Ο μήνας της Άνοιξης, των χελιδονιών, της λουλουδιών, της Ανάστασης του Θεανθρώπου Χριστού, φέτος, είναι λιγότερο επιφορτισμένος με τον “corona” και περισσότερο με την μητροκτόνο Πισπιρίγκου από την Πάτρα, τα όμοια ψυχολογικά προφίλ των ψυχρών δολοφόνων με αναλύσεις από σχετικούς και άσχετους, την ενδοοικογενειακή κακοποίηση των παιδιών που γίνεται όλο πιο συχνή και πάντα με τον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Οι νεοαμόρφωτοι – νέος όρος του οποίου αναλαμβάνω την ευθύνη και συγχωρήστε μου τον θυμό σας – οι νεοαμόρφωτοι που είναι οι άθεοι, οι αγνωστικιστές, οι είρωνες και χλευαστές της Ορθοδοξίας κυρίως, λένε ότι ο Θεός είναι άφαντος, ανύπαρκτος μπροστά στην σωτηρία, από τη μία των ανυπεράσπιστων παιδιών ακόμη και από τους γονείς τους και την μητέρα τους και από την άλλη από τον πόλεμο εναντίον οποιουδήποτε λαού. “Γιατί δεν τους σταματά; Γιατί δεν τους καταστρέφει;” ρωτούν και έχουν ήδη αποδείξει για τα δικά τους δεδομένα ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Σωστά λένε. Ο Θεός δεν υπάρχει, επειδή ο Θεός ΕΙΝΑΙ ( “Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας” (Προς Εβραίους επιστολή Αποστόλου Παύλου, κεφ.13, στ.8). Ιδέ εδώ.
Ο Θεός δεν είναι Πούτιν, ούτε Χίτλερ, για να επιβάλλει καταστάσεις. Και αγαπά βαθιά. Θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, είτε Έλληνες, είτε Τούρκοι. Γι’ αυτόν τον λόγο και δεν τους εξαφανίζει. Δίνει ευκαιρίες σωτηρίας ακόμη λίγο πριν τον θάνατο. Περιμένει, ο άνθρωπος να αποφασίσει ελεύθερα για να μην ριχτεί στο σκοτάδι της κακίας. Θυμάμαι μια συγκλονιστική ιστορία μιας γιαγιάς από γνωστή περιοχή της Αττικής. Ήταν, έλεγαν, η μεγαλύτερη μάγισσα του τόπου της. Σε βαθιά γεράματα αρρώστησε από καρκίνο. Μεταστατικό. Σε όλα τα ζωτικά όργανα. Τελειωμένη υπόθεση, είπαν οι γιατροί. Η γιαγιά ζούσε για ενάμισι χρόνο παρά την διάγνωση και τις εκτιμήσεις των γιατρών ότι στο τρίμηνο θα κατέληγε. Απορούσαν όλοι τους. Μίλησαν κάποιοι για καλό σκαρί. Άλλοι που γνώριζαν είπαν ότι δεν έβγαινε η ψυχή της από τις αμαρτίες που είχε. Προσωπικά εκτιμώ ότι ήταν μια τελευταία ευκαιρία από τον Θεό να μην χάσει την ψυχή της για όλα τα κακά που είχε προκαλέσει με τα μάγια της. Ιστορίες για αγρίους, θα μου πείτε; Μήπως αυτά που ζούμε είναι ιστορίες για πολιτισμένους; Δεν είναι ιστορίες γεμάτες αγριότητες και κυνικότητα;
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης τον οποίο οι νεοαμόρφωτοι έχουν χλευάζει με ζήλο είπε: “Στήν πραγματικότητα, ἡ χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο καί τόν θεραπεύει. Ἡ κυριότερη, ὅμως, προϋπόθεση, γιά νά ἀντιληφθεῖ καί νά διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια, εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωισμός σκοτίζει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τόν μπερδεύει, τόν ὁδηγεῖ στήν πλάνη, στήν αἵρεση. Εἶναι σπουδαῖο νά κατανοήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια. Στίς αἱρέσεις πᾶνε ὅλοι οἱ μπερδεμένοι. Μπερδεμένα παιδιά μπερδεμένων γονέων.” Και επίσης: “Αν έρθει η χάρις του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που, για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούμε.”
Παντού εγωισμός, αταβάνωτος εγωισμός. Και υποκρισία. Προσποιούμαστε τους συντετριμμένους της επικαιρότητας, αλλά ποτέ δεν πράξαμε τα δέοντα, τα οφειλούμενα προς τον εαυτό μας και τους άλλους εγκαίρως. Στις περιπτώσεις των κακοποιημένων παιδιών, γυναικών, φοιτητριών, οικογενειών, λαών. Μια προσευχή δεν κάναμε για όλους που μας χρειάζονται, ούτε καν για εμάς, να φωτιστεί ο νους μας. Κατηγορούμε τους σύγχρονους αγίους και τους μοναχούς που θυσιάζουν την ζωή τους στην προσευχή υπέρ των ανθρώπων, την στιγμή που εμείς δεν στερούμαστε ούτε καν το χλιαρό νερό για το καθημερινό μας μπάνιο, δεν διαταράσσουμε οικειοθελώς κάτι από την καλοπέρασή μας.
