Γιώργος Αρκουλής

Θα χαρακτηρίσω τυχερούς όσες  και όσους βρεθήκαμε προχθές βράδυ στο εντευκτήριο της  «Ανοιχτής Τέχνης» για τα όσα ακούστηκαν, στο πλαίσιο της βραδιάς μνήμης στον θεατρικό συγγραφέα (και ποιητή) Γιώργο Σκούρτη (την οποία εκδήλωση είχε προαναγγείλει η στήλη). Ο σπουδαίος θεατράνθρωπος Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο άνθρωπος ο οποίος δεν μασάει τα λόγια του κι’ αυτό επειδή είναι απόλυτος γνώστης των όσων  συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν…) στο ελληνικό θέατρο εδώ και μισό αιώνα, άφησε στο κοινό καταπληκτική παρακαταθήκη πληροφοριών και σχολίων για τον Σκούρτη, αλλά και τον θυμό του για το πόσο άδικα η Πολιτεία (μέσω του Εθνικού Θεάτρου) του γύρισε την πλάτη, αγνοώντας επιδεικτικά το έργο του (κάτι που συνέβη και σε βάρος των ομοτέχνων του –πρόσφατα χαμένων- σπουδαίων θεατρικών συγγραφέων Μάτεσι, Μουρσελά και Λούλας Αναγνωστάκη), αν και εδώ και καιρό διαθέτει πέντε (!) θεατρικές σκηνές σε περιόδους που οι ετήσιες σκηνοθεσίες αγγίζουν τις 1.050!!,

Ο συγγραφέας Παναγιώτης Μέντης συνόψισε την ομιλία του λέγοντας: «Ο Σκούρτης πέτυχε γιατί εμπιστευόταν την οργή του. Αυτή ήταν η κινητήρια δύναμη του έργου του».

Κατά την άποψη Γεωργουσόπουλου, το πιο σπουδαίο θεατρικό του Σκούρτη είναι το «Κομμάτια και θρύψαλα», που «αν υπήρχε εκπαίδευση στην Ελλάδα, κομμάτια του έπρεπε  να διδάσκονται στα σχολεία». Τέλος, ο τρίτος του πάνελ, ο εξαίρετος ηθοποιός –πιστός στο ελληνικό θέατρο- Τάκης Χρυσικάκος, αφού συστήθηκε ως ο πιο στενός και πιστός φίλος του Σκούρτη από την πρώτη ημέρα που γύρισε στην Ελλάδα από τις φάμπρικες της Γερμανίας –μέσω Παρισιού- διάβασε μερικούς μονολόγους από το συγκλονιστικό έργο του Σκούρτη «Υπόθεση ΚΚ» (πρόκειται για το βιβλίο «Υπόθεση Κώστα Καραγιώργη») το οποίο αρνήθηκαν να ανεβάσουν όσοι θιασάρχες πήραν στα χέρια τους το κείμενο. Πρόκειται για (τον Κώστας Καραγιώργη) έναν κομμουνιστή, ο οποίος διαφωνώντας με το Κόμμα ύψωσε την φωνή του, την οποία φρόντισαν (ποιοι άραγε;) να την σταματήσουν μια για πάντα!. Ο ήρωας του Σκούρτη εξαφανίστηκε λες και δεν υπήρξε ποτέ στην γη. Το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.

Και επειδή το κλίμα είχε κάπως φορτιστεί, ο Χρυσικάκος φρόντισε να κλείσει την βραδιά με ένα πολύτιμο ντοκουμέντο που μας χάρισε με την ωραία του αφήγηση:

«Ένα βράδυ, πήγαμε με τον Γιώργο και τον Μήτσο Ευθυμιάδη στο γνωστό μας μπαράκι, όπου σύχναζαν ποιητές, συγγραφείς κλπ. Δίπλα μας τα έπινε ο σπουδαίος ποιητής Νικος Καρούζος, ο οποίος, κάποια στιγμή που ήταν σχεδόν τύφλα μας ζήτησε να πάμε στο σπίτι μιας πολύ νεαρής κοπέλας, την οποία είχε ερωτευθεί τρελά, αλλά εκείνη, όπως μας είπε,  τον αρνιόταν και ήταν ανένδοτη. Αιφνιδιαστήκαμε με τον Γιώργο αλλά ένεκα της φιλίας μας με τον Καρούζο, αλλά και του αλκοόλ που είχαμε ήδη καταναλώσει, τον ακολουθήσαμε. Φτάσαμε στο σπίτι, ο Καρούζος χτύπησε το κουδούνι. «Ποιος είναι;» φώναξε η μικρή. «Εγώ», απάντησε ο φίλος μας με την βαριά του φωνή. «Σήκω φύγε παλιόγερε δεν σε θέλω, θα φωνάξω την αστυνομία». «Μια στιγμή μόνο να σε δω και θα φύγω», πέταξε ο Νίκος. Η κοπέλα άνοιξε δειλά το παράθυρο, οπότε με όλη τη δύναμη της φωνής του και με κάποια οργή, ο Καρούζος ούρλιαξε: «Δώσε μωρή λίγο όραμα στον ποιητή».

Όπως καταλαβαίνετε, έπεσε χειροκρότημα, καθώς η αφήγηση έμοιαζε με θεατρικό κομμάτι υψηλής τέχνης. Την βραδιά επιμελήθηκε ο γνωστός συγγραφέας Αλέξανδρος Ασωνίτης, ο οποίος φαίνεται- σε μια πολύ δύσκολη εποχή των τηλεοπτικών σκουπιδιών και της πτώσης της αγοράς του βιβλίου- ότι επιμένει με πείσμα να προσφέρει πολιτισμό.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr