Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Αναστασία Φωκά

Παλεύω! Παλεύω μέσα μου, μήνες τώρα με μια νέα πραγματικότητα. Όλα έχουν αλλάξει, όλα αλλάζουν και ίσως στο τέλος αυτής της ιστορίας που ονομάζεται κορονοϊός, τίποτα να μην είναι ίδιο.

Παλεύω κάθε μέρα εδώ και έξι μήνες με νέες πληροφορίες, νέα δεδομένα. Από την μια οι επίσημες ανακοινώσεις της κυβέρνησης και της ιατρικής ομάδας και από την άλλη οι αρνητές αυτής της φούσκας ή συνωμοσίας όπως θέλουν να την χαρακτηρίζουν. Όλες οι γνώμες δεκτές. Άλλωστε, ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, όπου ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και να το εκφράζει.

Δεκτές όλες οι γνώμες και οι εκφράσεις αυτών. Δεν θα σταθώ σε αυτό. Και δεν θα μπω σε διλήμματα ποια μεριά να διαλέξω.

Είμαι από αυτούς που παλεύουν καθημερινά μέσα τους να δεχτούν την νέα πραγματικότητα και προσπαθούν να βρουν ισορροπία. Δεν ανήκω στους αρνητές. Ο ιός υπάρχει και δυστυχώς κάθε με μέρα αυξάνονται και τα κρούσματα, αλλά και οι θάνατοι. Κι αυτό είναι λυπηρό. Δεν ανήκω όμως, ούτε σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση τα έχει πάει καλά στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσιμης κατάστασης.

Καλώς ή κακώς πριν έξι μήνες ζήσαμε την πρωτόγνωρη κατάσταση του “μένουμε σπίτι- μένουμε ασφαλείς”. Δυο μήνες παρέλησαν τα πάντα, για να προστατέψουμε το εθνικό σύστημα υγείας, το οποίο μετά από την κρίση του 2010, αλλά και μετά βρέθηκε στην πιο άθλια του κατάσταση. Μείναμε λοιπόν, όλοι σπίτι. Στερηθήκαμε βασικές Ανθρώπινες ανάγκες για να μπορέσει το “κράτος” να μας διασφαλίσει και να μας προφυλάξει από τον θανατηφόρο ιό, μιας και το εθνικό μας σύστημα δεν είχε τη δυνατότητα. Χώρες με καλύτερο σύστημα υγείας από το δικό μας γονάτισαν στον όγκο των ανθρώπων που αναγκάστηκε να περιθάλψει.

Παλεύω όμως, πολύ μέσα μου τον τελευταίο μήνα, που βλέπω ότι τα πράγματα πηγαίνουν χειρότερα από ό,τι στην αρχή, και το κράτος δεν έχει μεριμνήσει ακόμα για όσα Στερηθήκαμε για δυο μήνες. Και θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει γιατί πήρε κονδύλια για να χτίσει και να θωρακίσει το εθνικό σύστημα υγείας, και φυσικά και πολλές δωρεές.

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι εύκολο να επανδρώσεις το σύστημα υγείας και ειδικά μετά από δέκα χρόνια εξαθλίωσης του. Παρόλα αυτά, αν όντως δεν μπορείς να κάνεις τα βασικά, ας έχεις το θάρρος να το πεις. Ο εκφοβισμός που χρησιμοποιείς και τα πρόσθετα μέτρα μετά από επτά μήνες, πλέον δεν ξέρω αν είναι αποδεκτά. Θα αναφερθώ φυσικά και σε όλους αυτούς που δεν ξέρουν τι θα πει ατομική ευθύνη και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Όλοι είμαστε υπόλογοι σε μια κρίσιμη κατάσταση όπως αυτή. Στο τέλος απλώς ας είμαστε όλοι εδώ και να αναλογιστούμε ο καθένας αρχικά για τις ευθύνες του και ύστερα για τις πράξεις του. Όλα ξεκινούν από τον μικρόκοσμο μας και έχουν συνέπεια, σε στο αυτό το ευρύτερο που ανήκουμε και ονομάζεται κοινωνία.

Παλεύω λοιπόν μέσα μου. Όχι με συνωμοσίες , όχι με τις αλλαγές στην καθημερινότητα μου, αλλά με τα απλά ερωτήματα που θα έπρεπε να έχει κάθε άνθρωπος με κρίση και συνείδηση.
Τα συμπεράσματα δικά σας… γιατί προφανώς δεν έχει αρχή και τέλος όλο αυτό που ζούμε.

(Μία χώρα για να ορθοποδήσει και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης, ειδικά σε περιόδους κρίσης, θα πρέπει να έχει τους δυο βασικούς πυλώνες της, την υγεία και την παιδεία ψηλά. Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία και την πρόσφατη, αλλά και την παλαιότερη χωρών που στις μεγαλύτερες τους κρίσεις επένδυσαν στην υγεία και την παιδεία και όντως υπήρξαν ουσιαστικές αλλαγές προς το καλύτερο. Τα συμπεράσματα δικά σας.)

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr