Πόσο παράξενο δίποδο ο άνδρας, όταν βρίσκεται σε συζητήσεις, τον περισσότερο χρόνο τον αναλώνει να θυμάται ανδραγαθήματα από το σχολείο σε βάρος συμμαθητών – τριών του, από το στρατό σε βάρος συστρατιωτών του, από τη δουλειά εις βάρος κάποιου – ας συναδέλφου του, στην κοινωνία ως Καζανόβας με μεγάφωνο (πήγα με αυτή ή η άλλη ήταν που…….να , αυτός είναι που…..ης) κ.λπ.
Και επιδεικνύει τη σωματική δύναμή του, την εξυπνάδα του, τον ηρωισμό του, τον ερωτισμό του, με θύμα κάποιον κοντό, κάποιον ψηλό, κάποιον «χαζό», κάποια γυναίκα … κάποιον, κάποια…κάποιον που δεν σκέφτηκε ποτέ ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει και να περιγράφει, είναι ότι τον/την βοήθησε, τον/την προστάτεψε, από μικρούς και μεγάλους «λύκους» που ήταν έτοιμοι να τον/την κατασπαράξουν.
Πόσο παράξενο δίποδο ο άνδρας, ποτέ δεν σκέφτηκε ότι η κατανόηση των συνανθρώπων, ο πόνος με τον πόνο του άλλου, η αγάπη, η αλληλεγγύη αλλάζουν την κοινωνία…
Θέλω να του πω σκάσε, μού ασκείς βία, αλλά το συναίσθημα της ντροπής με συγκρατεί.
Πόσο παράξενο δίποδο η γυναίκα… θα σας πω σε άλλη σκέψη μου…
Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι Γλύπτης και ο Δημιουργός του Πάρκου των Ψυχών στην κορυφή της Πάρνηθας.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr