Γιώργος Αρκουλής

Τιμής ένεκεν το σημερινό σχόλιο στο ξεκίνημα της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου. Η συμπεριφορά της οποίας με μπέρδεψε για τα καλά, αφού πέραν της πολύ καλής διάθεσης των παικτών (πλην του Μπακασέτα, ο οποίος όσο και αν προσπάθησε, σε αυτήν την επιλογή δεν μπορούσε να προσφέρει απολύτως τίποτα), δεν διέκρινα κάτι διορθωτικό σε σχέση με το μίζερο φινάλε της προηγούμενης μεγάλης διοργάνωσης. Δεν σκοπεύω να αδικήσω κανέναν, αν και αντιμετωπίζαμε μια εντελώς μέτριου επιπέδου ομάδα. Από την άλλη, μετρώντας δεκάδες τελικές προσπάθειες που έμειναν…προσπάθειες, θυμήθηκα το κλασικό «άλλο το ΘΕΛΩ και άλλο το ΜΠΟΡΩ». Εν πάση περιπτώσει οι Έλληνες ΗΘΕΛΑΝ να διακριθούν, όμως  στάθηκαν τυχεροί που τα κατάφεραν με ένα πρώτο γκολ στην καθυστέρηση του πρώτου μέρους και ένα δεύτερο λίγο πριν τα μέλη της αποστολής εισέλθουν στο πούλμαν για επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Θεωρώ θετική την πρεμιέρα –αν και τα φαβορί του ομίλου μάλλον θα σημειώσουν όσα γκολ γουστάρουν με αντίπαλο το Λίχτενστάϊν- με δεδομένη βέβαια την φτώχεια που διακρίνει μετά την εποχή Σάντος την εθνική μας. Μετρώντας τους παίκτες και την…ρίζα τους, σκέφτηκα πως καλά που υπάρχει η πηγή ταλέντων με το όνομα Πανιώνιος, που εξακολουθεί να τροφοδοτεί το εθνόσημο. Σιόβας (προσεκτικός), Σάμαρης (ο κορυφαίος), Μασούρας (ίσως η αποκάλυψη του ματς), Κολοβός, Μπακασέτας, όλοι τους έγιναν παίκτες στη Νέα Σμύρνη. Κι’ αυτό το βρίσκω πολύ σημαντικό, όταν από την κορυφαία ομάδα εφέτος στο πρωτάθλημα, τον ΠΑΟΚ, δεν υπήρχε ίχνος βοήθειας στον Άγγελο Αναστασιάδη. Και αυτό ήταν φυσιολογικό, αφού στο σχεδόν μόνιμο σχήμα του «Δικεφάλου», έχει θέση βασικού μόνο ένας Έλληνας: ο τερματοφύλακας Πασχαλάκης (με τον Πέλκα πότε εντός και πότε εκτός πλάνου…)

Μεθαύριο με την Βοσνία/Ερζεγοβίνη θα προκύψουν βεβαίως πιο ασφαλή συμπεράσματα (και πιθανότατα, μεγαλύτερα ζόρια…).

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr