Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology

” Θέλω να δουλεύω όσο και όποτε μπορώ”. Το υπόρρητο αυτό μήνυμα πίσω απο την κοινωνία της απόλαυσης -που αντικατέστησε την κοινωνία του ελέγχου- είναι η σύγχρονη μορφή έμμεσης άσκησης εξουσίας και υποταγής του υποκειμένου απο το οικονομικό σύστημα. Η μαγική ελευθερία των αγορών δημιουργεί για το άτομο ένα ψευδαισθητικά ελεύθερο και ανοριοθέτητο πεδίο διαπραγμάτευσης του χρόνου και του ύψους της εργατικής του δύναμης. Η μισθωτή εργασία απωθείται στο ασυνείδητο ως σκλαβιά και κυριαρχεί το freelancing που ενδύεται την υπερφιλελεύθερη εκδοχή της δίκαιης δήθεν διαπραγμάτευσης του χρόνου παραγωγής. Ο τελευταίος μοιάζει να μην είναι υπο την εξάρτηση της εταιρείας και του εργοδότη.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Οι ελεύθεροι μικροεπαγγελματίες δυσκολεύονται μέσα στην ζούγκλα της αγοράς και στην αβεβαιότητα των εισοδημάτων. Είτε έχουν το δικό τους πελατειακό χαρτοφυλάκιο είτε σερβίρουν εταιρική πελατεία, δύσκολα πετυχαίνουν υψηλά εισοδήματα. Οι δε εταιρείες αντιλαμβανόμενες την δυσκολία ατομικής επιβίωσης ενός ελεύθερου επαγγελματία στην αγορά, και προκειμένου να γλυτώσουν μισθούς και εισφορές προσπαθούν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε εργολάβους του εαυτού τους. Και αυτοί μοιάζει να μήν έχουν σήμερα- εποχή εντατικοποίησης της υπαγωγής της εργασίας στο κεφάλαιο- πολλές εναλλακτικές επιλογές.

Η gig economy, με τις πλατφόρμες και τα λογισμικά, πατάει μεταξύ άλλων και πάνω στην μικροαστική λογική της ψευδαισθητικής ασφάλειας: ”καλύτερα ελάχιστη αμοιβή και ελέυθερος χρόνος παρά ανεργία και ανασφάλεια με πιθανή απόλυση”. Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία αντικαθίσταται σταδιακά απο zero hour contracts και εργολαβικές συμβάσεις έξω απο συλλογικά κεκτημένα και εργασιακά δικαιώματα, αφού ο συνδικαλισμός καταστέλλεται εύκολα απο κράτη και εταιρείες. Οι εξ αποστάσεως εργαζόμενοι της ψηφιακής οικονομίας, οι ντελιβεράδες, οι οδηγοί οχημάτων, και πόλλοι άλλοι,είναι πλέον στην κυριολεξία αυτοαπασχολούμενοι με δικά τους εργαλεία(laptop, μηχανάκια, οχήματα), κάτι σαν μικρές ”Εγώ ΑΕ”. Με την δε προσχηματική ευελιξία εργασίας και ωραρίων μπορούν να κάνουν πολλές και διαφορετικές δουλειές, διαφοροποιώντας τον κίνδυνο του εισοδήματος απο μια και μόνη πηγή.

Το ατομικό χαρτοφυλάκιο όμως με δουλειές μερικής απασχόλησης είναι το επικίνδυνο εύφλεκτο υλικό πίσω απο το οικονομικό σύστημα. Το υποκείμενο που εργάζεται με λίγα λεφτά σε διαφορετικές δουλειές δεν είναι παρά το σύγχρονο precariato της ανασφάλειας. Πολλοί νέοι που δεν ασκούν το επάγγελμα που σπούδασαν γίνονται στην μικροκλίμακα του βίου τους οι ιδανικοί ιμάντες μεταφοράς ασυνείδητης υπεραξίας απο την εργασία στο επιχειρηματικό(μικρομεσαίο/μεγάλο) κεφάλαιο. Οι εργοδότες έχουν πλέον καθιερώσει τον κανόνα της συγκινδύνευσης με τους υπαλλήλους τους: ”αν πάει καλά η εταιρεία, θα πληρωθείς”. Το αφανές και σε πολλές περιπτώσεις κρυμμένο κέρδος όμως δουλεύει υπόγεια- κυρίως στις μεγάλες ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις- και αντλεί υπεραξία απο τον μισθωτό που υποαμοίβεται και τον freelancer που έχει μετατραπεί σε εργολάβο του εαυτού του(δυστυχώς συνειδητά).

Όλο αυτό το σκηνικό εγγράφεται στο συλλογικό ασυνείδητο και διαμορφώνει συνθήκες γραναζοποίησης των υποκειμένων, υπερεξάντλησης και συνεχούς αναζήτησης ασφάλειας και σταθερότητας, στοιχεία ασύμβατα με την ανεξέλεγκτη δύναμη της ψηφιακής οικονομίας που κατέκλυσε τις αγορές και τους κλάδους παραγωγής/απασχόλησης…

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00