Πόρτα στην Πολιτική

Αραγμένοι;, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Παρακολουθώ αυτές τις μέρες τις διεργασίες που γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τις από εδώ και πέρα επιλογές του.

Παρακολουθώ επίσης και τα όσα γράφονται σε εφημερίδες, sites, καθώς και σε τηλεοπτικά πάνελ εκτυλίσσονται, όπου περισπούδαστοι «αναλυτές – σχολιαστές – δημοσιογράφοι» ξεψαχνίζουν μέχρι κεραίας καταθέτοντας ο καθείς και την άποψή του πέριξ του χώρου αυτού.

Αλίμονο κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούσαν όλοι σε όλα, αλίμονο κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ακουγόταν ούτε μια διαφορετική φωνή η οποία θα εξέφραζε και διαφωνίες και επιφυλάξεις και ενστάσεις. Τότε θα υπήρξε ένα ομαδόν συνονθύλευμα με απουσία ελευθερίας, διαφορετικής γνώμης και άπνοο.

Τότε, θα μπορούσα άνετα να τον χαρακτήριζα ως μια σκοτεινή φυλακή, ένα χώρο όπου θα είχαν θέση μόνο τα ρομπότ, ένα άβουλο κίνημα χωρίς σκέψη και εν κατακλείδι χωρίς ψυχή. Εξ ου, νεκρό.

Ουδεμία θέση κατέχω – όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι – ούτε σημαντική ούτε καθοδηγητική ή όποια άλλη ο νους σας επινοήσει και μου προσάψει στον χώρο αυτό, σε κανέναν δεν χαρίζομαι (εξ άλλου, μετρημένοι στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού παρέμειναν οι ντόμπροι), αντικειμενικώς και σφαιρικώς καταθέτω την άποψή μου, όμως επιτρέψατε μου να αναγνωρίζω τον εαυτό μου ανάμεσα στους φίλους, τους συντρόφους (παρακαλώ να μη παρερμηνευτεί η λέξη σύντροφος διότι πλείστοι και σε κάθε ζώντα Πολιτικό Οργανισμό την χρησιμοποιούν, άρα δεν πρωτοτυπώ), και ειδικά σ’ εκείνους που είναι αφανείς και θα παραμείνουν αφανείς, διότι ποτέ δεν θα μάθουμε τα ονόματά τους, και οι οποίοι εργάζονται χαμηλοφώνως, μεθοδικώς και χωρίς έπαρση. Αυτή κατά την άποψή μου είναι η δύναμη, και γι αυτούς πρέπει να είμαστε περήφανοι.

Είναι εκείνοι οι οποίοι όταν περπατούν στο δρόμο πιασμένοι χέρι-χέρι κάποια στιγμή βλέπουν τα σημάδια που έχουν παραμείνει ανάμεσα στα δάχτυλά τους, μα καθόλου δεν τους νοιάζουν.

Αν τυχόν λοιπόν αναμένετε από αυτούς τους ανθρώπους να τα εγκαταλείψουν, να τα σπρώξουν πέρα και να τα παρατήσουν – και μαζί με αυτούς και ο ΣΥΡΙΖΑ – τουλάχιστον μη περιμένετε εκεί όρθιοι και στάσιμοι, γιατί υπάρχει πιθανότητα οι φουσκάλες που θα έχουν σχηματιστεί στα πόδια σας ν’ αρχίσουν να ματώνουν.

Και δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο. Κι άλλες φορές έχει καταγραφεί. Και αρκετές μάλιστα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Δεν μου αρέσουν τα γιλέκα…, του Σπύρου Ντασιώτη
Η μεγάλη συνενοχή του λαού (στη μνήμη Γιάννη Τσεκέρη), του Πάνου Μπιτσαξή
Παπαγάλοι … εισαγγελείς και μαρτυριάρηδες … κ. Υφυπουργέ, του Πάνου Μπιτσαξή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.