Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΙ και ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΕΣ

Ζούμε σε μια εποχή όπου η προπαγάνδα κατισχύει της ιστορικής πραγματικότητας, της αλήθειας και εν τέλει της ελευθερίας στη σκέψη και τη δράση.

Συχνά λέμε για κρατικά μορφώματα, εθνικές κατασκευές, μεγαλοϊδεατισμούς, ιδεοληψίες, κλπ.

Ας ξεκαθαρίσουμε μερικές έννοιες όπως αναφέρονται όχι στο διαδίκτυο, που και εκεί αν προσέξει κανείς μπορεί να βρει ψήγματα αλήθειας, αλλά στις παραδοσιακές εγκυκλοπαίδειες.

Σε αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητο να τεθούν κάποια ερωτήματα

-Υφίσταται Βοσνιακό Έθνος;

-Υφίσταται Κοσοβαρικό έθνος;

-Υφίσταται Μακεδονικό Έθνος;

-Υφίσταται Κυπριακό έθνος;

-Υφίσταται Μουσουλμανικό έθνος;

-Υφίσταται Χριστιανικό έθνος;

Ίσως να φαίνονται παράξενα τα ερωτήματα με μια πρώτη ματιά, αλλά ας τα δούμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα ένα –ένα.

1. Τον 15ο αιώνα εξισλαμίσθησαν κάποιοι πληθυσμοί Σλαβικής καταγωγής στα Δυτικά Βαλκάνια και μετά από διάφορες αλλαγές στην κυριαρχία και τις προσμίξεις,  υπαγόμενοι, πότε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πότε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας ή στην Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, φτάσαμε σε μια εθνοτική κατασκευή Βοσνιομουσουλμάνων, τους λεγόμενους “Μποσνιάκοι”.

2. Διαφορετική περίπτωση ( αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα) το Κόσοβο ( ελεγχόμενη και ιστορική περιοχή για τους Σέρβους ) όπου όλοι δέχονται ότι η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Αλβανοί, αλλά κρίθηκε ότι πρέπει να αποσπαστεί από τη Σερβία.

(Οποιαδήποτε ομοιότητα των ανωτέρω περιπτώσεων με τους Μουσουλμάνους Έλληνες της Δυτικής Θράκης και την προσπάθεια απόσπαση τους από την Τουρκία, δεν είναι καθόλου συμπτωματική).

1. Στην Κύπρο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα ( τουλάχιστον προς το παρόν) μιλάνε όλοι για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, συνεπώς το αποτέλεσμα είναι τετελεσμένο.

2. Από το 2018 ένα πάγιο αίτημα (στην αρχή των Βουλγάρων και μετά της Γιουγκοσλαβίας) για αναγνώριση Μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας στο πληθυσμό που κατοικεί εδώ και αιώνες στις κεντρικές περιοχές του χερσονήσου του Αίμου, ανάμεσα  στους Ιλλυριούς και τους Θράκες (Παίονες, Τριβαλλοί, Δάρδανοι κλπ, με την πρόσμιξη Σλαβικών φυλών πριν από 1300 χρόνια περίπου), έγινε πραγματικότητα με τη συνθήκη των Πρεσπών.

Για να γίνουν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι άλλο είναι οι εθνοτικές ομάδες και άλλο τελείως οι θρησκευτικές.

Αν δεν κατανοήσουμε ότι μπορούν να υπάρχουν Μουσουλμάνοι Έλληνες, Χριστιανοί Τούρκοι, όπως αντίστοιχοι Αμερικάνοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί, δεν μπορούμε να καταλάβουμε και τη λογική των τεχνητών διαχωρισμών.

Μια σημείωση και για τον σημερινό πόλεμο, την εισβολή δηλαδή της Ρωσίας σε ένα κυρίαρχο ανεξάρτητο κράτος όπως είναι η Ουκρανία( δεν θα σταθώ τώρα στις παρεμβάσεις των δυτικών χρόνια πριν, γιατί δεν είναι της παρούσης).

Οι Ουκρανοί έχουν σαφέστατα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού (όπως και οι κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας να νιώθουν Μακεδόνες), όμως δεν μπορεί αυτό να αναθεωρεί την ιστορία.

Το Κόσσοβο είναι το ιστορικό κέντρο των Σέρβων, η Γλώσσα των Βόσνιων είναι κατά 99,9 % τα Σερβοκροάτικα και η καταγωγή τους Σλαβική κι όχι φυσικά “Μουσουλμανική”, η Γλώσσα των κατοίκων της Βόρειας Μακεδονίας είναι μία μίξη Βουλγαροσλάβικων ( το λέει και η συμφωνία- ανήκει στις νοτιοσλαβικές διαλέκτους, για τους δύσπιστους, αν βρεθούν με έναν κάτοικο αυτής της χώρας και έναν Βούλγαρο μαζί θα διαπιστώσουν ότι συνεννοούνται άψογα) με λίγες λέξεις Ελληνικές.

Η Ουκρανοί μπορούν επίσης άψογα να συνεννοούνται με τους Ρώσους παρά τις μικρές διαφορές.

Οι Πομάκοι το μόνο κοινό που έχουν με τους Τούρκους είναι το θρήσκευμα ούτε καν η γλώσσα ( οι έξυπνοι Έλληνες βέβαια τους έμαθαν τα τελευταία πενήντα χρόνια Τούρκικα για να τους ομογενοποιήσουν πιο εύκολα???!!! ). Το ίδιο και με τους Γείτονες Βούλγαρους που δεν έχουν κανένα κοινό αφού είναι γηγενείς Θράκες.

Και για να τελειώνουμε και με κάποιους μύθους που αναπτύχθηκαν τελευταία.

Από τους Έλληνες ιδρύθηκαν οι πόλεις του Εύξεινου Πόντου ( αρχικά τον 8^ο αιώνα από  Μιλήσιους) πριν περίπου 2700 χιλιάδες χρόνια. Βορειότερα η ευρύτερη περιοχή ονομαζόταν Σκυθία (ο Όμηρος τους ονομάζει Αβίους).

Στην πορεία οι επιδρομές κυρίως το Μεσαίωνα κατέστρεψαν την περιοχή, μέχρι που οι Ρώσοι την κατέλαβαν από τους Τούρκους  (που την είχαν κι αυτοί καταλάβει 30 περίπου χρόνια πριν από τους Τατάρους, οι οποίοι κυριάρχησαν στο χωριό Χατζήμπεη τον 14^ο αιώνα, που επίσης είχε ιδρυθεί και κατοικούνταν από Έλληνες) την τελευταία δεκαετία του 1700, όπου εγκατέστησαν μαζί με άλλους και Έλληνες, διωγμένους μετά τα Ορλοφικά και σιγά –σιγά η Οδησσός, έγινε η πόλη που ξέρουμε.

Οδησσό άλλωστε ονόμασε τη νέα πόλη η Μεγάλη Αικατερίνη.

Σημειωτέον η περισσότερη σημερινή Ουκρανία ήταν από τα μέσα περίπου του Μεσαίωνα ( μετά την κυριαρχία Λιθουανών κ.α.) η κοιτίδα των Ρως ( Κιεβάν Ρους).

Διευκρινίζεται επίσης ότι ο Βλαδίμηρος ο Μέγας (πρίγκιπας του Κιέβου) ήταν αρχηγός του κράτους των Ρως. Μετά από επιδρομές, εσωτερικές συγκρούσεις και αλλαγές στην ηγεσία και την μογγολική εισβολή τον 13^ο αιώνα, τα γεωγραφικά στην ουσία κομμάτια ως πριγκιπάτα, ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους  αλλά σαν τρεις συγγενικές εθνότητες (Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι) μέχρι την ενοποίησή τους με την μία ή την άλλη μορφή (Ρωσική Αυτοκρατορία, ΕΣΣΣΔ κλπ).

Το 1990, αρχίζει κυρίως η Ουκρανία, για τους γνωστούς και από άλλες περιοχές λόγους, να θεωρεί τους Ρώσους εχθρούς.

