Δημήτρης Κατσούλας

Ούτε οι προετοιμασίες για ανακαίνιση του Ιδρύματος Μποδοσάκη προκειμένου εκεί να μετακομίσει όλο το ‘Επιτελικό Κράτος’ Μητσοτάκη προκειμένου να έχει τον πλήρη έλεγχο και συντονισμό συγκινούν πλέον τον Κυριάκο, ούτε το ότι τα υπουργικά γραφεία που βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα μέρη του ορίζοντα (συγγνώμη, του κέντρου της Αθήνας ήθελα να γράψω) και τόσο τον προβληματίζουν – μιας και το κυβερνητικό έργο ακάθεκτο προχωρεί παρά τους στενούς χώρους στους οποίους αυτό σχεδιάζεται – ,ούτε το ότι η κυβερνώσα παράταξη που συνεχίζει να παραμένει σχετικώς κοντά στο ποσοστό που κατέγραψε τον περασμένο Ιούνιο ‘με τάσεις ανόδου’ είναι αρκετά να συγκρατήσουν την ‘πλώρη’ που έχει θέσει ο ηγέτης, παρά μία και μόνο σκέψη τον τυραννά, κι αυτή δεν είναι άλλη από την διεκδίκηση της θέσεως του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή άλλως ‘European commission’. 

Μέσα σε όλο αυτό το εύφορο και εύκρατο κλίμα που επικρατεί στο Μαξίμου, υπάρχει και ένα μεγάλο ‘αλλά’, κι αυτό έγκειται στο γεγονός της διαχείρισης της συγκεκριμένης εξέλιξης και στο κενό που αυτή θα δημιουργήσει μετά την (ενδεχόμενη) αποχώρηση της ηγέτιδας μορφής του Κυριάκου. Με απλά λόγια αυτό μεταφράζεται στην αναζήτηση εκείνου του προσώπου το οποίο μετά την αποχώρησή του να είναι και το πλέον ικανό για να διαχειριστεί τόσον το μαζικό λαϊκό σοκ που θα επέλθει στον κόσμο της ΝΔ – καθότι απροετοίμαστος για κάτι τέτοιο είναι – πολύ δε περισσότερο ο τρόπος πλασαρίσματος μιας τέτοιας απόφασης προκειμένου να διατηρηθεί το κόμμα ενωμένο, πριν αρχίσουν οι διασπορές προς το έτερον συγγενικό ΚΙΝ.ΑΛ-ΠΑΣΟΚ το οποίο καραδοκεί ,όπως από τις συνεχείς διασκέψεις και σκέψεις  που συντελούνται και ανταλλάσσονται στο Μαξίμου μεταξύ των κορυφαίων στελεχών της παράταξης. 

Τα ΜΜΕ – εγχώρια κατά βάση – όλα αυτά τα πέντε τελευταία χρόνια δημιούργησαν την καλύτερη εικόνα που θα μπορούσε να υπάρξει σε Έλληνα πρωθυπουργό, παρέχοντας απλόχερα την εύνοιά τους στο πρόσωπό του με το να τον εκθειάζουν ευμενώς από το πρωί ως το βράδυ, κάνοντας ‘στραβά μάτια’ στα βαριά λάθη στα οποία υπέπεσε κατά την ενάσκηση της πρωθυπουργίας του, λάθη τα οποία και ο ίδιος εξ απαλών ονύχων έχει παραδεχθεί, αλλά έως εκεί όμως. Πέρα από την ιδανική εικόνα κυβερνήτη που του καθιέρωσαν τόσον εντός της χώρας, φρόντισαν αυτή να επεκταθεί και πολύ πέραν των Ελληνικών συνόρων με αποτέλεσμα σήμερα να διεκδικεί ακόμα και την θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με μια Ευρώπη να δηλώνει έτοιμη ν’ ανοίξει την αγκαλιά της στην οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός μέσα από την θέση του αυτή και την διαχείριση του χαρτοφυλακίου του θα μπορεί ως ένας άλλος Μωυσής να εκτοπίσει ακόμα και έναν Μπορέλ και γιατί όχι και μια Ούρσουλα δείχνοντάς τους τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη, η οποία μπορεί στα μάτια του Έλληνα πολίτη να φαντάζει ιδανική, δεν παύει όμως να εξακολουθεί να είναι και αργοκίνητος όσον αφορά στην λήψη αποφάσεων, πολλές δε φορές να χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία και νωθρότητα όπου οι ‘μηχανισμοί’ της χρειάζονται όχι απλώς λίπανση αλλά αλλαγή. Να σημειωθεί δε ότι κρίση οικονομική υπάρχει και στην Ευρώπη, δεν γίνεται όμως (τόσο) αντιληπτή όσον στην Ελλάδα, πρώτον διότι οι τα ημερομίσθια, οι συντάξεις και οι μισθοί είναι εντελώς διαφορετικοί από αυτούς της χώρας μας (τουλάχιστον κατά μέσο όρο +35-40%) κατά δεύτερον δε οι έλεγχοι παντού είναι πρώτοι στην ημερήσια διάταξη με αποτέλεσμα η αισχροκέρδεια να πατάσσεται στην ρίζα της και στην πηγή που την γεννά. 

