Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

«Την πληγή με πληγή την πληρώνεις»

(Αισχύλος)

Πού χάθηκε η ανθρωπιά αυτής της ρημάδας ανθρωπότητας ; Πώς είναι δυνατόν να βομβαρδίζεται μια ολόκληρη πόλη, να μπαίνουν μέσα άρματα μάχης και να διώχνουν μισό εκατομμύριο ψυχές, με το πρόσχημα ότι έτσι (δήθεν) θα εξοντωθούν κάποιοι από τους  εκατοντάδες (ή χιλιάδες έστω) τρομοκράτες ;

Κανένας στην Ευρώπη και στην Δύση ( της ντροπής) με την άνεση από το σπίτι και το κινητό του, πολύ μακριά από την Γάζα, δεν μπορεί να νιώσει τι σημαίνει «ξεσπίτωμα» και εκτοπισμός στο πουθενά, όταν πέφτουν οι βόμβες εκεί που γεννήθηκες και μεγάλωσες.

Και μην ακούσω ήδη τις δήθεν ορθολογικές φωνές για το αν θα έγραφα τα ίδια για την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία (το ίδιο έγραφα το ίδιο νιώθω σε κάθε εισβολή σε κάθε εκτοπισμό, για να εξηγούμαι)

Ποιος πατέρας άραγε από εμάς θα μπορούσε να περπατά εκεί κάτω με τα παιδιά του, κουβαλώντας  τα ελάχιστα που του έμειναν από το βιός τους, έχοντας τον φόβο που οδηγούν την οικογένεια του ;

Πόσοι άραγε «πολιτισμένοι» ηγέτες της φιλελεύθερης Δύσης των αξιών και της ειρήνης ( ! )  μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, όταν μισό εκατομμύριο άνθρωποι πάνε στο πουθενά, και με εκατό χιλιάδες να έχουν χάσει την ζωή τους ;

Ανακοινώνουν ότι η επιχείρηση προχωρά « χτυπώντας υποδομές τρομοκρατίας και συνδυάζοντας ακριβή πυρά και ποιοτική πληροφορία»

Και οι «αληθινές υποδομές» ; Τα «αδέσποτα πυρά» ; Οι «λάθος πληροφορίες» ; Αυτά δεν σκοτώνουν αθώους ; Δεν εξολοθρεύουν αμάχους και παιδιά ;

Ότι συμβαίνει εκεί κάτω έρχεται από την ιστορία και καταλήγει στον θάνατο – όχι στο μέλλον.

Έρχεται από τα μίση και τον φανατισμό των θρησκειών και των πολέμων και καταλήγει στην κόλαση της πείνας και του θανάτου.

Δεν σκοτώνουμε αθώους επειδή μέσα τους κυκλοφορούν δολοφόνοι. Δεν διώχνουμε ανθρώπους φτωχούς από τον τόπο τους επειδή δίπλα, κάτω τους ή πίσω, τους κρύβονται τρομοκράτες.

Η παράνοια και η νομαδική πολεμική μηχανή εκεί γυρνάει την ανθρωπότητα στον σκοτεινό μεσαίωνα.

Απολαμβάνουμε το αγαθό της ελευθερίας και της ς ευημερίας και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ένας ολόκληρος λαός, επειδή διαφέρει σε θρησκεία και χρώμα, εξολοθρεύεται.

Όσα παιδιά ζήσουν από αυτόν τον εκτοπισμό, όσες ψυχές βλέπουν νεκρούς τους δικούς τους με τους βομβαρδισμούς και τους σκοτωμούς, πόσο θα αντέξουν άραγε χωρίς να φανατιστούν ;

Έχουμε καταλάβει ότι μισό εκατομμύριο άνθρωποι – και πολλές χιλιάδες ακόμη – ζουν τον τρόμο σήμερα μέσα τους και γεμίζουν με οργή και μίσος για το αβέβαιο αύριο τους ;

Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε  άλλο αυτό το σχιζοφρενικό και δολοφονικό σκηνικό εν ονόματι της ασφάλειας και της ελευθερίας, στην λογική της εξολόθρευσης όλων επειδή δήθεν όλοι είναι εν δυνάμει δολοφόνοι.

Με αυτό τον βίαιο εκτοπισμό, με αυτή την θανατική καταδίκη και την εξολόθρευση, είναι που πολλαπλασιάζονται οι δολοφόνοι.

Ο φονταμενταλισμός αρχίζει και τελειώνει όχι μόνο όταν φανατίζεσαι από θεούς ανύπαρκτους, αλλά και όταν σε σκοτώνουν. Ειδικά όταν σε σκοτώνουν, κρατώντας σε ζωντανό…