Δύο ήταν κατά τη γνώμη μου τα (προαναγγελθέντα για χθες) σημαντικά τηλεοπτικά γεγονότα της βραδυάς. Πρώτο, το αναμενόμενο αφιέρωμα της «Αθλητικής Κυριακής» στην πρωταθλήτρια Αγγλίας Λίβερπουλ, η οποία επέστρεψε στον τίτλο μετά από τρεις δεκαετίες. Δυστυχώς, το εν λόγω αφιέρωμα της ΕΡΤ 1 ήταν ανάξιο λόγου, πρόχειρο,   ουσιαστικά ασήμαντο αφού περιορίστηκε σε μερικές εικόνες χωρίς  ιδιαίτερη σημασία και με ανύπαρκτο το ρεπορτάζ, όταν ο Κλοπ και οι μαχητές του θα είχαν πάρα πολλά να πουν.

Το δεύτερο τηλεοπτικό γεγονός, υποτίθεται ότι θα ήταν η μετάδοση του μελοδράματος του Τζουζέππε Βέρντι «Ριγκολέτο», στο πλαίσιο της κυριακάτικης εκπομπής όπερας από τη συχνότητα «Βουλή – τηλεόαραση». Φανατικός «βερντικός» του λόγου μου, στήθηκα από τις εντεκάμιση που άρχισε η παράσταση για να απογοητευτώ από τα πρώτα λεπτά. Εχοντας παρακολουθήσει δύο φορές ζωντανή παράσταση αλλά και –μέσω ιστορικών μεταδόσεων- παλαιές παραγωγές, το μόνο που ένιωσα να συνδέει ό,τι έβλεπα και άκουγα με αυτές,  ήταν  μ ό ν ο  η υπέροχη μουσική του σπουδαίου Ιταλού μουσουργού.

Αντιλαμβάνομαι ότι μια  σύγχρονη παραγωγή δεν διαθέτει πλέον  Τίτο Γόμπι, ή Πλάθιντο Ντομίγκο για τον ρόλο του γελωτοποιού, ούτε Λουσιάνο Παβαρότι για να αποθεώσει τις άριες του Βέρντι από τον ρόλο του Δούκα. Αυτές οι αξίες ανήκουν στην Ιστορία. Όμως, νομίζω πως το κανάλι της Βουλής, επέλεξε ίσως την φτωχότερη παραγωγή από τις υπάρχουσες στην αγορά. Μια παράσταση που ήταν ανύπαρκτη  σε σκηνικά, ασήμαντη σε κοστούμια, και περίεργο φωτισμό (με το σκοτάδι να κυριαρχεί στα 4/5 της σκηνής. Όλα ήταν φτωχά και σίγουρα ανάξια ενός τόσο σπουδαίου μελοδράματος. Το ότι όλοι προσπάθησαν ήταν κάτι αναμενόμενο, αλλά…

Σχετικά επαρκής, η ροή των ελληνικών υποτίτλων.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr