Ηλίας Καραβόλιας

Αφού είχαμε εθιστεί επι τρείς μήνες στην λογιστική του θανάτου και τώρα ακούμε πλέον ως φυσιολογικά τα στατιστικά νούμερα για τους άτυχους της πανδημίας,γρήγορα περάσαμε στην λογιστική της νεκρής εργασίας. Η απασχόληση πάγωσε διεθνώς με τις ΗΠΑ να έχουν ανεργία σε επίπεδα Β Παγκοσμίου Πολέμου ! Αλλά και χώρες σαν την δική μας πλήττονται έντονα λόγω του επικείμενου τουριστικού κραχ. Ήδη προμηνύεται ότι θα χαθούν, με συγκρατημένους υπολογισμούς, 250-300 χιλιάδες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.

Μερικοί όμως αναλυτές γράφουν με έναν τόνο αισιοδοξίας για το μοντέλο της εξ αποστάσεως απασχόλησης που θα κυριαρχήσει μετά την πανδημία επιμαλούμενοι την 4η βιομηχανική επανάσταση. Σωστά ο Merchant κάνει λόγο στο One Zero για αμαζονοποίηση της οικονομίας αλλά αυτό θα μας απασχολήσει μια άλλη φορά. Προσωπικά, μόλις ακούω αυτή την περίοδο για τα νέα μοντέλα απασχόλησης το μυαλό μου πάει στον σεφ και τον σερβιτόρο του εστιατορίου, στην καμαριέρα και στον receptionist του ξενοδοχείου. Πάει σε όλα εκείνα τα άτομα που εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία και φέτος θα ζήσουν το φάσμα της ανεργίας ή στην καλύτερη περίπτωση θα δουλεύουν εκ περιτροπής και με μερική απασχόληση.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους(υπολογίζονται 400-500 χιλιάδες μόνο σε ξενοδοχεία και εστίαση) το φετινό καλοκαίρι θα είναι δύσκολο. Και φυσικά δεν θα ενταχθούν στο νέο παραγωγικό μοντέλο της εξ αποστάσεως εργασίας γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να σερβίρεις απο τον υπολογιστή σου τον τουρίστα, ούτε να του καθαρίσεις απο απόσταση το δωμάτιο ή να τον υποδεχθεί το avatar σου στo ξενοδοχείο ( αν και δεν είναι απίθανο να γίνεται ήδη αυτό κάπου στον πλανήτη). Η αλυσίδα εργασίας στην Ελλάδα του τουρισμού είναι τεράστια και ιδιαίτερη. Στηρίζεται στην προσωπική επαφή του πελάτη με τον μαγαζάτορα, τον ταξιτζή, τον υπάλληλο του ξενοδοχείου. Ο τουρισμός δεν είναι απρόσωπη βιομηχανία υπηρεσιών. Η φιλοξενία και το service είναι αυτά που μένουν στους επισκέπτες. Το χαμόγελο και οι κουβέντες των εργαζομένων τους μετατρέπουν σε οικοδεσπότες. Και αυτά είναι που κουβαλάει ο ξένος στον τόπο του όταν τελειώνουν οι διακοπές του.

Αυτά τα στοιχεία δεν χωράνε σε κανέναν υπολογιστή, σε καμιά εξ αποστάσεως παροχή υπηρεσιών. Ο Έλληνας που εργάζεται στον τουριστικό κλάδο είναι ο μεσίτης της εμπειρίας για τον ξένο επισκέπτη. Αναρωτιέμαι πως όλοι αυτοί οι νέοι που σπούδασαν σεφ, μετρ, στελέχη διοίκησης ξενοδοχείων, αλλά και όλοι όσοι δούλευαν σε τουριστικά μαγαζιά, εστιατόρια, ταξιδωτικά γραφεία, θα καταφέρουν να αντέξουν φέτος. Την ίδια αντοχή φυσικά θα προσπαθήσουν να δείξουν και οι εργοδότες τους πολλοί εκ των οποίων σταθμίζουν τα δεδομένα και ίσως δεν λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους. Το να λέμε και να γράφουμε για τα 18 δις που έφεραν πέρυσι οι 30 εκατομμύρια τουρίστες στην Ελλάδα και ότι υπάρχει ο κίνδυνος τα περισσότερα από αυτά να χαθούν φέτος δεν εξηγεί επαρκώς στον τουριστικό υπάλληλο των 600-700 ευρώ γιατί δεν άρχισε ήδη να δουλεύει.

Πρέπει κάποτε εμείς οι οικονομολόγοι να αφήνουμε τα μεγάλα νούμερα στην άκρη και να γράφουμε για τον μισθό, το επίδομα, τα φιλοδωρήματα. Για τον ιδρώτα και τον μόχθο του ανθρώπου που ζεί σε ένα μικρό νησί και μή βλέποντας τουρίστες μέσα στον Μάιο αναρωτιέται αν θα χαθεί και ο Ιούνιος, άρα θα χαθεί ακόμη ένας μισθός. Είναι αυτονόητο ότι τα επιδόματα ανεργίας πρέπει να επεκταθούν για όσο μείνουν αυτοί οι εργαζόμενοι χωρίς δουλειά φέτος . Και αν αυτό ακούγεται κάπως άδικο για λοιπούς κλάδους εργαζομένων ας κατανοήσουμε ότι οι υπάλληλοι στα ξενοδοχεία και γενικότερα στις τουριστικές επιχειρήσεις είναι ουσιαστικά αναλώσιμοι και εποχικοί που προσπαθούν στην καλοκαιρινή περίοδο με πολύ αγώνα να μαζέψουν λεφτά για τους χειμερινούς μήνες οπότε και λαμβάνουν το πενιχρό επίδομα. Πρέπει τα συνδικαλιστικά όργανα να πιέσουν και να εισακουσθούν απο την κυβέρνηση.

Η υπεραξία του τουριστικού προϊόντος σε αυτό τον τόπο είναι το φιλότιμο της καμαριέρας και του σερβιτόρου, το χαμόγελο στην reception, η προθυμία του υπαλλήλου να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία του τουρίστα. Αυτή η προθυμία είναι ολόκληρης της Ελλάδας στα μάτια του ξένου. Και αν τελικά αυτός δεν έλθει, δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποι μας θα υποφέρουν. Και ίσως όχι μόνο για λίγους μήνες…

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr