Ωραιοζήλη – Τζίνα Δαβιλά

Ηχητικό αρχείο:

Θα σας πω μια ιστορία.

Το 2009 ένα κρις – κραφτ σκότωσε μία 27χρόνη κοπέλα από την Πάτρα σε παραλιακή τοποθεσία με ξενοδοχεία της Ρόδου. Η κοπέλα -προσκεκλημένη των παιδιών ενός ιδιοκτήτη ξενοδόχου – κολυμπούσε με μάσκα το απόγευμα, χωρίς να το αντιληφθεί πέρασε στον διάδρομο του κρις-κραφτ που είναι ανάμεσα στα όρια επιτρεπόμενης κολύμβησης λουομένων από τα γειτονικά ξενοδοχεία και η διαχωριστική γραμμή είναι μια κορδέλα με σημαδούρες στην επιφάνεια της θάλασσας, ο ιδιοκτήτης του πλεούμενου δεν αντελήφθη, ούτε την κολυμβήτρια που πέρασε στον διάδρομο όπου το σκάφος του ετοιμαζόταν για βόλτα με τουρίστες, ούτε κατάλαβε τι ήθελε να του πει η γυναίκα του που ωρυόταν από την παραλία φωνάζοντας ότι άνθρωπος είχε περάσει στον διάδρομο. Το κακό έγινε σε δευτερόλεπτα. Η κοπέλα πέθανε. Ωστόσο, η αναμπουμπούλα είχε άλλο στόχο: να μην μαθευτεί πού ακριβώς είχε γίνει το συμβάν και κυριότατα να μην αποδοθούν ευθύνες σε επιχειρηματίες.

Παρατηρώντας από το 2009 και μετά να μην διορθώνεται κάτι, έγραψα το άρθρο “‘Ακρως επικίνδυνο” στο protagon.gr το 2012 κι έλαβα ένα μειλ από φίλη της 27χρόνης ευχαριστώντας με κατ΄αρχάς που κάποιος θυμήθηκε την αδικοχαμένη παιδική της φίλη και ενημερώνοντάς με για την κατάσταση της οικογένειας της θανούσης. Ο πατέρας σε κατάθλιψη, η μητέρα με βαριά ασθένεια και ο αδελφός της προσπαθώντας να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες της οικογένειας. “Καταστράφηκαν  κ.Δαβιλά”, έγραφε το μειλ, “και αντί να σεβαστούν τουλάχιστον τη μνήμη της νεκρής, οι δικηγόροι τους την σπίλωσαν για να καλύψουν τους ξενοδόχους και τον ιδιοκτήτη του σκάφους, υποστηρίζοντας ότι ήταν μεθυσμένη. Μεθυσμένη στις 6:30 το απόγευμα; Πείτε μου, μπορούσε κάποιος να τα βάλει μαζί τους; Οι μεροκαματιάρηδες από την Πάτρα με τους ξενοδόχους και το Σύστημα της Ρόδου;”.

Αυτά έγραφε στο μειλ η φίλη της 27χρονης. Την ρώτησα αν σκοπεύει να κάνει κάτι ο αδελφός. “Απολύτως τίποτα, μου απάντησε. Δεν είναι ισχυρός.”.

Η ιστορία που σας διηγήθηκα είναι μια από τις πολλές και άπειρες γνωστές ή άγνωστες ιστορίες όπου το άδικο πνίγει το δίκαιο. Η ανθρώπινη ψυχή δεν έχει πάντα τις αντοχές, ίσως και τις συγκυρίες για να καταστραφεί το κακό.

Η Μάγδα Φύσσα είναι η προσωποποίηση της σύγχρονης γενναίας μάνας που σήκωσε το βάρος της δολοφονίας του Παύλου στους ώμους της. Γιατί για την ίδια το χρέος της δεν εξοφλήθηκε όταν του έδωσε τη ζωή και την ανατροφή, την αγάπη και την στοργή. Εξοφλήθηκε όταν υπερασπίστηκε τον θάνατο του παιδιού της δικαιώνοντας τον Παύλο ότι δεν ήταν ένας αλήτης -ειπώθηκαν από κάποιους  ελεεινούς και αυτά-, δικαίωσε τον Παύλο αρνούμενη να υποκύψει σε απειλές, φωνάζοντας σοκαριστικά κατά των νεοναζί, των ελεύθερα κινούμενων επαγγελματιών δολοφόνων ανάμεσά μας και εντός Κοινοβουλίου, εξετέθη άπειρες φορές σε κριτικές που την ήθελαν ημίτρελη γιατί έχασε το παιδί της. Όμως η κ. Φύσσα τα είχε τετρακόσια ακόμη και όταν έμαθε ότι προτάθηκε για το αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας. “Ευχαριστώ αλλά είναι άλλος ο στόχος μου”, απάντησε.

Εάν υπήρχαν και άλλες Μάγδες, ίσως η οικογένεια της Πάτρας που σας περιέγραψα παραπάνω να μην ήταν κατεστραμμένη σήμερα, ίσως οι οικογένειες της καμένης “Μαρφίν” να είχαν δικαιωθεί, ίσως η οικογένεια του Ζακ Κωστόπουλου να είχε διατηρήσει αναμμένο τον φάρο κατά της αστυνομικής βίας, ίσως σήμερα ο αστυνομικός-δολοφόνος του George Floyd να ΜΗΝ κυκλοφορούσε ελεύθερος στις ΗΠΑ. Θέλετε να σας πω την εξέλιξη εκείνης της εν ψυχρώ μαγνητοσκοπημένης δολοφονίας που συγκλόνισε τον πλανήτη προ λίγων μηνών; Ο μπασκίνας, όπως τους αποκαλούν οι αμερικανοί, κυκλοφορεί ελεύθερος με εγγύηση μισό εκατομμύριο δολάρια. Ελεύθερος.

Αν η οικογένεια George Floyd ήταν μια άλλη Μάγδα Φύσσα, στο μόνο μέρος που θα κυκλοφορούσε ελεύθερος θα ήταν στο κελί του. Στο κλουβί του. Όπου ταιριάζει στα θεριά που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως αντικείμενα. Και τα τσαλακώνουν σαν τσιγαρόχαρτο. 

Η κ. Φύσσα δεν είναι απλώς ένα παράδειγμα προς μίμηση. Είναι ο ορισμός της σύγχρονης Μητρότητας. Εκείνη έκανε το χρέος της προς τον παιδί της καθαρίζοντας ταυτόχρονα τον κόπρο του Αυγεία. Ή μήπως όχι; Μήπως από δω και πέρα τούτη η ευκολόπιστη και ακαλλιέργητη πολιτική κοινωνία πρέπει να κάνει το δικό της χρέος;

Ίσως ο μόνος και αποτελεσματικός τρόπος είναι η εκπαίδευση, όχι των ανθρώπων, αυτοί απεδείχθη ότι εκπαιδεύονται εύκολα.

Η  εκπαίδευση της νοοτροπίας της μαχητικότητας και του δίκαιου στόχου. Για εμάς και για τους άλλους. Διότι κοινωνία χωρίς συνύπαρξη και αλληλεγγύη δίνει μόνο τα χρυσαυγούλια του εγκλήματος και νοσηρούς “επαγγελματίες” που σκοτώνουν κάποιους νέγρους ή λευκούς George Floyd. Χθες οι άλλοι, αύριο ίσως εμείς.

11 Οκτωβρίου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr