Δημήτρης Κατσούλας

Απόμακρες ιαχές ακούγονται, λες να ξεσηκώθηκαν οι σκλάβοι;

Ειλικρινά, ανάβουν τα λαμπάκια μου, θα μου φύγει κάποια στιγμή το τσερβέλο, ήδη αρχίζω να ευρίσκομαι σε κατάσταση αλλόφρονη με αυτά που ακούω γύρω μου σχετικά με τα παράπονα που εκφράζει ο τουριστικός χώρος περί ελλείψεως εργατικού προσωπικού εμπρός σε μια περίοδο που αναμένεται για φέτος άκρως ενδιαφέρουσα από πλευράς εισροών τουριστών, μη ανταποκρινόμενη όμως η νεολαία και τα εργατικά κατ’ επέκταση χέρια στο κάλεσμα αυτό.

Δεν μπορείτε κύριοι νεολαίοι να δηλώνετε μόνιμοι θαμώνες των καφετεριών (κάπως έτσι δεν σας περιέγραψε και ο πρωθυπουργός, τα ξεχάσατε αυτά;) τρώγοντας από τα έτοιμα του μπαμπά που καθημερινά σας χαρτζιλικώνει με ένα πεντάευρο και σεις αντί να ευρίσκεστε στις παραλίες, στις ξενοδοχειακές μονάδες και όπου αλλού να υποδέχεστε και να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας σ’ αυτό που λέμε ‘Τουριστικό προϊόν), να αποφεύγετε επί τούτοις την εργασία!

Εάν δεν πειστήκατε τελικά ούτε από τις περυσινές συνθήκες που επεκράτησαν στον χώρο των προσφερομένων σας υπηρεσιών με τις αμοιβές σας – η κυβέρνηση το αναγνώρισε αυτό, γι’ αυτό και προέβη σε νέο νομοθετικό πλαίσιο – φέτος όμως δεν έχετε λόγο να παραπονείστε όταν η μερική απασχόληση καθορίστηκε στα 468,40 ευρώ μεικτά, ήτοι 398,20 ευρώ καθαρά ( ρεπορτάζ naftemporiki.gr 21/5/2022 του Βασίλη Αγγελόπουλου και βάσει στοιχείων ΕΦΚΑ).

Έπαθαν κάτι το σοβαρό δηλαδή οι συνάδελφοί σας που πέρυσι κατέκλυσαν τα τουριστικά θέρετρα ερχόμενοι προ καταστάσεων ( όπως θα περιγράψω πιο κάτω) εξοικονομώντας όμως τα χρήματα που απαιτούντο για ένα τρίμηνο ή το πολύ τετράμηνο!;

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Εγώ, στην ηλικία σας που εργαζόμουν στο Hydra Beach στην Ερμιόνη, ποτέ δεν παραπονέθηκα ότι έμεινα χωρίς εργασία εφόσον και τα ρεπό μου τα δούλευα, αρκετά από τα οποία ουδέποτε τα πληρώθηκα, και τα μπλουζάκια με το λογότυπο της εταιρίας τζάμπα τα προμηθευόμουν, ανεξάρτητα εάν η προφορική υπενθύμιση στη ρεσεψιόν ήταν: ‘στα τρία που παραλαμβάνετε, πληρώστε τουλάχιστον το ένα’, και καθαρό δωμάτιο μου προσέφεραν ανεξάρτητα εάν τα κρεβάτια ήσαν πετρόκτιστα (σταθερά), και στρώματα μερικά από αυτά δεν είχαν, και την θέα ανάμεσα από τις δάφνες και τις μυρτιές απόλαυσα ενώ οι τουρίστες είχαν και άλλες επιλογές προς την πλαγιά του λόφου να απολαμβάνουν τον ίσκιο τους κάτω από ψηλά δέντρα, και με ευχαρίστηση δέχτηκα τον αποκλεισμό της έμπροσθεν αλλά και της αριστερής και της δεξιάς πλευράς του ξενοδοχείου θάλασσας επειδή ως προσωπικό του συγκροτήματος θα υποβίβαζα την εικόνα γενικώς, και μερικά από τα ποτήρια που έσπασα επειδή άθελά του δεν με πρόσεξε ο τουρίστας και έπεσε επάνω μου, και πολύ καλό ήταν το φαγητό, ανεξάρτητα εάν ήταν διαφορετικό από αυτό που το καθημερινό μενού όριζε…, και το παγωτό μου απήλαυσα από τον χώρο των μαγειρείων που παρέμεναν πάντα ανοιχτά όλη τη νύχτα, ανεξάρτητα εάν ο μετρ κύριος Φασόλης με συνέλαβε μια βραδιά με δυο παγωτά στο χέρι μου που είχα κλέψει, ένα για ‘μένα και ένα για την Ναταλί, Γαλλίδα τουρίστρια/ μέλος του συγκροτήματος των αμαζόνων που είχαν φθάσει εκεί προς τέρψιν των τουριστών, ενώ εγώ ως βοηθός σερβιτόρου μόνο ως γκαρσόν είχα το δικαίωμα στο παραλιακό κέντρο να βρίσκομαι και όχι στις χορευτικές τους παραστάσεις, και μου την χάρισε την απόλυση, και με ευχαρίστηση ρίχτηκα στη λάντζα, ανεξάρτητα εάν η κυρία Αιμιλία μου έλεγε ‘παιδάκι μου, πρόσεχε μη γλιστρήσεις από τη γλίτσα που είναι στο δάπεδο και σε καταπιεί καμιά γούρνα νεροχύτη’, και τα κιλά μου τα έχασα κάτι που δεν χρειαζόταν, και τα μαλλιά μου άρχισαν να πέφτουν από το άγχος ενώ εγώ δικαιολογιόμουν λέγοντας ότι το τζόκεϊ του στρατού ήταν υπεύθυνο, και το φορτηγό με τις προμήθειες του τουριστικού συγκροτήματος ξεφόρτωνα (νερά, καρπούζια, σεντόνια, πολυθρόνες πλαστικές…), και τα μισά σχεδόν από τα 398, 20 ευρώ σημερινά  μετατρεπόμενα σε δραχμές τότε καβάντζωνα κάτω από το μαξιλάρι, και στον λαιμό του κυρίου Φασόλη για να τον ευχαριστήσω με την υπενθύμιση να με έχει υπόψη του για εργασία και την επομένη χρονιά και πολλά άλλα, κι όλα αυτά χωρίς να βγάζω τσιμουδιά και ούτε να παραπονεθώ στιγμή.

Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί όλοι εσείς οι νέοι – το δυναμικό εργατικό αυτής της χώρας, η αφρόκρεμα της δύναμης και της υπεροχής σε όλους τους τομείς – έχετε αρχίσει ένα σιγανό πόλεμο εναντίον του εαυτού σας πρώτα αλλά και απέναντι να σας βρίσκω σε μια κυβερνητική εργατική προοπτική υποσκάπτοντας τα θεμέλια της εργατικής μας νομοθεσίας με το να λέτε ότι τα 400 ευρώ καθαρά σήμερα, μπορεί κάποιοι να βρουν εργασία και με αρκετά περισσότερα βέβαια, η ευαισθησία όμως ουδέποτε χάθηκε από τα ελληνικά αφεντικά, είναι λίγα.

Ή… λέτε να διαισθάνομαι κάτι παραπάνω από τις σημερινές σας διαθέσεις και με έχετε τόσο μπερδέψει όπου έχασα τους αριθμούς τελικά. Να ξέρετε πάντως ότι από την εργασία ουδείς πέθανε, μη την παραλληλίζετε την δική σας εργασία με αυτά όπου αραιά και που συμβαίνουν και μερικοί θάνατοι από την πτώση από κάποια πλοία ή από τις εργασίες στα Ναυπηγεία που εκτελούνται και μπορεί κάποιος να έχει κάποιο ατύχημα το οποίο αμέσως αντιμετωπίζεται, και καμία σχέση δεν έχει αυτά που κατά καιρούς γράφονται, και όπως λέει και ο Άδωνις ‘Έχουν βαλθεί μερικοί να σαμποτάρουν το παραγόμενο κυβερνητικό έργο’, έτσι κάπως δεν το μεταφέρει έξω από τις οθόνες και τα καθημερινά του τουίτ; Δεν έχει δίκιο που λέει ‘τι να τα κάνετε τα λεφτά; Πόσο θα φάτε πια;’.  Ηρεμήστε, σας παρακαλώ και σηκωθείτε αμέσως από τις καφετέριες. Η εργασία είναι χαρά.