Με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η Τουρκία παραχώρησε επίσημα όλες τις αξιώσεις της για τα Δωδεκάνησα προς την Ιταλία. Η δεκατετράχρονη Διοίκηση του Mario Lago είχε ήδη ξεκινήσει και η νέα γεωπολιτική σταθερότητα έδωσε στο δραστήριο Κυβερνήτη την ώθηση που χρειαζόταν για να ξεκινήσει το τεράστιο κατασκευαστικό του πρόγραμμα. Δόθηκε προτεραιότητα σε ορισμένες βασικές δημόσιες υπηρεσίες, όπως το νέο νοσοκομείο, για το οποίο η απόφαση υπογράφηκε ήδη το 1923. Το κτίριο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τους Carlo Buscaglione και Amedeo Favero και άνοιξε επίσημα το 1926 ως “Ospedale Regio” (Βασιλικό Νοσοκομείο). Αντικατέστησε ένα παλαιότερο της οθωμανικής περιόδου που βρισκόταν σε άλλο σημείο της πόλης.

Το νοσοκομείο, υπερσύγχρονο για την εποχή, ήταν σχεδιασμένο με άνετους χώρους και προικισμένο με κήπο. Η ανυψωμένη θέση του, μεταξύ του Νεοχωρίου και του Μόντε Σμιθ, θεωρήθηκε ευεργετική επειδή πίστευαν ότι εκεί ο αέρας ήταν καθαρότερος και υγιέστερος. Στο διώροφο λειτουργικό κτίριο δόθηκε μια προεξέχουσα μνημειακή είσοδος, που είναι χωρισμένη σε τρία τμήματα και με ένα γείσο που στηρίζεται από τέσσερις παραστάδες στιλ Τοσκάνης, που μοιάζουν με ιταλικά παλάτια του 16ου αιώνα από την ύστερη Αναγέννηση. Αυτή η αρχιτεκτονική, που αναφέρεται σε ιστορικά ιταλικά στιλ, αλλά προσαρμοσμένη στον 20ο αιώνα, ονομάζεται “Novecento”. Υπό τον κυβερνήτη De Vecchi, το νοσοκομείο μετονομάστηκε “Ospedale Regina Elena” (Νοσοκομείο Βασίλισσα Έλενα) και επεκτάθηκε με νέες πτέρυγες.

Επίσης μετά την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων, το νοσοκομείο, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή αμέτρητων κατοίκων τόσο της Ρόδου όσο και των γύρω νησιών, επεκτάθηκε και προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του χρόνου και της ιατρικής προόδου. Ήταν ένα ζωντανό κτίριο που διατήρησε τον μνημειακό του χαρακτήρα και κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο το 1986. Στο μεταξύ είχε ήδη αλλάξει το όνομα του από “Νοσοκομείο Βασίλισσα Όλγα” σε “Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου”. Το τελευταίο όνομα φαίνεται ακόμα πάνω από την είσοδο του τώρα σοβαρά παραμελημένου και ερειπωμένου κεντρικού κτιρίου. Από το κλείσιμο του το έτος 2000, το πρώην νοσοκομείο, ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της νεότερης κληρονομιάς της πόλης, υπέστη σοβαρή υποβάθμιση, με μια πρόσφατη πυρκαγιά να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Το κεντρικό κτίριο βρίσκεται στο έλεος των στοιχείων της φύσης και είναι η σκηνή διακίνησης ναρκωτικών και βανδαλισμών. Στέκεται εγκατελειμμένο σε μια από τις καλύτερες τοποθεσίες της πόλης. Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι το Κράτος, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να βρει τον κατάλληλο προορισμό. Ευτυχώς άλλες πτέρυγες του μνημειακού συγκροτήματος είναι σε καλή κατάσταση και στεγάζουν διάφορες δημοτικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας καθώς και τα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου.

Το πρότζεκτ της Νεότερης Κληρονομιάς των Δωδεκανήσων συμπεριέλαβε το πρώην νοσοκομείο στον κατάλογο των προτεινόμενων κτιρίων για την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την υποψηφιότητα στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ελπίζοντας να εγείρει περισσότερο ενδιαφέρον γι’ αυτά – και άλλα – μνημεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως “Κληρονομιά σε Κίνδυνο” ώστε να συμβάλουμε στην αποκατάσταση και διατήρηση τους στο μέλλον.

Υποστηρίξτε την εκστρατεία μας με την υπογραφή της ψηφιακής αίτησης:

openpetition.eu/!dodecanese