Δημήτρης Κατσούλας

Την Μαργαρίτα που την μια στιγμή μπορεί να την πετύχεις να σφουγγαρίζει τον χώρο των άνω αποθηκών του σούπερ μάρκετ στο οποίο εργάζεται γιατί είδε ποντικούς να κάνουν πάρτι επάνω στα κιβώτια με τα νερά και τα τρόφιμα, την άλλη να ξεφορτώνει τα καρπούζια που έφθασαν από την παραγωγή στις υπόγειες αποθήκες του βοηθώντας τον συνάδελφό της Θέμη, τις πιο  πολλές φορές όμως θα την συναντήσεις με το μηχανάκι στα χέρια να αλλάζει τις τιμές στα μακαρόνια και τα ζυμαρικά – όπου είναι και ο χώρος ευθύνης της – σπανίως δε μπορεί να ‘χρησιμοποιηθεί’ και ως ταμίας σε ένα από εκείνα τα εννέα γκισέ, κατά υπόδειξη της Διεύθυνσης δε στο προτελευταίο να μην είναι και φάτσα κάρτα, καθότι τα μαλλιά της είναι πολύ σγουρά, σηκωμένα προς τα επάνω αλλά όπως και να το κάνει δεν ‘υπακούουν  στις εντολές της’ σχηματίζοντας μια τούφα τεράστια σαν αφάνα  η οποία την καθιστά αποκρουστική στα μάτια των πελατών,  χωρίς φυσικά να ντρέπεται εκείνη γι αυτό. Ίσα-ίσα, καμάρι μου και κίτρινη κορδέλα μου, λέει με γέλια και περίσσεια χάρη, εργασία να υπάρχει και δόξα σοι ο Θεός!

Κάποτε το κατάστημα γέμιζε από κόσμο. Τα καρότσια – ολόκληρος συρμός σαν τρένο – δεν προλάβαιναν να ‘παρκάρουν’. Τώρα, αν και τα περισσότερα Σαββατοκύριακα είναι ανοιχτά, η πελατεία λιγόστεψε. Το κυλικείο όπου κάποτε περίμενες στην ουρά προκειμένου να παραγγείλεις καβατζάροντας ταυτόχρονα και τραπέζι να πιεις έναν καφέ και να φας μια τυρόπιτα, ετοιμάζεται περί το μέσον του Φθινοπώρου να κατεβάσει ρολά.

Στο ισόγειο, τον τεράστιο αχανή χώρο όπου είναι ελεύθερος με τα καρότσια να είναι παρκαρισμένα, τους υδροψύκτες για το κοινό καθώς και την διαχείριση των καμερών ασφαλείας, μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων οι οποίοι δηλώνουν είτε απολυμένοι από τις εργασίες τους είτε άστεγοι επειδή η πολιτεία τους έβγαλε το μοναδικό ακίνητο που είχαν στον πλειστηριασμό λόγω χρεών, ελάχιστοι δε εκ φύσεως ακαμάτηδες. Όλοι πάντως ευχαριστούν την Διεύθυνση του καταστήματος που τους φέρεται με συμπόνια και κατανόηση στον ‘πόνο’ τους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταστεί και παγία η στάση της απέναντί τους, τους το μήνυσε με νόημα: ‘Απαξ και παρέλθουν αυτές οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες μετά οι πόρτες κλείνουν, ελέγχεται η είσοδος, και ο καθείς στην θέση του’. Κι αν αυτοί οι ξεκομμένοι από τη ζωή, είναι ‘σταθμευμένοι’ έτσι χωρίς να απαιτούν από την πλειονότητα των ‘νοικοκυραίων’ που εισέρχεται εντός του καταστήματος ούτε τον οβολό της, ούτε τον οίκτο και την συμπαράστασή της παρά νοιώθουν ευτυχείς για τον χώρο που τους διατέθηκε προκειμένου να υπερνικήσουν κι αυτά τα εμπόδια της ζωής της άχαρης κι απρόσωπης. Οι ‘κανονικοί άνθρωποι’, οι νομιμόφρονες και υπάκουοι όπου με έναν μισθό, μια σύνταξη των τριακοσίων εξήντα.., τετρακοσίων…, εξακοσίων ακόμα και των οκτακοσίων ευρώ είναι υποχρεωμένοι να τα φέρουν βόλτα κι όλα αυτά υπό την προϋπόθεση πως δεν θα βρεθούν στην ανάγκη να απαιτήσουν από την πολιτεία την αρωγή της σε περίπτωση αρρώστιάς τους και περαιτέρω περίθαλψής τους, είναι και η πλειοψηφία σήμερα στην Ελλάδα.

Κατάντησαν πλέον τα σούπερ μάρκετ χώροι μπουτίκ και εκθέσεως των προϊόντων τους για τους ολίγους, ‘τους επιφανείς’, όπως φίλος τους απεκάλεσε και ο οποίος βλέποντας την έκπληξή μου στο άκουσμα αυτού του χαρακτηρισμού, με τεκμηρίωση μου απέδειξε την συλλογιστική του.

Η πλειονότητα των καταναλωτών μπαίνει στα καταστήματα με την ελπίδα και την σκέψη μη τυχόν και ‘πετύχει’ κάποια προϊόντα σε προσφορές, να, όπως σήμερα: πασουμάκια και καθαριστικό τζαμιών σε έκπτωση 40%, προσφορά στο λευκό τυρί – που δεν είναι φέτα ΠΟΠ – επίσης με έκπτωση 30%. Τα μακαρόνια επίσης με έκπτωση 40% αλλά και πάλι ήταν ακριβά σχετικά με την τελευταία φορά συγκρίνοντας τα με τα προηγούμενα. Άπαντες οι καφέδες, τα ξυραφάκια Gillett και τα προφυλακτικά δεν λένε να κατέβουν με τίποτα. Λες και είναι κλειδωμένα σε μια τιμή τόσο απαγορευτική και απλησίαστη σαν να φροντίζουν οι ‘ναοί’ των τροφίμων για την υγεία μας, τα πάθη και τα νεύρα μας.

Κατά τα άλλα, έχουν εκλείψει παντελώς οι έλεγχοι στην αγορά, ο καθείς πουλάει όπως τον συμφέρει και όπως του ‘καθήσει’, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων να έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται  με την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εφόσον αυτή ‘αυτορυθμίζεται’, ο του Περιβάλλοντος και Ενέργειας επίσης να επιτηρεί πότε θα καταφθάσουν στην Ρεβυθούσα τα νέα δεξαμενόπλοια γεμάτα με LNG γιατί βαρύς ο χειμώνας προβλέπεται φέτος και τρέμει μη τυχόν και ευτελιστεί σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, ανύπαρκτος, εκτός τόπου και χρόνου ο της Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας (μια ημέρα τον αναζητούσαν για ‘κείνη την πυρκαγιά που κατέκαψε την Πεντέλη και σημεία ζωής δεν έδινε ώσπου τελικά παρουσιάστηκε), το έργο του Κυβερνητικού Εκπροσώπου να αναλώνεται στο ‘κατακεραύνωμα’ σύσσωμης της Αντιπολίτευσης –εντολή να μην αφήνει το παραμικρό ασχολίαστο – κι ένας Πρωθυπουργός που σε λίγο θα αναγάγει τον εαυτό του σε Κυβερνήτη (κάτι που σκέφτεται ο Πούτιν να αναγορεύσει), κι εγώ να προσπαθώ να συγκρατήσω τα λόγια εκείνου του μικρού παιδιού το οποίο επίμονα υπενθύμιζε στην μαμά του τραβώντας την από το φουστάνι: ‘να μη ξεχάσουμε να αγοράσουμε κι αυτό το παγωτό για την γιαγιά, να δροσιστεί λίγο η καημένη που σιγολιώνει στο σπίτι που το βράζει ο ήλιος από το πρωί ως να δύσει αφού το μόνο κλιματιστικό που υπάρχει εάν τεθεί σε λειτουργία θα γράψει κιλοβατώρες στο τέλος του μηνός και χρήματα για έναν ανεμιστήρα δεν περισσεύουν’.

Αλήθεια, πώς νοιώθεις κύριε Κυριάκο τώρα που τα διαβάζεις αυτά; Υπερήφανος πάντως όχι, με κατεβασμένο το κεφάλι και ντροπή, ναι. Πώς πάει ο Τουρισμός κύριε Βασίλη; Τι λες, θα το πετύχεις να τον καταστήσεις δωδεκάμηνο σ’ ολόκληρο το νησί την Κρήτη ή παρόρμηση της στιγμής ήσαν αυτές σου οι δηλώσεις πριν δέκα ημέρες στο Ρέθυμνο;  Όσο από εσένα κύριε Άδωνι, πώς την έχεις δει έτσι την κατάσταση δηλαδή; Δεν νομίζω ότι θα ικανοποιηθεί πάντως κάποιος εκ των υψηλών σου μεγαλοβιομηχάνων γαλακτοκομικής αφεντικών όταν πληροφορηθεί ότι ο Έλληνας προτιμά για λόγους οικονομίας το λευκό τυρί και όχι την φέτα ΠΟΠ που είναι μάλιστα και με το σπαθί του κατοχυρωμένη ως τέτοια;

Πάντως, χώρα σαν την Ελλάδα στην οποία τα καλοριφέρ κατάντησαν περιττά επειδή την θέση τους κατέλαβαν οι σόμπες υγραερίου, τα κλιματιστικά να υπέχουν θέση διακοσμητική διότι αντικαταστάθηκαν από ανεμιστήρες και οι φωτισμοί στα σπίτια τα βράδια να μεταφέρουν τον νου και την σκέψη στην εποχή της Τουρκοκρατίας και του κρυφού σχολειού, δεν έχω δει όσο κόσμο κι αν έχω έως τώρα ταξιδέψει!