Αναρωτιέμαι μήπως είναι  καιρός η ΕΣΗΕΑ, μετά από 108 χρόνια ζωής, ότι θα πρέπει ν’ αλλάξει τον τίτλο της; Άς πούμε σε ΕΔΑ (‘Ενωση Δημοσιογράφων Αθήνας’), αφαιρώντας το ΣΗΕ, δηλαδή Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων. Διότι -διάβολε- έτσι όπως κατάντησε το πράγμα, ενδέχεται σύντομα το Σωματείο της Ακαδημίας αρ. 20, να ξεμείνει και από ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ και από ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ…

Προσέξτε χθεσινό ηλεκτρονικό μήνυμα από την ΕΣΗΕΑ προς τα μέλη της. Πρόκειται να εγγραφούν 127 νέα μέλη, από τα οποία νομίζω  μ ό ν ο  τρείς υποψήφιοι   εργάζονται σε ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (εν προκειμένω δύο στην ‘Δημοκρατία’ του Φιλιππάκη και ένα στην ΕΛΕΥΥΘΕΡΗ ΩΡΑ),

Που σημαίνει ότι το νέο αίμα του κλάδου, τακτοποιείται στον φορέα του χάρη στο μικρόφωνο (ραδιόφωνο) στο μακιγιάζ (τηλεόραση) και -ευτυχώς- στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή.

Το επισήμανα σε φίλο μου καθηγητή Πανεπιστημίου, υποστηρίζοντας  ότι η γραπτή ενημέρωση αργοπεθαίνει για να μου απαντήσει κατηγορηματικά:

«Τώρα το κατάλαβες; Εφημερίδες διαβάζουν εκπρόσωποι τρίτης ηλικίας και εμείς οι αρθρογράφοι που προσφέρουμε τη συνεργασία μας για δημοσίευση ατελώς. Η πλειοψηφία ενημερώνεται από τα ηλεκτρονικά Μέσα και -δυστυχώς- από τα τηλεοπτικά δελτία με την γνωστή «κοπτοραπτική» στο περιεχόμενο ειδήσεων».

Η συζήτηση έγινε αργά το βράδυ της Κυριακής, σε  καφέ της πλατείας Ηλιούπολης. Μπροστά μας, βρισκόταν το κεντρικό περίπτερο στον πάγκο του οποίου αναπαύονταν ντάνες από έντυπα του Σαββατοκύριακου, σχηματίζοντας ένα τεράστιο όγκο με τις διάφορες προσφορές τους…

Ήταν σαφές ότι οι επιστροφές στο πρακτορείο θα επιβεβαίωναν τον φίλο μου καθηγητή (και σπουδαίο αρθρογράφο).

ΥΓ: Οφείλω να προσθέσω ότι, κρίνοντας από τα διαθέσιμα φύλλα στο ίδιο περίπτερο, τις περισσότερες πωλήσεις τις είχαν κάνει τα έντυπα που ενημερώνουν για τα αθλητικά πράγματα του τόπου. Τα γνωστά έγχρωμα ταμπλόϊντ σε κόκκινο, πράσινο, άντε και ολίγη από κίτρινο…