Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

“Τρία μαύρα νούφαρα” του Michel Bussi – εκδόσεις Κέδρος

Ένα διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα που έρχεται από τη Γαλλία.

Γιατί είναι διαφορετικό; Ίσως,γιατί δεν μοιάζει με κλασικό αστυνομικό. Από την αρχή του βιβλίου ο συγγραφέας μας προϊδεάζει για την διαφορετικότητά του. Στο εξώφυλλο, κάτω από τον τίτλο, υπάρχει η σημείωση: ”Ένας φόνος. Ένα χαμένο έργο Τέχνης. Τρεις γυναίκες ξέρουν το μυστικό”.

Τα ”Τρία μαύρα νούφαρα” μοιάζουν να βγήκαν μέσα από έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα. Έναν πίνακα του σπουδαίου Ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Κλωντ Μονέ. Τόπος των συμβάντων είναι το Ζιβερνί, ένα πανέμορφο Γαλλικό χωριουδάκι,αγαπημένος τόπος του Κλωντ Μονέ. Εκεί εγκαταστάθηκε και εκεί ζωγράφισε τα αριστουργήματά του.

Στην εποχή μας, το Ζιβερνί εξακολουθεί να είναι ένα πανέμορφο χωριουδάκι, μόνο που σήμερα, το επισκέπτονται επισκέπτες από όλον τον πλανήτη για να δουν από κοντά τα πανέμορφα τοπία που ζωγράφισε ο Μονέ. Όλα είναι ήρεμα και γραφικά,ώσπου ένας φόνος ταράζει την ησυχία του μικρού χωριού. Ο συγγραφέας ”παίζει” καταπληκτικά με τον χρόνο και έχει καταφέρει να γράψει ένα μυθιστόρημα που ξεφεύγει από τα κλασικά πλαίσια του αστυνομικού. Ίσως γι΄αυτό, τα  ”Τρία μαύρα νούφαρα” έχουν βραβευτεί με πέντε λογοτεχνικά βραβεία.

Τρεις γυναίκες,λοιπόν, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας.
”Η τρίτη ήταν η πιο ταλαντούχα,η δεύτερη ήταν η πιο πονηρή,η πρώτη ήταν η πιο αποφασισμένη”, γράφει ο συγγραφέας στο πρώτο κεφάλαιο.

Η τρίτη είναι ένα κοριτσάκι έντεκα χρονών, με μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική,η δεύτερη είναι μια ιδιαίτερα γοητευτική δασκάλα και η πρώτη μια ηλικιωμένη με μάτια κουκουβάγιας που παρακολουθεί τα πάντα.

Το παιχνίδι με τον χρόνο ο συγγραφέας το στήνει αριστοτεχνικά. Τρεις διαφορετικές ιστορίες,  καθεμιά από αυτές τις γυναίκες κουβαλά την δική της ιστορία, και αυτές οι τρεις ιστορίες συναντιούνται στο τέλος του βιβλίου. Με πρόσχημα την αστυνομική πλοκή ο Michel Bussi έγραψε ένα μυθιστόρημα που εμπεριέχει πολλά στοιχεία. Μια αισθηματική ιστορία,που θα μπορούσε να αλλάξει την ζωή μιας από τις ηρωίδες, τον τρόπο ζωής,τότε και τώρα,στο πανέμορφο Ζιβερνί. Τις χαμένες ευκαιρίες των ανθρώπων,όταν δεν τολμούν να εκφράσουν αυτό που πραγματικά θέλουν να κάνουν. Το παιχνίδι της ζωής και του θανάτου. Και πάνω από όλα στήνει ένα αριστοτεχνικό πορτραίτο του Κλωντ Μονέ,του σπουδαίου ζωγράφου που με το έργο του άλλαξε την ζωγραφική. Το πάθος του με τα νούφαρα που τα ζωγράφισε σε κάθε πιθανή εκδοχή. Που,μέχρι την στιγμή του θανάτου του, προσπάθησε να τα ζωγραφίσει μαύρα,γιατί μαύρο είναι το χρώμα του θανάτου.

”Το λιγοστό καθαρό νερό του ρέματος κυλάει, σαν να κοροϊδεύει τη βιασύνη των ανθρώπων στις όχθες του. Εκείνοι οι καλόγεροι που κάποτε έσκαψαν με τα χέρια τους ετούτο το ρέμα,εκείνος ο φωτισμένος ζωγράφος που εξέτρεψε το ποτάμι για να δημιουργήσει ένα βάλτο και που κλείστηκε επί τριάντα χρόνια στον κήπο του για να ζωγραφίζει  νούφαρα,εκείνος ο τρελός που δολοφόνησε στο σημείο αυτό όλους τους άντρες που με πλησίασαν, όλους τους άντρες που θα μπορούσα να έχω αγαπήσει”, σκέφτεται η μία από τις ηρωίδες του βιβλίου.

Ο Μichel Bussi έγραψε μια ιστορία που δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών. Με πρόσχημα έναν φόνο έγραψε ένα μυθιστόρημα που απευθύνεται σε όλους. Και  ειδικά σε αυτούς που αγαπούν την ζωγραφική και την Τέχνη γενικότερα.

Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι εννιά γλώσσες και έχουν βραβευτεί με πολλά βραβεία αστυνομικής λογοτεχνίας αλλά και με βραβεία αναγνωστών.

Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr