ΟΠατήρ Μάξιμος Παναγιώτου είναι Αρχιμανδρίτης και ζει στη Ρόδο.

 

Μπορεί ο άνθρωπος ν’αγαπήσει το Θεό;
(Επ’ ευκαιρία της εορτής του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, του μαθητού της αγάπης)

Ο Χριστός είπε πως η πρώτη εντολή του νόμου του Θεού είναι να «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου» (Μάρκ. 12,30). Αφού ο Θεός ζητά να τον αγαπούμε με όλο μας το είναι, άρα είναι κατορθωτό.

Αγαπούμε τον Θεό, γιατί Αυτός πρώτος μάς αγάπησε δημιουργώντας μας καιθυσιαζόμενος για μας στη σταυρική θυσία Του. Δεν μας έβαλε σε ένα ψυχρό σύμπαν, αλλά μας φροντίζει ως στοργικός Πατέρας συνεχώς. Η γη είναι το ζεστό και στολισμένο σπίτι, που μας ετοίμασε ο Θεός για να ζήσουμε. Όταν στον κόσμο διακρίνουμε την άπειρη αγάπη του Θεού, αναβλύζει μέσα μας η αγάπη προς Αυτόν από ευγνωμοσύνη. Πολλοί λένε ότι, όταν άνοιξαν τα μάτια της ψυχής τους, διέκριναν παντού το χέρι του Θεού. Με την πνευματική ζωή, που ίδρυσε ο Χριστός και προσφέρεται μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, η φυσική αγάπη προς τον Δημιουργό ολοκληρώνεται με την αγάπη, που καλλιεργεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η αγάπη λέει ο απόστολος Παύλος είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. 5,22). 

Αγαπώ τον Θεό σημαίνει ότι για μένα ο Θεός είναι το παν, είναι πάνω από κάθε επίγεια αγάπη και πάνω από τον ίδιο τον εαυτό μου (Ματθ. 10,37-39). Για το βαθύ βίωμα της αγάπης προς τον Θεό και της ενότητας μ’ Αυτόν οι μάρτυρες ομολόγησαν την πίστη τους μπροστά στους πολέμιους του Χριστού και θυσίασαν τη ζωή τους. Για την ουράνια χαρά της επικοινωνίας με το Θεό οι όσιοι εγκατέλειψαν όλες τις επίγειες χαρές και απολαύσεις.

Σωστός χριστιανός δεν είναι εκείνος που τυπικά τηρεί τις εντολές του Θεού, αλλά εκείνος που αγαπά το Θεό. Αυτός τις εντολές τις τηρεί για να μη φύγει από τον δρόμο που οδηγεί στο Θεό. Όσο καθαρίζεται η ψυχή μας από τα πάθη, τόσο προοδεύουμε στην αγάπη του Θεού. Όταν αυξηθεί η αγάπη προς τον Θεό, ο πιστός θεωρεί και τις μικρές αμαρτίες μεγάλες, γιατί και μ’ αυτές αρνείται την αγάπη του προς Αυτόν. Ο καλός χριστιανός στενοχωριέται με τις πτώσεις του, όχι τόσο γιατί αμάρτησε, όσο γιατί πίκρανε τον Θεό της αγάπης