Αν κάνει μια απλή ανάγνωση κανείς πως ονομάζονταν οι πόλεις της Ουκρανίας πριν το 1990 και πως ονομάστηκαν στα λεγόμενα Ουκρανικά μετά, απλά θα μειδιάσει για την “τεράστια διαφορά” στις δύο γλώσσες (Ζαπορίζια- Ζαπορίζιε, Λβιβ-Λβοβ, Τερνόπιλ- Τερνόπολ, Τσερκας- Τσερασκ κ.α).

Συγκριτικά οι μετονομασίες στον Ελλαδικό χώρο των τοπωνυμιών από τα τούρκικα ή τα σλάβικα στα ελληνικά ( Καρβασαράς- Αμφιλοχία , Σολουν- Θεσσαλονίκη, Βοδενά –Έδεσσα, Σάλωνα – Άμφισσα, Ζητούνι- Λαμία κ.α ), καταδεικνύουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο τι εννοούμε όταν μιλάμε για άλλους λαούς, άλλες εθνότητες κι άλλες γλώσσες.

Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού σαφώς είναι αδιαπραγμάτευτο, αλλά όχι σε βάρος των ιστορικών αποδείξεων, της αλήθειας και της λογικής.

Αν αύριο θέλουν οι Κρήτες, οι Ρόδιοι, οι Κύπριοι, οι Ηπειρώτες κ.α. να αυτοπροσδιοριστούν  ως μόνο χαρακτηριστικό τους αυτό κι όχι ως πρωτίστως Έλληνες, είναι δικαίωμά τους και θα είμαι ο τελευταίος που θα έχει αντίθετη άποψη και θα “πολεμήσει” το αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Αλλά μέχρι εκεί.

Επιτέλους.

Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό αν το έχουν οι Κροάτες, οι Βόσνιοι οι Μαυροβούνιοι, οι “Μακεδόνες” κλπ, το έχουν και οι κάτοικοι της Κριμαίας, του Ντονέτσκ, του Ντονμπάς κ.α. Το έχουν και οι Καταλανοί, οι Βορειοϊρλανδοί, οι Βάσκοι, οι Κορσικανοί, οι Κούρδοι, οι Βορειοηπειρώτες και χιλιάδες άλλες εθνοτικές ομάδες στην Ευρώπη και αλλού.

Για την ιστορία ο Αριστοτέλης μιλούσε Αρχαία Ελληνικά όπως και ο Αρχιμήδης και ο Θαλής (αναφέρονται σημειολογικά φιλόσοφοι από Μακεδονία, Ιωνία, Μεγάλη Ελλάδα).

Στη μέση ανατολή πριν 2000 μαζί και με Ελληνικά μιλούσαν κυρίως Αραμαϊκά (κείμενα της Βίβλου γράφτηκαν σε αυτή τη Γλώσσα) τα οποία προσδιορίζουν μια κοινή καταγωγή των εκεί πληθυσμών ανεξάρτητα των θρησκευτικών και σήμερα των πολιτικών διαχωρισμών (μουσουλμάνοι, ιουδαίοι, χριστιανοί κλπ).

Όλες μα όλες οι διασωθείσες επιγραφές στην κυρίως Μακεδονία ( αλλά και πιο βόρεια) όπως και στη Θράκη είναι γραμμένες στα Ελληνικά όπως και στην Ιωνία, παρόλο που τελευταία ο Όμηρος έγινε Ομέρ κλπ

Οι Περισσότεροι στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας μιλούν Σερβοκροάτικα. Ότι κάποιοι είναι Ορθόδοξοι, κάποιοι Καθολικοί ή Προτεστάντες και κάποιοι Μουσουλμάνοι αυτό δεν αναιρεί τη κοινή καταγωγή.

Κάπως έτσι σήμερα η Τουρκία, με την αντίθετη όμως ακριβώς λογική από αυτή των διαχωρισμών και με μόνο συνεκτικό στοιχείο τη θρησκεία (ένα κράτος των 7,5 εκ. πριν 100 χρόνια και σήμερα 80 εκ., μαζί με δεκάδες εκατομμύρια άλλους λαούς –Κούρδους κλπ) διεκδικεί πληθυσμούς σε όλη τη Βαλκανική, στο Αζερμπαϊτζάν, στο Ουζμπεκιστάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στη Συρία, στην Ελλάδα και αλλού.

Το τι προσδιορίζει ένα έθνος έχει χιλιογραφτεί να μη κουράζω.

Πολιτισμική κληρονομιά, κοινή ιστορία, γλώσσα, εθνική συνείδηση.

Μια ακόμα ιστορική διευκρίνιση θα συμβάλει πιστεύω να ξεθολώσει λίγο το μυαλό από την παραπληροφόρηση.

Είμαι από αυτούς που εναντιώθηκε στον Σταλινισμό όταν ακόμα κάποιοι τον θεωρούσαν “Πατερούλη” (και σήμερα δηλαδή αλλά το προσπερνώ). Ο Στάλιν που σημάδεψε με εμβληματικό τρόπο το καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και των άλλων χωρών του συνασπισμού, δεν ήταν Ρώσος (αλλά Γεωργιανός).

Όσοι θέλουν να αναζητήσουν αλήθειες για το πόσο Ρωσικό ήταν το Σταλινικό καθεστώς, μπορούν να μάθουν εύκολα για το ποια ήταν η “Τσεκά”, ποιός (και πόσο Ρώσος ήταν) ο κυρίαρχος και άτεγκτος υπερασπιστής της Επανάστασης Ντζερζίνσκι, ποιοι αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος αυτής της υπηρεσίας (και πόσο Ρώσοι ήταν), ποια ήταν τα ηγετικά στελέχη, στο σύνολό τους, (και πόσο Ρώσοι ήταν).

Παρεμπιπτόντως ο Χρουστσόφ (έχει γεννηθεί στη Ρωσία παρόλο που υπάρχει και η άποψη ότι είναι Ουκρανός), με τεράστιο έργο αποσταλινοποίησης, όπως και ο Γκορμπατσόφ, ήταν Ρώσοι. Ο Μπρέζνιεφ αντίθετα ήταν Ουκρανός.

Το ερώτημα που τίθεται είναι “δεν είχαν καμία ευθύνη οι Ρώσοι για το Σταλινικό καθεστώς?” βέβαια είχαν, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να προσθέσει, το τι έπαθαν όλοι  όσοι πήγαν να αντισταθούν στις μεθοδεύσεις του σκληρού εκείνου καθεστώτος, ακόμη και όλοι οι πιο στενοί συνεργάτες του Δικτάτορα.

Σε κάθε περίπτωση είχαν τόση ευθύνη όσο οι Γερμανοί για τον Ναζισμό (που επιμένουμε να τον ξεχνάμε και να κάνουμε άστοχους και ανιστόρητους παραλληλισμούς ), οι Ιταλοί και Ισπανοί για το φασισμό αλλά και οι Έλληνες για το Μεταξικό καθεστώς και την εφταετία.

Επίσης αν επιθυμεί κάποιος να εντρυφήσει περισσότερο, ας αναζητήσει τις σχέσεις αυτής της μορφής τον ( ιδεολογικό??!!) φανατισμό με το θρησκευτικό φανατισμό που υπάρχει ακόμη και σήμερα, τις κοινές καταβολές τους και κυρίως την ίδια λογική στη δράση και τους σκοπούς, από τους κατόχους ΄΄της μόνης αλήθειας΄΄, κάθε φορά . 

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας, στην ιστορία, στους προγόνους αλλά και τους απογόνους ( δηλαδή στις επόμενες γενιές ) δεν μπορούμε να εξετάζουμε τις καταστάσεις με δυο μέτρα και δυο σταθμά . Δεν μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα κατά πως μας βολεύει κάθε φορά.

Ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια χωρίς παρωπίδες και ας βάλουμε στο περιθώριο κάθε είδους ιδεοληψία, φανατισμό και μονομέρεια, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι τα χειρότερα είναι μπροστά και για αυτά τα χειρότερα δεν θα φταίει μόνο η Ρωσία.

Ας δούμε με καθαρή ματιά ποιους βολεύουν κάθε φορά οι αναθεωρητισμοί και οι προωθούμενες μετανεωτερικότητες.

Πηγές:

Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια

Πάπυρος Larousse Britannica

Δομή