Δεν είμαι νομικός να έχω ειδική γνώση, αλλά είμαι σίγουρος ότι στη νομική επιστήμη ο προσδιορισμός του ορίου μεταξύ «αυτοάμυνας» και «αυτοδικίας» θα έχει αποτελέσει αντικείμενο διδακτορικής διατριβής. Γιατί είναι τόσο δυσδιάκριτο το λεπτό νήμα που χωρίζει εν προκειμένω το «νόμιμο» από το «παράνομο» που θεωρώ ότι  η «κατηγοριοποίηση» και η «συστηματικοποίησή» του  ίσως και να κινείται στα όρια της ακροβασίας. Μόνο περίπτωση προς περίπτωση μπορεί να κριθεί.

Είμαι ενάντιος σε κάθε μορφής βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Πολλώ μάλλον όταν αυτή οδηγεί σε απώλεια ζωής. Όπως είμαι ενάντιος και στα «λαϊκά δικαστήρια» που έχουν στηθεί «ένθεν κακείθεν» για την τραγική υπόθεση του κοσμηματοπωλείου της Ομόνοιας, χωρίς να έχουν διερευνηθεί τα πραγματικά περιστατικά αλλά μόνο από τις εικόνες που διέρρευσαν από ένα κινητό. Δεν είμαστε παρά μια καταναλωτική κοινωνία που ζητά φτηνή τροφή για να εξωτερικεύσει τα απωθημένα της ή να γενικεύσει τα ειδικά για τους δικούς της λόγους, αναλόγως.

Σαν «καταναλωτής» κι’ εγώ, αυτό που είδα σαν εικόνα, ομολογώ ότι ούτε με ξάφνιασε, ούτε με ξένισε. Και αυτό είναι το επικίνδυνο. Γιατί έχουμε πια συνηθίσει τη βία. Τη βάλαμε στην καθημερινότητά μας. Ίσως να έχουμε πάθει και ανοσία… Και όταν λέω βία εννοώ από κάθε πηγή. Απ’ αυτή στα γήπεδα, στις επαγγελματικές συμπεριφορές και σχέσεις, στις σχέσεις των δυο φύλων, στη σχέση κράτους – πολίτη, στο περιβάλλον, στο, στο, τελειωμό δεν έχει. Βία είναι ακόμη και η «πολιτική αντιπαράθεση» με τους όρους που διεξάγεται….

Η χειρότερη μορφή της είναι κατά τη γνώμη μου η βεβήλωση του δημόσιου αγαθού και η δημιουργία «άβατων» όπως συμβαίνει κατά κόρον, χρόνια τώρα, κυρίως στην πρωτεύουσα. Σηματοδοτεί μια κοινωνία σε πλήρη παρακμή. Όποιος ήξερε την πρωτεύουσα παλιά και την ξέρει και τώρα, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Υψίστης μορφής βία είναι η εικόνα που σας δείχνω. Είναι το κτίριο της  Ακαδημίας Αθηνών, έργο του Δανού Αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν του 19^ου αιώνα με χορηγία του Σίμωνα Σίνα, αποτελεί μέρος της περίφημης νεοκλασικής «τριλογίας» των Αθηνών (Ακαδημία – Πανεπιστήμιο – Εθνική Βιβλιοθήκη) επί της Πανεπιστημίου και θεωρώ ότι είναι  το λαμπρότερο νεοκλασικό κτίριο στον κόσμο. Παράλληλα, συμβολίζει το πνεύμα και τον πολιτισμό. Και βέβαια το μεγαλείο της αρχαίας Ελλάδας. Γι αυτό και τα εμβληματικά αγάλματα του Σωκράτη, του Πλάτωνα και της Αθηνάς που περιβάλουν και συνοδεύουν το αρχιτεκτόνημα. Ανακαινίσθηκε πριν μερικά χρόνια κατά τρόπο εξ’ ίσου λαμπρό (ακόμα και φύλα χρυσού 22 καρατίων χρησιμοποιήθηκαν στους χρωματισμούς) μετά από εργασίες που διήρκεσαν πάνω από μια δεκαετία.

Δεν πρόλαβε να αποδοθεί ως δημόσιο αγαθό και βεβηλώθηκε πάραυτα. Με συνθήματα και όλες αυτές τις αθλιότητες με τις οποίες γεμίζουν οι «γνωστοί άγνωστοι» τη Αθήνα. Τοποθετήθηκαν περιμετρικά προστατευτικές λαμαρίνες για να ξεσπούν εκεί τη «δημιουργικότητά τους» οι …καλλιτέχνες του δρόμου. Και τις αλλάζουν τακτικά για να βρίσκουν …καθαρό καμβά να την εκφράσουν ξανά και ξανά…

Ο ναός του πνεύματος, στην καρδιά της χώρας, μονίμως …φασκιωμένος. Αλήθεια, που ζούμε;

Η βία, γεννά βία. Και πάλι απ’ την αρχή. Ένας φαύλος κύκλος που συνεχώς στη χώρα μας μεγαλώνει γιατί βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Μέχρι πότε;

* Ο Πάνος Βενέρης είναι Αρχιτέκτων Μηχ. Msc.,

Δντης Περιβάλλοντος – Χωροταξίας Δωδ/σου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.