρωας, μια παρακαταθήκη και ένας άλλος ‘Γιώργος Θαλάσσης’ όπως θα περιέγραφε και ο Λούκυ. Ως παιδί, ποιος ήταν ο δικός σου MVP;

Αν ρωτάς για ποδοσφαιριστές ο Νίκος Αναστόπουλος κι ο Χατζηπαναγής, ο Πλατινί περισσότερο από το Μαραντόνα. Αν το επεκτείνουμε ο Νίκος Γκάλης αναμφίβολα.

Μπορείς να μας περιγράψεις δυο αθλητικές στιγμές που πιθανώς χαράχτηκαν στη μνήμη σου ανεξίτηλα; Μια ‘μαγική’ και ένα ‘τσαφ’;

Μαγική στιγμή με όλη τη σημασία της λέξης είναι η κατάκτηση του Euro του 2004 από την Εθνική. Έκανα εκπομπές για αυτό – ήμουν κάτι σαν Εθνική Βέμπο. Θα το θυμάμαι πάντα. Τσαφ ήταν το εφετινό. Όταν αποφασίστηκε το Euro να γίνει σε δέκα χώρες είχα φτιάξει ολόκληρο πρόγραμμα για το πώς θα γυρνούσα την Ευρώπη κάνοντας ποδοσφαιρικό τουρισμό και βλέποντας μπάλα. Θα ξεκινούσα από τη Ρώμη, θα περνούσα από Μόναχο, Βουδαπέστη, Άμστερνταμ και θα κατέληγα στο Λονδίνο. Και τελικά λόγω πανδημίας βρέθηκα ένα μήνα σε ένα στούντιο νύχτα μέρα. 

Αν σου ζητούσα να γίνεις για εμάς σκάουτερ για τη σύνθεση της ιδανικής για σένα εντεκάδας, παικτών σε ισχύ, από όλο τον κόσμο, ποιο θα επέλεγες για ρόστερ; 

Θα σου πω κάτι άλλο: τους καλύτερους έντεκα παίκτες που ’χω δει ζωντανούς σε γήπεδο με τα μάτια μου σε κάθε θέση. Ο Νόγιερ, ο Ζανέτι, ο Μαλντίνι, ο Νέστα, ο Μπαρέζι, ο Ματέους, ο Ζιντάν, ο Νέντβεντ, ο Ρονάλντο, ο Μέσι κι ο Μαραντόνα.

Τι είναι το ποδόσφαιρο τελικά; Περιγράφεται με λέξεις;

Είναι ένα απλό λαϊκό παιγνίδι που επειδή μοιάζει εύκολο επιτρέπει στον καθένα να έχει λόγο για αυτό. Ακόμα κι αν δεν το αγαπάει. 

Ένα στιγμιότυπο από την καθημερινότητά σου αδιαπραγμάτευτο;

Ο πρωινός καφές με εφημερίδα σε ένα καφέ κοντά στο Σπορ Fm.

Αγαπημένοι τόποι που θες να γυρνάς ξανά και ξανά;

Στο Πήλιο πάω πάντα. Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Στη Ρώμη. Στην Καρδαμύλη.

Έπεται συνέχεια συγγραφικά;

Καιρό τώρα θέλω να γράψω ένα αστυνομικό. Το ’χω στο κεφάλι μου δεν βρίσκω χρόνο. Θα ’χει κι αυτό ιστορίες με μπαμπάδες και παιδιά.

Σε τι φάση σε βρίσκουμε; Αν έπρεπε  να διαλέξεις ένα τύπωμα για μότο για ένα  από τα …μπλουζάκια σου, ποιο θα ήταν αυτό;

Μια αιώρα σε μια παραλία. Όχι ξαπλώστρα. Αιώρα. Με κανα δυο βιβλία. Μακριά από τη φασαρία…

*Η Ντόρα Αρκουλή είναι Ψυχολόγος με ψυχοδυναμική κατεύθυνση, ΜΔΕ στην ‘Προαγωγή Ψυχικής Υγείας και Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών’, από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, καθώς και Υποψήφια διδάκτωρ στο τμήμα Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ. Ασχολείται ακόμη με τη Λογοτεχνία, το Θέατρο.