Το σχόλιο της ημέρας

Θα πάει… μακριά ο πόλεμος;, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Κι εκεί που όλη η ανθρωπότητα υπέθετε ότι η εισβολή στην Ουκρανία θα ήσαν επιχειρήσεις μερικών ημερών, ότι ο Πούτιν θα κατελάμβανε τα εδάφη τα οποία για την Ρωσία ήσαν ζωτικής σημασίας και θα αποχωρούσε, ήδη ξεπεράστηκε το τρίμηνο αγρίων πολεμικών επιδρομών, ισοπέδωσε την Μαριούπολη όπου γι αυτόν ήταν και το στοίχημά του, και τώρα, λέει, είναι έτοιμος να εισβάλει στην Μολδαβία και όπου αλλού από ενάρξεως του πολέμου είχε καταστρώσει τα σχέδιά του κι ένας Θεός ξέρει σε ποιες δαιδαλώδεις ατραπούς θα οδηγήσει αυτός ο πόλεμος. Εν τω μεταξύ, κάθε τόσο – για να κρατά την παγκόσμια κοινότητα σε φόβο και αναταραχή – φροντίζει να ενημερώνει την παγκόσμια κοινότητα μέσω της Διευθύντριας του τμήματος πληροφοριών και τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας ότι: ‘Όταν λέμε για αντίποινα σε χώρες της Δύσης, να μας παίρνετε στα σοβαρά…, η Ρωσία θα μπορούσε να επιτεθεί σε χώρες του ΝΑΤΟ που παρέχουν οπλισμό στην Ουκρανία…, μη δοκιμάζετε άλλο την υπομονή μας και χρησιμοποιείτε τον Ζελένσκι ως μαριονέτα της Δύσης…’. Ακόμα και για την χρήση πυρηνικών όπλων για όπου απαιτηθεί έχει μιλήσει η κυρία Μαρία Ζαχάροβα, λες και τα όπλα αυτά είναι κάποια φλόμπερ σαν αυτά που βγαίνουμε τις χειμωνιάτικες ημέρες να κυνηγήσουμε κοτσύφια και σπουργίτια για να μη μας τρώνε τον φύτρο.

Κι έτσι, οι μέρες περνούν, οι εβδομάδες αποτελούν παρελθόν, οι μήνες προστίθενται και κανένας δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει το τέλος αυτού του τόσο αιματοβαμμένου αλλά και ψυχοφθόρου πολέμου με τους ειδικούς αναλυτές κι άλλους που αναλύουν τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα αλλά και τα χούγια του Ρώσου ηγέτη να υπολογίζουν απλώς, να κάνουν εκτιμήσεις απλώς, να καταμετρούν τους νεκρούς και τα κατεστραμμένα κτήρια σε μια Ουκρανία ισοπεδωμένη, και έως εκεί. Δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου μια γυναίκα Ουκρανή (η οποία σε riplay εμφανίσεις) να δείχνει τόσο τρομαγμένη, τόσο απελπισμένη και αποκομμένη από τη ζωή να λέει ότι ‘φοβάμαι, ειδικά όταν νυχτώνει, τότε αρχίζει το αβάσταχτο μαρτύριο για μας τους αμάχους, τότε είναι η κόλαση’.

Κι ενώ ο Πούτιν παρελαύνει ανενόχλητος και ‘καβαλάρης’, η Δύση επιβάλει τους πάσης φύσεως περιορισμούς της για να τον ‘γονατίσει’, εκείνος από την πλευρά του αργά μεν αλλά σταθερά και επιλεκτικά  κλείνει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου προς όποια χώρα κρίνει ότι ήρθε η σειρά της να πνιγεί ενεργειακά, εκστομίζει αλλά και με κινήσεις ταυτοχρόνως το δείχνει ότι κρατά το βαλιτσάκι με τους κωδικούς των πυρηνικών και ο πόλεμος συνεχίζεται καθημερινά όλο και πιο βάρβαρος. Κι ενώ η ανθρωπότητα παραμένει απλός θεατής και φοβούμενη την εμπλοκή του ΝΑΤΟ κάτι το οποίο θα σήμαινε παγκόσμια σύρραξη, ο πόλεμος κατέστη απλό θέαμα από τις οθόνες. Και λέγοντας οθόνες, παντού αλλά στην Ελλάδα το θέμα ‘πόλεμος στην Ουκρανία’ από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, εδώ και μερικό καιρό – αφότου ο Πούτιν άρχισε στο παιχνίδι του πολέμου να τονίζει όλο και πιο πυκνά τη χρήση πυρηνικών όπλων – να βγαίνουν τόσο στις οθόνες αλλά πολύ περισσότερο στα site καθηγητές πυρηνικής φυσικής και να ομιλούν με σοβαρότητα (ενσπείροντας όμως τον τρόμο σε κάποιους αναγνώστες) ότι : ‘προς το παρόν δεν απαιτούνται χάπια ιωδίου, πέραν του ότι έχουν πολλές παρενέργειες και δεν πρέπει ο κάθε ένας να τα λαμβάνει’, άλλος δε αναλυτής πυρηνικού πολέμου να τονίζει ότι : ‘στην Ελλάδα, στα φαρμακεία δεν κυκλοφορούν τοιούτου είδους χάπια(για προστασία εννοείται του θερεοειδούς σε περίπτωση εξάπλωσης του ραδιενεργού νέφους) και να μη τρέχουν οι πολίτες ασκόπως να τα αναζητούν’.

Έχοντας περιέλθει οι πολίτες παντού ανά τον κόσμο σε έναν ατέρμονα πόλεμο, πραγματικό από τη μια πλευρά για τον Ουκρανικό λαό με καταστροφικές επιπτώσεις παντού όμως και σε όλους τους τομείς παγκοσμίως, και όπως δείχνουν τα πράγματα επεκτάσιμο και σε διπλανές από την Ουκρανία χώρες όπως το νταηλίκι του Πούτιν προστάζει, χθες λοιπόν βγαίνει και η 47χρονη υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας κυρία Liz Tross όπου με κάθε σοβαρότητα δηλώνει ότι ‘ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να κρατήσει ακόμα και δέκα χρόνια’. Δεν λέγονται αυτά τα πράγματα, κυρία Liz Tross ποτέ, ούτε για να εντυπωσιάσουν, ούτε για να διεκδικήσεις το… παράσημο του προφήτη με τις αοριστίες σου κάποτε. Από την άλλη δε πλευρά του Ατλαντικού, ο υπουργός εξωτερικών της Αμερικής κύριος Μπλίνκεν: ‘Να επισπεύσουμε τις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία…, πιστεύω ότι μπορούμε να πάμε καλύτερα στις πωλήσεις…, να συνεργαστούμε με τους συμμάχους μας όπως η Τουρκία και η Ινδία για παράδειγμα’. Αμέτοχη στην αποστολή βαρέος εξοπλισμού προς την Ουκρανία δεν παραμένει ούτε η Γερμανία, με την Αριστερά να καταψηφίζει την πρόταση προειδοποιώντας για τον κίνδυνο που ενέχουν αυτές οι αποστολές φέρνοντας με τον τρόπο αυτό την απειλή πυρηνικού πολέμου ένα βήμα πιο κοντά, αναζητώντας άλλες εναλλακτικές βοήθειας της Ουκρανίας.

Όπως δηλαδή και με την ταχύτητα που εξελίσσονται οι καταστάσεις, ο νους του απλού πολίτη εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα ότι πόλεμος σημαίνει μπίζνες πρωτίστως και ακολουθούν τα υπόλοιπα. Ο πόλεμος μετατρέπεται σε ένα πεδίο χοντρής κονόμας υπό την προϋπόθεση ότι αυτή η τακτική έχει στηθεί πολύ καιρό πριν αδιαφορώντας για το πόσοι θα σκοτωθούν, πόσοι θα εξοστρακιστούν βιαίως από τις χώρες τους, αρκεί το παιχνίδι της ενέργειας παγκοσμίως να υποστεί ανεπανόρθωτη καθίζηση επωφελούμενοι μόνο μερικοί. Δεν θα αποτελέσει και έκπληξη – νομίζω – εάν πω ότι ίσως και να μη τον συμφέρει τον Πούτιν ένας άμεσος τερματισμός του πολέμου, αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς για πολλά χρόνια και όσα βέβαια τον βολεύουν. Και έως πού τελικά θα φθάσει αυτή η ληστρική από κάθε πλευρά κατάσταση; Δεν ξέρω, ίσως κι αυτός να μη το γνωρίζει, έχοντας κατά νου το: ‘προχωρώντας και βλέποντας…’.

…Όσο για το Αβιάνο, Μάριον, που είπε κάποιος Έλληνας καθηγητής πυρηνικής φυσικής ότι θα είναι ένας από τους πρώτους στόχους μαζί με το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας που θα χτυπηθούν πρώτοι, σε παρακαλώ ησύχασε! Εδώ μιλάμε – πρωτίστως – για πολύ χοντρά οικονομικά παιχνίδια, αστεράτη μου, και μη φοβάσαι. Η Ρωσία θα χτυπήσει μόνο όταν αντιληφθεί ότι πραγματικά απειλείται, κάτι το οποίο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Μόνο εκείνα τα παιδιά της Ουκρανίας να θυμάσαι που κάηκαν (ευτυχώς) μόνο τα μαλλιά τους και λίγο το πρόσωπό τους τσουλουφρίστηκε, αλλά τώρα βρίσκονται σε ασφαλή σημεία…

SHARE
RELATED POSTS
Απολαμβάνουν καρπούς, κυρία Σταμάτη;, της Τζίνας Δαβιλά
Αλαλούμ, του Πάνου Μπιτσαξή
Μια δύσκολη, αλλά εθνικά αναγκαία, απόφαση, του Αντώνη Η.Διαματάρη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.