Τζίνα Δαβιλά

Ο θρύλος από την εποχή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης λέει ότι την ημέρα που χάθηκε η Πόλη, η βασίλισσα γέννησε ένα κοριτσάκι που αμέσως πέθανε.

Τότε επικράτησε η δεισιδαιμονία “Σάββατο γιο μη χαίρεσαι και Τρίτη θυγατέρα…”.

Άλλος λαϊκός θρύλος λέει ότι  οι Σαββατογεννημένοι είναι καλότυχοι άνθρωποι και ό,τι εύχονται γίνεται.

Είμαι Σαββατογεννημένη. Και πάντα είχα την απορία, αν οι ευχές μου πραγματοποιούνται. Ή αν ο ανώτερός μου εαυτός έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον κατώτερό μου, τον αχρείο και άθλιο. Γιατί παρατηρώ γύρω μου, στον άδικο κόσμο μας, ότι το καλό ΔΕΝ νικά πάντα το κακό. Άρα παραμένει η απορία: ποιος είναι δυνατότερος, ο  καλός ή ο κακός μου εαυτός;

Για αρκετά χρόνια κάθε Πρωτοχρονιά γνωστοί και φίλοι με καλούσαν στα σπίτια τους για να τους κάνω ποδαρικό.

“Τζινάκι, πέρασε μια βόλτα να σε γλυκάνουμε. Είσαι  γουρλού”, μου έλεγαν. Το απολάμβανα και πήγαινα σαν το βαπτιστήρι το άκακο με τα σοκολατάκια μου, τα ρόδια μου, τα γούρια μου και έκανα ποδαρικό με το δεξί ωραιότατο υπόδημά μου. Δεκάποντο και σικάτο.. Αλλά επειδή δεν ήμουν το βαπτιστήρι για να πάρω και το δώρο μου, να με “χρυσώσουν” για το καλό του χρόνοι οι νονοί,  μού κόστιζαν πολύ τα ποδαρικά γιατί δεν ήταν ένα το σπίτι που επισκεπτόμουν. Ήταν καμιά δεκαριά… Αλλά το απολάμβανα με όλη μου την ψυχή, Με την κρίση, άλλαξα το σχέδιο και τους έφερνα στο σπίτι μου την Πρωτοχρονιά. Τους μαγείρευα (ήταν τότε που δεν έβγαζα φλύκταινες όταν αντίκρυζα κατσαρόλες και ταψάκια), τους περιποιούμην, τους έκανα δώρο κι ένα ωραιότατο δίσκο με καλούδια και κάποιο γούρι εντός που τους το έδινα όταν έφευγαν σαν να τους έκανα τη  γουρλίδικη πρώτη επίσκεψη στο σπιτικό τους. Έβγαινα μετά από το σπίτι μου με δόξες και τιμές και ξαναέμπαινα μέσα κάνοντας η ίδια ποδαρικό στον εαυτό μου. Μάλιστα το έκανα αμέσως με την αλλαγή του χρόνου για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο ότι το ποδαρικό έγινε από την γουρλού του σπιτιού.

Και ήρθε ο καιρός που η Σαββατογεννημένη ψάχνει για τη Σαββατογεννημένη. Τη γουρλού ή τον γουρλή με τον Ανώτερο Εαυτό που νικά το κακό, χαίρεται με κάθε Καλό, εύχεται μόνο όμορφα πράγματα για τους άλλους και τα μάτια της/του γελούν διάφανα και κρυστάλλινα σαν τη θάλασσα του Ιονίου Πελάγους.  Πεντακάθαρο το βλέμμα, καθάρια και η ψυχούλα από την ελεεινότητα και τη μικρότητα, τον εγωισμό και την κακία.

Και όσο μεγαλώνω τόσο νοιώθω την αύρα των ανθρώπων να συνοδεύει το πρόσωπό τους κάνοντας το φωτεινό ή σκοτεινό.

Και διαβάζω πίσω από τα βλέμματα, πότε η καλοσύνη τους ανοίγει σαν βεντάλια και με καταπίνει δίνοντάς μου χαρά και δύναμη θετική και πότε η ζήλεια, η μοχθηρία ή η ανασφάλειά τους εκτοξεύει βέλη για να πληγώσει αυτό που βλέπουν και στο βάθος το ζηλεύουν γιατί δεν μπορούν να απαλλαγούν από τον κακό, κατώτερό εαυτό τους.

Κι επειδή εν τέλει όλοι έχουμε ανάγκη τους Σαββατογεννημένους, τους γουρλήδες που ό,τι εύχονται γίνεται και επειδή, εν τέλει, κανείς δεν μας διαβεβαιώνει ότι οι Σαββατογεννημένοι εύχονται μόνο καλά πράγματα για τους ανθρώπους, σαν γουρλού και Σαββατογεννημένη που είμαι και προσπαθώ να τιμώ τον ανώτερό μου εαυτό και όχι τον κατώτερο και ποταπό, ελεεινό – και σας διαβεβαιώ δεν είναι εύκολο, ούτε αυτονόητο, ούτε το πετυχαίνω πάντα –  θα σας κάνω ποδαρικό καθυστερημένο για τον Ιούλιο του 2020 χαρίζοντας σας μια Πασχαλίτσα. Το έντομο της Καλής Τύχης και της Αγάπης.  Την Λαμπρίτσα ή το Σκαθάρι της Παναγιάς. Ο θρύλος λέει ότι κατά τον Μεσαίωνα οι αγρότες προσευχήθηκαν στην Παναγιά ώστε να σώσει τα σπαρτά τους από την επιδρομή των βλαβερών εντόμων και χιλιάδες πασχαλίτσες εμφανίστηκαν σώζοντας την σοδειά και κατατρώγοντας τα βλαπτικά έντομα.

Όσες φορές, λοιπόν, διαβάζετε, ξεφυλλίζετε, ξεδιπλώνετε τούτες τις διαδικτυακές σελίδες της Πόρτας μας ή όχι, συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί μας, πολλαπλάσιες κατακόκκινες Πασχαλίτσες να σας περιτριγυρίζουν και να σας προστατεύουν από κάθε κακό. Και αν δεν τις βλέπετε, να ξέρετε ότι κάπου κρύβονται και περιμένουν να τις αναζητήσετε για να πολλαπλασιάσετε το καλό. Μόνο το καλό.

Είναι πολύ μεγάλη βλακεία το κακό.

Εκτός από χάσιμο χρόνου.

Καλό Ιούλιο.

5 Ιουλίου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr