Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, Ασγούρου

Πηγές Καλλιθέας Ρόδου

«Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο είμαστε κιόλας νεκροί»

Τάσος Λειβαδίτης

Κάψαμε και αποτινάξαμε τις στάχτες των νεκρών στο Μάτι, κλωτσήσαμε μέχρι θανάτου τον Ζακ Κωστόπουλο, ντροπιαστήκαμε από την εικόνα της Ελλάδας στη Μόρια, εξευτελιστήκαμε διεθνώς για τις συλλήψεις των Δημοσιογράφων επειδή αποκαλύπτουν αλήθειες ή ζητούν απαντήσεις, ποστάραμε τον θυμό μας στο κοινωνικό, δημοφιλές καφενείο και καθαρίσαμε τη συνείδησή μας από την ευθύνη μας.

Και αν ακόμα πιστεύουμε ότι η αυτοκάθαρση έρχεται ανώδυνα μετά από συνθήματα «Πρεζ@κι@ και γκέι, δεν είστε αναγκαίοι» ή το παλιότατο πια «Να καεί, να καεί, το μπ@@ρδέλο η Βουλή», θα πρέπει  όλοι μας σιγά-σιγά να ετοιμαστούμε για να πληρώσουμε την τρέλα της αυτοδικίας, της παραλογίας, της χυδαιότητας, της ανηθικότητας. Γιατί όποιος νομίζει ότι όλα είναι για τους άλλους λαθεύει οικτρά. Αν ξεκινήσει μιας, της όποιας περίπτωσης η εξέλιξη, καλή ή κακή, θα έρθει και της επόμενης και της επόμενης και της επόμενης. Και αν είναι καλή, καλοδεχούμενη. Αν είναι σαν του Ζακ, του Φύσσα, του βιασμένου μετανάστη, της Μόριας, του Μαυρίδη, της καμένης σάρκας στο Μάτι, του πνιγμού στην Μάνδρα είναι σοκαριστική. Γιατί η ζωή είναι σαν τον ποταμό: όσα χρόνια κι αν περάσουν θα βρει το δρόμο του και θα κάνει αυτό που πρέπει.

Καμιά κοινωνία δεν εξελίχθηκε επειδή σώπασε, δίστασε, εκβιάστηκε, φοβήθηκε. Βαθιά μέσα μου και φανερά εκτιμώ τους θαρραλέους, τους ευγενείς, τους με λόγο επαναστάτες.

Καμιά κοινωνία δεν έγινε καλύτερη γιατί έκλαψε για το κάψιμο των Εβραίων στους γερμανικούς φούρνους, για τους σφαγμένους και πνιγμένους πρόσφυγες, για τον Ζακ που λιντσαρίστηκε, για τους ατελείωτους θανάτους στην άσφαλτο.

Καλύτερη η κοινωνία γίνεται με υγιείς αρχές που υπηρετούνται με συνέπεια, με στόχο, με στρατηγική.

Αλλά για μια τέτοια κοινωνία χρειάζονται χαρισματικοί ηγέτες που να θεμελιώσουν την κουρασμένη πια Δικαιοσύνη. Με διορατικότητα, όραμα και ενσυνείδητη αναγνώριση της αξίας του ανθρώπου. Με ανεπτυγμένη τη συναισθηματική νοημοσύνη, εκτός από την ευφυΐα. Ένας χαρισματικός ηγέτης γίνεται έμπνευση, εργάζεται ομαδικά, σκέπτεται και δρα έξω από τα στερεότυπα.

Τέτοιοι σίγουρα δεν είναι ούτε ο κος Τσίπρας, πόσω μάλλον ο κος Μητσοτάκης. Δεν είναι κανείς από αυτούς που κυκλοφορούν με στρατιές φρουρών στην Ελλάδα.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Έρωτας και λειτουργεί αντίστροφα προς τον Θάνατο.

Καλό Οκτώβριο.

7 Οκτωβρίου 2018

Τζίνα Δαβιλά

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr