Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π-70]

Για μια ανοιχτή κοινωνία

[Η ανοιχτή κοινωνία πρέπει να είναι αποτέλεσμα και όχι αίτιο της αδελφοσύνης,] (Ιωάννα Μουτσοπούλου)  

Ένας νεαρός αρχιτέκτων, με προοδευτικές ιδέες, υπερασπιζόμενος την αλλαγή του Συντάγματος όσον αφορά την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, έθεσε ορισμένα όρια, όπως, μέσω διαλόγου να αποτελέσουν θεσμοθετημένους κανόνες για την ίδρυση των μη δημοσίων πανεπιστημίων και όχι μέσω κραυγών να υπάρχει πολιτική άρνηση. 

Η κραυγή, η πολιτική κραυγή, όπως την βιώσαμε στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν απέδωσαν και ο Ελληνικός Λαός, σύμφωνα με το αποτέλεσμα των εκλογών, έδειξε την πολιτική έξοδο σε εκείνους που, αντί πολιτικών επιχειρημάτων, κραύγαζαν, σε αντί-διαλογικά κρεσέντα, σε σχέση με την μη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Οι ίδιοι αυτοί, εξακολούθησαν να κρατούν την ίδια στάση και εναντίον του «συντρόφου» τους, νέου αρχιτέκτονα, ο οποίος απλώς είπε το αυτονόητο : «Να κάνουμε διάλογο».

Μια ανοιχτή κοινωνία όμως, η οποία συνδέεται με τον πολιτισμό της νεωτερικότητας και του Διαφωτισμού, τις αξίες της ελευθερίας, του ορθολογισμού, της ανεκτικότητας και της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών και του διαλόγου, δεν μπορεί να γίνεται  δημιουργική με τσιτάτα του παρελθόντος και ιδεοληψίες άλλων αιώνων. Ιδιαίτερα σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, την οποία οι «πολιτικές κραυγές» και η έλλειψη επιχειρημάτων, πολιτικών, κοινωνικών κ.α., την οδηγούν σε μία κατρακύλα, αντί του δημιουργικού διαλόγου, διαλόγου, που αποτελεί την δική μας πολιτική, πολιτιστική και ηθική παρακαταθήκη, η δημιουργική συζήτηση και εμπειρία άλλων πολιτισμένων χωρών, θα πρέπει να είναι οδηγός για τις όποιες αποφάσεις. Αφήνω δε, κατά μέρος το μέχρι τώρα δυσμενές πρακτικό αποτέλεσμα της απώλειας εκατομμυρίων ευρώ που φεύγουν από την χώρα εκτός και από την, επακόλουθα, επαγγελματική αποκατάσταση των Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό. Ας δούνε οι πολιτικά υπεύθυνοι τι έχει κάνει η Κύπρος στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ως παραδειγματισμό.

Η δυσκολία στην ερμηνεία των ιδεών για μια ανοιχτή κοινωνία είναι, στο πώς θα εφαρμοστούν οι ιδέες στην πράξη, περνώντας μέσα από τη συνείδηση, για να καταλήξουν σε αυτό που σαν μορφή θα είναι η πιο πρόσφορη για να διευκολυνθεί η βελτίωση στο μέλλον. Αλλά αυτό για τους μη σκεπτόμενους «θορυβώδεις» πολιτικούς που εμμένουν σε παρωχημένες πολιτικές πρακτικές, είναι ψιλά γράμματα. Γι’ αυτούς προέχει ο θόρυβος και η μη κανονικότητά.