Δημήτρης Κατσούλας

WELCOME TO GREEK ISLANDS RESTAURANT-NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Με κάθε μυστικότητα έκλεισα το ραντεβού μου με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη προκειμένου να του πάρω συνέντευξη. Ούτε γραμματείς μεσολάβησαν, ούτε την αδελφή του Ντόρα χρησιμοποίησα , δεν το ήθελε εξ άλλου ο Πρόεδρος. Ξεκίνησα από το Μαρούσι με ένα smart μαύρο – αυτό εξ άλλου έχω μόνο στην κατοχή μου – κατευθυνόμενος προς την Ηρώδου Αττικού 19. Όλως περιέργως μόλις εξήλθα από το σπίτι μου η οδός Κηφισίας ήταν άδεια. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής μαζί σας αγαπητοί μου αναγνώστες και ακροατές εξεπλάγην. Ούτε ο πρωθυπουργός ως έμαθα εκ των υστέρων φθάνοντας στο γραφείο του στο Μαξίμου είχε δώσει  κάποια εντολή εκκένωσης των δρόμων. Απλώς έτυχε η ημέρα να μην έχει κίνηση ο μεγαλύτερος σε κυκλοφορία δρόμος της Αθήνας.

Φθάνοντας στο γραφείο του από ένα ιδιαίτερο δρομάκι όπου ευρίσκεται πίσω από το Μαξίμου το οποίο θυμόμουν από παλιά που δεν έκανα ρεπορτάζ πολιτικό στη Βουλή και καμία σχέση δεν είχα με πολιτικά πρόσωπα – τυχαία ο πατέρας μου κάποτε εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία – ο γλυκύτατος Κυριάκος με περίμενε στο δεύτερο σκαλοπάτι με μία αύρα, μια οικειότητα, έναν πολιτισμό που ποτέ δεν συναντάς σε πολιτικό του διαμετρήματος Μητσοτάκη και οδηγηθήκαμε στο ιδιαίτερό του γραφείο προκειμένου ν’ αρχίσει η συνέντευξη. Στο σημείο αυτό να σας ενημερώσω απλώς ότι ενώ είχα δώσει εντολή να ευρίσκεται μόνον ένας κάμεραμαν, ένα λεφούσι ολόκληρο από δαύτους πετάχτηκε εμπρός από το γραφείο του Πρωθυπουργού και μας στράβωνε με τα φλας και τους προβολείς. Ευγενικός ως είναι ο Κυριάκος δεν τόλμησε ούτε έναν να διώξει από κοντά μας όπου με άνεση ξεκίνησε η κουβέντα μας.

Θα το πω, γιατί να σας το κρύψω άλλωστε ότι ζήλεψα την λάμψη του ανδρός Κυριάκου, το μεγαλείο της ψυχής του, τις γνώσεις του, την ταπεινότητά του, την παιδεία του, έμεινα δε έκθαμβος και συγκινήθηκα μάλιστα όταν για πρώτη φορά άκουσα από τα χείλη του να λέει ότι ήταν εξόριστος στο Παρίσι με τον αείμνηστο πατέρα του σε ηλικία έξι μηνών. Σας ομολογώ ότι αυτό για πρώτη φορά το άκουσα επισήμως από τα χείλη του Πρωθυπουργού και προς απόδειξη μάλιστα της ομηρίας του μου επέδειξε και φωτογραφία από τα πέτρινα εκείνα χρόνια.

Όσον αφορά στην συνέντευξη, θέλω να ελπίζω ότι δεν του έθεσα και τις πιο δύσκολες ερωτήσεις, δεν προσεπάθησα να τον φέρω σε δύσκολη θέση, γι αυτό απέφυγα και τα ζορίσματα.

Μετά το πέρας της συνεντεύξεως ο Πρωθυπουργός με ξενάγησε στο γραφείο του με κάθε λεπτομέρεια δείχνοντάς μου τους πίνακες που είχε αγοράσει τελευταίως ή του είχαν κάνει δώρο μεγάλοι ζωγράφοι αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του την προσφορά του για τον τόπο τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Δεν σας το κρύβω ότι θέλω να του μοιάσω του Κυριάκου, να πάρω έστω και ολίγη από την μαγεία του, την σοφία του, ολίγο από τον Κυριάκο τον ηγέτη.

Μέσα από την συνέντευξη αυτή αλλά και την προσωπική μας ιδιαίτερη συνομιλία που είχαμε – εδώ ο κ. Μητσοτάκης πράγματι απηγόρευσε τις κάμερες να γράφουν και αυτή του την κίνηση την συμμετρώ στο δυναμισμό του ανδρός – το συμπέρασμά μου για τον Πρωθυπουργό μας είναι ότι του βγάζω το καπέλο, είναι απλά υπέροχος, ευφυέστατος και με τόλμη προχωρεί το έργο που οι προηγούμενοι παράτησαν λίγο πριν τη μέση του και δεν είχαν το σθένος να με καλέσουν μία φορά για να με περιποιηθούν ως δημοσιογράφο, γεγονός με το οποίο ο σημερινός μας Πρωθυπουργός έπραξε με μεγαλείο ψυχής.

Απλά, υπέροχος. Υπέροχος. Μήπως μετά από όλα αυτά θα μπορούσαν να σβηστούν τα χρέη μου;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr