Ο πίνακας είναι του Ρώσου ζωγράφου Oleg Supereko
Για την Αγάπη που δεν ευδοκίμησε,
Για την Ειρήνη που δεν κατακτήθηκε,
Για τα Αυγά που δεν βάφτηκαν κατακόκκινα και καταπράσινα, στο χρώμα της Αγάπης και της Ελπίδας,
Για τα Φιλιά που δεν δόθηκαν,
Για τις Λαμπάδες που δεν κάηκαν,
Για τις Αλήθειες που δεν φανερώθηκαν,
Για τους Λυγμούς των ενοχών μας που δεν ξέσπασαν,
Για τις Εξομολογήσεις που δεν έγιναν,
Για τις Κακίες που δεν θάφτηκαν,
Για τις Συγχωρέσεις που δεν δόθηκαν,
Για τις Άγια Σώματα που δεν ευωδίασαν Μύρο,
Για τις Ψυχές που δεν πρόφτασαν να ζήσουν,
Για τις Υπάρξεις που θυσιάστηκαν,
Για τα Σφάγια που δεν γλίτωσαν,
Για τα Δάκρυα που πνίχτηκαν στο όνομα του εγωισμού,
Για τα Κρίνα που δεν άνθισαν,
Άδικα Σταυρώθηκες, Χριστέ μου;
Μικρότεροι μπρος στο μεγαλείο Σου, της Αγάπης Σου που δίνεται απλόχερα.
Προσμένοντας πάντα την Ανάσταση που θα γίνει βίωμα, ιερό, ουράνιο, θείο, άδολο, αγνό.
Ας φαίνεται παρανοϊκή σε όσους δεν ξέρουν να αγαπούν τις ρωγμούλες τους.
Ανάσταση στον Έρωτα, Θείο ή Ανθρώπινο. Έτσι κι αλλιώς και οι δυο για τον Άνθρωπο είναι καμωμένοι.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr