Ένα εξωτερικό γεγονός δεν είναι παρά μια έκφραση της ύλης. Μετακινήσεις μικροσκοπικών μορίων ύλης από την Aκατάσταση, στην Β, στην Γ, κι ούτω καθ’ εξής. Ένα εξωτερικό γεγονός δεν είναι παρά μια πάθηση της ύλης, αισθητικής κυρίως σημασίας. Κάθε άλλη πτυχή του εξωτερικού συμβάντος -κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική κλπ δεν αφορά το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό, αλλά τις δικές μας προβολές που ενσωματώνουμε πάνω του. Προβολές που αλλοιώνουν το γεγονός, κι επιβάλλουν μια δυσμορφία. Όχι τόσο αισθητική, αλλά κυρίως πνευματική. Και φυσικά αναφέρομαι στις ποικίλες εξηγήσεις και αναλύσεις για τον θάνατο, δολοφονία, σφαγιασμό, δικαιοσύνη, όπως θέλετε εσείς να το ονομάσετε ανάλογα με την δική σας προβολή βάσει ιδεολογίας του Έλληνα στην Βόρειο Ήπειρο ή Αλβανία (πάλι εσείς επιλέγετε ονομασία). Βλέπετε, στον άνθρωπο η εγωτική λαιμαργία που κατακλύζει το είναι του σε κάθε πτυχή της ζωής δεν αρκεί να νιώσει πως συνδέεται με ένα γεγονός. Πρέπει να συνδέεται και με κάθε άλλο άνθρωπο και να επιλέγει στρατόπεδο.

Έτσι, εκκινώντας από κάθε συμβάν και με σημείο αναφοράς το συμβάν, ορίζει δύο επίπεδα, αυτό του θύτη, και αυτό του θύματος. Επίπεδα στα οποία συντάσσεται (σχεδόν) κάθε ανθρώπινος οργανισμός. Επίπεδα δηλαδή Στρατόπεδα. Κατά αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος δημιουργεί το σημείο σύνδεσης χωρίζοντας τους άλλους και τον εαυτό του σε θύτες και θύματα, και σε συμμάχους και αντίμαχους συνοδεύοντας αυτήν την κατηγοριοποίηση με λεκτικά κλισέ, πεποιθήσεις και αντιλήψεις , που έρχονται και δημιουργούν νέα γεγονότα. Και από αυτά τα νέα γεγονότα δημιουργούνται διαρκώς και νέα στρατόπεδα και οι συμμαχίες και οι αντιμαχίες κλιμακώνονται.

Νομίζω πως είναι αυτονόητα φανερό, πώς όλες αυτές οι επιλογές είναι αυθαίρετες, αφού και αυθαίρετος είναι ο τρόπος που οδήγησε στη δημιουργία τους. Δηλαδή η κοινωνική παραποίηση/αλλοίωση της πρωταρχικής αισθητικής ουσίας σαν αποτέλεσμα μιας ολόκληρης της διαδικασίας αναπαραγωγής ενός γεγονότος βάσει του εκάστοτε πομπού, των ηθικών του αξιών, των ιδεών του, καθώς και των λοιπών κοινωνικών πτυχών. Και νομίζω πως καιρός είναι πια να κατανοήσουμε πως αυτοί είναι οι παράγοντες που διαιωνίζουν και εντείνουν την ισχύ του κοινωνικού οικοδομήματος στις ζωές μας. Παράγοντες, που εν τέλει, σίγουρα αναιρούν την πρωταρχική αισθητική αλήθεια του συμβάντος. Την απλή απροκάλυπτη βία ένθεν κακείθεν.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr