Νίκος Βασιλειάδης

Στη φύση είναι αλλιώς. Η επιβίωση μετριέται αλλιώς. Ο λύκος καλείται να προσαρμοστεί στις άγριες συνθήκες του δάσους, την ίδια ώρα που μια πολική αρκούδα καλείται να προσαρμοστεί στο ψύχος.

Στον άνθρωπο όμως; Το ανθρώπινο περιβάλλον δεν είναι ούτε φυσικό, ούτε απόλυτο. Το ανθρώπινο περιβάλλον είναι ρευστό. Μεταβλητό. Και εδώ, η επιβίωση μοιάζει ένας πολύ πιο σύμπλεκτος δρόμος. Οι άνθρωποι στο ενδιάμεσο αυτού του αρχέγονου πολέμου πρέπει να προσαρμοστούν, να συντονιστούν κάτω από έναν μεγάλο σκοπό. Την επιβίωση.

Και για την επίτευξη αυτού του ύστατου και ύψιστου σκοπού της Ζωής μέσα σε αυτό τον αυτοσχέδιο πόλεμο που τους ορίζει δεν πρέπει να χάσουν τις αξίες τους . Πρέπει να γίνουν ένας ατσάλινος κορμός και όχι ένα ευλύγιστο κλαδί. Ο θάνατος είναι ο αντιχώρος της ζωής. Η εξουσία της υποταγής που μας αλλοιώνει, μας υποτάσσει και μας εκμηδενίζει. Μα κυρίως μας ακρωτηριάζει υποδεικνύοντας χλευαστικά την ανεπάρκεια του πνεύματος να επιδράσει στην ύλη. Όπλο μας η ελπίδα. Γιατί η ελπίδα σε σπρώχνει να υπομένεις τον πόνο. Ζωή, τώρα είναι η σειρά σου.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr