GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Δεκέμβρης ο μήνας των εικόνων και της μεγάλης εορτής, στοιχείων δηλαδή που αμφότερα κοσμήθηκαν από το μελάνι του Παπαδιαμάντη. Είναι οι μέρες που αξίζει να πάρουμε ξανά στα χέρια μας τα γραπτά του κοσμοκαλόγερου του Αγίου Ελισσαίου, του κυρ Αλέξανδρου, για να ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που αφήσαμε πίσω μας οριστικά ξορκίζοντάς τον.

… “γιαγιάδες και παππούδες που τιθασεύουν, κουρεύουν ή κανακεύουν άτακτους εγγονούς και γλυκύτατες εγγονές, χριστουγεννιάτικοι ψάλτες που καλαντίζουν τα σπίτια κάτω απ’ την Ακρόπολη, νησιώτες που θρηνούν γύρω από ένα κερί το χαμό του αγαπημένου ναυτικού, κορίτσια που λιβανίζουν ή μοιράζουν στην εξώθυρα της εκκλησίας άνθη του Επιταφίου, χοροί και γιορτάσια στο ύπαιθρο, Νυμφίοι που εμφανίζονται αιφνίδια εν τω μέσω εκπάγλου νυκτός, γέροντες που ερωτοτροπούν, λιτανείας προσκυνητών, Μήδειες εωσφορικές…”. Αυτόν τον κόσμο τον αφήσαμε οριστικά, τον εξοβελίσαμε, δίχως να τον διδαχθούμε και να διδαχθούμε από αυτόν, δίχως να κρατήσουμε τίποτε από την παλιά του εμπειρία. Και τώρα, ζούμε σε μια εποχή που πετάμε τους ξεφτισμένους καναπέδες των παπούδων στα σκουπίδια και γεμίζουμε το σπίτι με σουηδικές “φτιάξ’το μόνος σου” κατασκευές και king size οθόνης από τις Black Friday αγορές. Όλα χωρίς ιδιαίτερη χάρη ή κουλτούρα. Όλα ίδια, όλα πανομοιότυπα, ίδια σπίτια, ίδια στολίδια, ίδια μυαλά, ίδια κατήφεια, ίδια απόγνωση, δίχως ψήγμα αλήθειας μέσα τους. Αυτής της αγνής ανεπιτήδευτης αλήθειας, της, πολλές φορές, σκληρής και γεμάτης πόνο, μα πέρα για πέρα αληθινής. Γιατί, ίσως τελικά ...”Η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος, και διά τούτο δεν την λέγουσι ποτέ οι φρόνιμοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι, αλλά την ομολογούσιν οι μεθυσμένοι, οι τρελλοί, οι άρρωστοι και τα μικρά παιδία.”..

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr