Ανοιχτή πόρτα

Γεμίσαμε Γούλβεριν, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή

Spread the love

Γεμίσαμε Γούλβεριν…Το ξέρετε εκείνο το παλικάρι τ΄όμορφο, τ΄αψηλό σαν κυπαρίσσι, το ζόρικο, με το πρόβλημα έντονης τριχοφυΐας, που το πυροβολάνε και φτύνει τις σφαίρες σαν λιοκούκουτσα;  Εκείνο ντε, που δεν μπορεί να περάσει από πύλη αεροδρομίου χωρίς να βαρέσουν κι οι καμπάνες του Αγίου Πέτρου της Ρώμης! Που άμα το τσαντίσεις και του ανέβει η πίεση το έχεις στο masterchef να σου φιλετάρει σολομούς και να σου τεμαχίζει φασιανούς ολημερίς…

Ε, εδώ στο Ελλάντα έχουμε και μεις πολλούς και πολλές που με το παραμικρό, ή και το ¨παραμεγάλο¨, δεν έχει τόση σημασία, βγάζουν λεπίδια  αστραφτερά κι όποιον πάρει ο χάρος…Που λέει ο λόγος δηλαδή…
Γιατί στo σύμπαν της Marvel ο πραγματικός Γούλβεριν ήταν ένας κύριος και δεν έσφαζε ποτέ χωρίς λόγο και μάλιστα σοβαρό…Είχε περάσει και τόσα ο δύστυχος…να σου πει αυτός την ιστορία της ζωής του να κλαίνε και τα πόμολα!

Ενώ οι γιαλαντζί X-men ανεμίζουν τις χατζάρες τους σαν τις κινέζικες βεντάλιες στις μεγάλες ζέστες…Σίγα μην σκίσετε κανά καλσόν παιδιά!

Το θέμα είναι πως οι απανταχού εισαγγελοεκδικητές, ούτε την ομορφάδα του Χιού του Τζάκμαν έχουν, ούτε κόβουν τίποτις σοβαρά εισιτήρια ..

Και μη μου πείτε πως πάλι μιλάω με γρίφους, η γερόντισσα, γιατί κάθε μέρα όλο και κάποιο θεματάκι σκάει στον μικρό παλαβό μας κόσμο και όλο και κάποιος θα πεταχτεί να πει την γνώμη του. Και αυτό δεν είναι κακό, να έχεις γνώμη δηλαδή, αλλά όταν η γνώμη σου είναι του Παντογνώστη και Παντοδύναμου και βάλε…ε, να μην έχω και γω μιά γνώμη επί της αρχικής γνώμης. Κατά την γνώμη μου πάντα…

Ε, εδώ βγαίνουν οι έξτρα μαχαίρες προς εσένα, ανυποψίαστε σχολιαστή, που θα τολμήσεις να πεις κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουν εκείνοι να θεωρούν σωστή αντίδραση ή κρίση επί του επίκαιρου θέματος.

Ολίγον από μπούλινγκ δηλαδή με μιά εσάνς χοντροπετσίασης.

Γουβ.

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

11805980_1612074449065268_1929602863_n.jpg

 

 

 

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
“Θα σου γράψω παιδάκι μου όταν φτάσω” – Οι φίλοι μου και η φιλτάτη αλήθεια, του Μάνου Στεφανίδη
Xristos Magoutas
Είμαστε τόσο άχρηστος λαός;, του Χρήστου Μαγγούτα
Το «Σημάδι»! – The “Sign”!, του Γιώργου Σαράφογλου – by George Sarafoglou

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.