Γιώργος Αρκουλής

Κατ’ αρχήν να μη ξεχάσω την σημερινή γιορτή και να ευχηθώ…χρόνια πολλά και καλές εισπράξεις στα ανθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία, μαγαζιά που πωλούν μπιζού κλπ. Λογικά αναμένονται γερές εισπράξεις, λόγω της ημέρας (που έλεγε η μακαρίτισσα Δέσπω Διαμαντίδου – Μπεμπέκα – στον νιόπαντρο Γιώργο Κωνσταντίνου  – Αντωνάκη – στην σκηνή του  ανεπανάληπτου «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα»).

Πάμε παρακάτω, για να πω ότι εδώ και χρόνια, δεν περνάει ημέρα που να μη θυμηθώ την Αννούλα την Διαμαντοπούλου, όταν ως υπουργός, ήθελε πεισματικά (χωρίς, ευτυχώς,  να τα καταφέρει) να νομοθετήσει ως δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας, την αγγλική. Άτυπα, θα επισημάνω ότι έχει δικαιωθεί. Και μάλιστα με λέξεις του συρμού, οι οποίες χρησιμοποιούνται υπερβολικά από νεοέλληνες όλων των ηλικιών. Ερωτώ: πόσες φορές την η μέρα ακούτε το γελοίο «οκέϋ», όταν κάποιος συμφωνεί με άλλον; Και γιατί παρακαλώ έχουν αποβληθεί από το λεξιλόγιο του Έλληνα οι λέξεις «εντάξει», «σύμφωνοι», «μάλιστα» κλπ, οι οποίες είναι πολύ πιο χρήσιμες από την «τσίχλα» των γιάνκηδων;  Άβυσσος!

Φοβάμαι πως πρόκειται για σαχλή αμερικανιά που δεν μας ταιριάζει, αλλά που δύσκολα θα μπορέσουμε να την αναχαιτίσουμε – η ζημιά έχει προχωρήσει. Όπως δύσκολα θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε  από την κοινή χρήση λέξεων εντελώς αγράμματων όπως «εχτές», «φέτος» κλπ.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr