Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών

Μια βραχνή φωνή, διασχίζει τον αέρα

Η ζωή, λέει μοιάζει με μικρή νοθεία

Δίκαιο δεν έχει;

Το ρολόι  κοιτώ που έχει σταματήσει, στο σημείο μηδέν

Είναι το δικό σου σημείο η δική σου σημαδεμένη ώρα

Το  ήξερες,  μας το έλεγες,

ήταν μέσα στο νόημα που έβγαζαν οι στωικές σου ατάκες …

Να το λοιπόν που ήρθε και ο δικός σου πρόωρος καιρός για να κινήσεις για το ένα και μοναδικό τελευταίο ταξίδι.

Είχες γίνει φίλος με τον χάρο.

Και μπορεί κάποιους να τους είχε βαρεθεί

Όχι όμως και τη ζωή, τη μουσική, τη ποίηση, τη πάλη των ανθρώπων

Να ξέρεις πως θα διαφωνήσω σε κάτι

Η λαμαρίνα  δεν τα σβήνει όλα.

Τίποτα δεν διαγράφει αν δεν το αποφασίσεις εσύ, εμείς…

Το να είσαι μέσα σε μια παλιά φωτογραφία δεν σου ταιριάζει.

Ακόμα και αν η  θάλασσα  είναι γεμάτη αλμύρα

Προτιμώ

Σαν βραδιάζει, να σε  στοχαζόμαστε κοιτάζοντας το φεγγάρι μαζί με τον Άμλετ

Να σου χαμογελάμε την ώρα που θα διασχίζεις τον Αχέροντα πάνω σε μια πιρόγα

Και ας μην είναι ερωτικό το κάλεσμα.

Η Ρόζα, η Θεσσαλονίκη, ο νέγρος θερμαστής,

θα σε συντροφεύουν πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Όπως εμείς και ας είναι η ζωή μας τις περισσότερες φορές, δίκοπη και άδικη.