Προσωπικώς εάν με ρωτούσατε κατά πόσον αρμόζει στον Κυριάκο Μητσοτάκη η διεκδίκηση μιας τέτοιας θέσεως στα Ευρωπαϊκά θέματα, θα σας απαντούσα ότι: Από την στιγμή που διαθέτει το κατάλληλο προφίλ, δίνει το στίγμα του με την πρώτη ματιά που θα συνομιλήσει με Ευρωπαίο εταίρο του, προηγήθηκε όλων των Ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά στην μεταφορά των προϊόντων της Pfizer στην χώρα του – άραγε και πρωτοπόρος στην προώθησή των –, βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με τον Ζελένσκι αποστέλλοντάς του όπλα και πυρομαχικά,  δηλώνοντας ότι αυτά ήσαν από τα Ελληνικά αποθέματα, χωρίς  να επηρεάζεται η άμυνα της χώρας, ασχέτως εάν το Ουκρανικό Υπουργείο Άμυνας σε ανακοίνωση που εξέδωσε ομιλεί ότι απεστάλησαν πύραυλοι τύπου STINGER, πείσμων ο Μητσοτάκης  απέναντι στην επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών, με έναν αδιάλλακτο Ερντογάν να προσκαλείται στην Αθήνα προκειμένου να επέλθει αναβάθμιση μεταξύ των διμερών μας σχέσεων, έναν Ερντογάν δηλώνοντας ότι κηρύσσει για ένα διάστημα παύση στην εξέλιξη των πυραύλων Tayfun (Τυφώνας) όπου το βεληνεκές τους θα φθάνει ως την Πελοπόννησο, και τέλος έναν Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος δηλώνει ορκισμένος φίλος του Ισραήλ εισπράττοντας από εκεί την τεχνογνωσία που έχει σχέση με τα πειράματα στα εμβόλια μεταφέροντάς τα στην χώρα του την Ελλάδα καθώς και στους προγραμματιστές ποτίσματος όπου διαπρέπει αυτή η χώρα. Με τέτοια όπλα στην φαρέτρα του και με την σιγουριά ότι θα συνεχίσει ο Κυριάκος το Θεόπεμπτο  έργο της Ούρσουλας – ναι, της κυρίας που έκανε τις παραγγελίες των εμβολίων για λογαριασμό των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με SMS και λόγο δεν υποχρεούται να δώσει πουθενά, αν και κλήθηκε να καταθέσει στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και έχει το δικαίωμα να μη προσέλθει–, έναν τέτοιο Έλληνα γόνο ως αντικαταστάτη της, τον εγκρίνω. 

Παρακάτω παρακολουθήστε μια από τις αλήθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την συμβολή της σε μια των κρισίμων διεθνών σκηνών.