Σε δεκαπέντε ημέρες θα γιορταστεί η Ανάσταση του Χριστού. Έχουμε υπ’όψιν ποιο είναι το πνευματικό χρέος μας πριν από αυτό; Ή η προσδοκία αφορά στην σούβλα και στην μαγειρίτσα; Ποια είναι η προετοιμασία η ψυχική που καλούμαστε να κάνουμε; Ο εκκλησιασμός, η Εξομολόγηση, η Θεία Μετάληψη; Τι κερδίσαμε από τις δεκαετίες που προηγήθηκαν και που δεν ακολουθήσαμε την ελληνική χριστιανική παράδοση; Το χάος. Πού είναι εκείνη εποχή που ο νονός αγόραζε την λαμπάδα και τα παπούτσια του παιδιού που φορούσε την Λαμπρή; Πού πήγε η κατανυκτικότητα και ο σεβασμός στην Αγιοσύνη αυτών των ημερών; Πού πήγε ο κόσμος που διάβαζε με δίψα το μικρό βιβλιαράκι της Ακολουθία της Μεγάλης Εβδομάδας; Πού πήγαν οι ιεροί πνευματικοί πατέρες που εξομολογούσαν έχοντας την χάρη του Αγίου Πνεύματος; Αντικαταστάθηκαν εν πολλοίς από τους ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές και ψυχιάτρους που το πρώτο που κάνουν οι περισσότεροι είναι να αποδομήσουν την οικογένεια και την θρησκεία. Ευθύνεται εν πολλοίς ο κλήρος που αντι να αγκαλιάσει με την αγάπη του Χριστού τον κόσμο, τον απομακρύνει επικρίνοντάς τον με αυστηρότητα. Πώς να ξεχάσω τον Πατέρα Σπυρίδωνα, τον πνευματικό μου, στην Πλατεία Καρύτση 10, στην Αθήνα; Εκείνα τα μάτια που έλαμπαν από την αγάπη του για τον άνθρωπο! Εκείνο το βλέμμα που ήταν θάλασσα αγαλλίασης! Μ’ένα ελληνικό καφεδάκι, ένα κομμάτι άρτο και ένα τσαμπί σταφύλι εξομολογούσε με τις ώρες.
Δεν είναι δουλειά μου ούτε η κατήχηση, ούτε η κατάκριση. Προσπαθώ με τούτα που γράφω να θυμήσω τον δρόμο της χαράς, της γαλήνης, της εμπιστοσύνης στον Χριστό. Παρωχημένη σκέψη; Όχι. Διαχρονική σκέψη και αληθής. Η σειρά “Άγιος Παΐσιος από τα Φάρασα στον ουρανό” θύμισε στην πιο επικίνδυνη εποχή που ζούμε, ό,τι αξίζει να μην χάσουμε. Την εμπιστοσύνη μας στον Χριστό που την Ανάστασή Του θα γιορτάσουμε σε λίγες ημέρες. Μέσα στα τόσα βιβλία της βιβλιοθήκης σας προσθέστε και ένα ή δύο που αφορούν σε εκκλησιαστικές προσευχές και Ακολουθίες, διαβάζοντας τους θαυμάσιους ύμνους που έχουν γραφτεί για την Παναγιά και τον Χριστό. Οι λάτρεις της ποίησης θα συναντήσετε θαυμάσιους στίχους, θεόπνευστους.
Ο Άγιος Παΐσιος είχε τον εξής διάλογο: “- Γέροντα, το απολυτίκιο του Προφήτη Ηλία λέει ότι είναι ο «δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού». Θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη;
– Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη μάχαιρα. Πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες, παπάδες, μοναχούς.”. Αυτό για να μην ξεχνάμε ότι η Θεία Δικαιοσύνη δεν συμπίπτει με την Δικαιοσύνη των ανθρώπων, ούτε μετριέται με ανθρώπινα ζύγια.
Καλή και ευλογημένη Ανάσταση, εκλεκτές και εκλεκτοί. Συγχωρήστε μου αν σας θύμωσα με τα παραπάνω. Αν με χλευάσετε, δεν θα με πειράξει. Άλλωστε, ό,τι γράφω κακό δεν κάνουν. Στην χειρότερη περίπτωση θα τα πετάξετε στον κάδο των αχρήστων. Αν αυτό επιθυμείτε αυτό να κάνετε. Και ένας όμως αν ωφεληθεί, κέρδος είναι.
Κάτι τελευταίο: μόλις χθες, 8 Απριλίου 2022, η Πόρτα συμπλήρωσε 9 χρόνια αδιάκοπης διαδικτυακής παρουσίας και επικοινωνίας μαζί σας. Ευγνώμονες όλες και όλοι μας για την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας.
Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά
9 Απριλίου 2022
Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
