Δημήτρης Κατσούλας

‘Θα παταχθεί η αισχροκέρδεια, θα τεθούν υπό έλεγχο τα καρτέλ, θα υπάρξει υγιής ανταγωνισμός μέσω της διαμορφώσεως ενιαίας γραμμής πολιτικής όσον αφορά στις προσφερόμενες τιμές των αγαθών, υποχρέωσή μας ο πολίτης να προστατευτεί από τους αεριτζήδες…’. Αυτές ή περίπου αυτές ήσαν οι εξαγγελίες του υπουργείου Ανάπτυξης εν έτει 2003 επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη με υφυπουργό τον Κίμωνα Κουλούρη ο οποίος κατέβαινε χαράματα είτε στην Κεντρική λαχαναγορά του Ρέντη, τις περισσότερες όμως ‘αλώνιζε’ τις λαϊκές αγορές προκειμένου να ελέγξει εκ του σύνεγγυς τις τιμές στους πάγκους. Ήσαν δε τόσο έντονα και πομπώδη τα γιουρούσια του, όπου μέχρι και εξώφυλλο είχε γίνει στο τότε περιοδικό ‘Αντί’ το οποίο κυκλοφορούσε υπό την αρχισυνταξία του αειμνήστου Χρήστου Παπουτσάκη ανά δεκαπενθήμερο.   

Ο Κίμων Κουλούρης δηλαδή έθεσε σ’ εφαρμογή την ρήση ‘Αφού δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, θα πάει αυτός στο βουνό’, με αποτέλεσμα οι τιμές επί ένα μήνα περίπου να συγκρατούνται σε ‘λογικά’ επίπεδα και ξανά να παίρνουν την ‘ανηφόρα’ όσο ο υφυπουργός παρέμενε εσώκλειστος στο υπουργείο του ή έκανε τις βόλτες του στην πλατεία Κάνιγγος στο ‘αδελφό’ υπουργείο Εμπορίου. Ίδια και απαράλλαχτη η μέθοδος με αυτά που συντελούνται και σήμερα από την πλευρά του Αδώνιδος-Σπυρίδωνος Γεωργιάδη ως υπουργού Ανάπτυξης αλλά με ένα επιπλέον ‘όπλο’ κατά αυτόν, αυτόν τον του τουϊταρίσματος. Τουϊτάροντας ο υπουργός και κοινοποιώντας τις απόψεις του συνοδευόμενες μάλιστα και από φωτογραφίες από επισκέψεις στα διάφορα σούπερ μάρκετ με το επιτελείο του προκειμένου να τσεκάρει τα διάφορα καλάθια που ανακοινώνει, προσθέτοντας κάθε λίγο και λιγάκι και από ένα προϊόν σε αυτά, πιστεύει ότι έτσι θα αναχαιτίσει τα κύματα ακρίβειας που καθημερινά κατακλύζουν την αγορά και ότι θα εμπεδώσει στον νου των καταναλωτών την εύρυθμη λειτουργία της. 

Και σε τι τείνουν όλα αυτά, σε τι αποσκοπούν όλες αυτές οι περίπλοκες μέθοδοι με τα κάθε τόσο εξαγγελλόμενα pass; Και γιατί, αντί να θέτουν οικονομικά κριτήρια, κάρτες αγορών, τραπεζικούς λογαριασμούς με επιστροφές χρημάτων, καταθέσεις αιτήσεων και ό, τι άλλο έως τον Φεβρουάριο μηχανευτούν, δεν επιφέρουν γενναίες μειώσεις στον ΦΠΑ στα τρόφιμα αφού είναι σίγουροι ότι 8.500.000 πολίτες θα είναι οι δικαιούχοι, εδώ και τόσον καιρό; Γνωρίζουν, πολύ καλά μάλιστα ότι εάν στην τσέπη δεν εισρεύσει χρήμα ζεστό, εάν στον καταναλωτή συνεχίσει η ιδία οικονομική ασφυξία με το να επαρκούν τα χρήματα έως και το πρώτο δωδεκαήμερο εκάστου μηνός, σωτηρία δεν υπάρχει, κι όπως και στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι όποια κυβέρνηση απώλεσε τον έλεγχο της ακρίβειας και του πληθωρισμού, κατέληγε στην αντιπολίτευση αφού έχανε την εμπιστοσύνη των πολιτών της. 

Τα προεκλογικά τερτίπια Μητσοτάκη, οι υπεκφυγές από το να δίνει σαφείς απαντήσεις προκειμένου να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης σε αυτή τη χώρα τι συμβαίνει με τα όσα του καταμαρτυρούν σχετικά με τις υποκλοπές που άπτονται της Δημοκρατίας γενικότερα και οι άτακτες φυγές από το Κοινοβούλιο – λες κι εργαζόταν 8ωρο και το περάτωσε – κανέναν δεν πείθουν. Όπως δεν πείθουν και ούτε ξαλαφρώνουν οικονομικά και ουσιαστικά ‘τα μπινελίκια’ του κυρίου Σταϊκούρα με τους τραπεζίτες, ούτε το ότι ‘στόχος μας είναι την επόμενη τετραετία να προβούμε σε αυξήσεις μισθών’, όπως ο ίδιος ανακοινώνει, ούτε η δίμηνη παράταση των τελών κυκλοφορίας, λες και στο τέλος Φεβρουαρίου θα ‘βρέξει λεφτά’ όπως από τα καθημερινά πληρωμένα Μέσα τους ‘βομβαρδίζουν’ τον πολίτη. 

Και, εάν σήμερα όπου ο Άδωνις περιέρχεται τα σούπερ μάρκετ διαλαλώντας την φθήνια των καλαθιών του εξακολουθεί να μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, και τότε επί εποχής Κίμωνος Κουλούρη ένας άλλος πόλεμος βρισκόταν εν εξελίξει: αυτός στο Ιράκ. Σημαδιακές συμπτώσεις; Δεν γνωρίζω, μπορεί και ναι. Εκείνο που γνωρίζω είναι το ότι ο ανάδοχος των έργων υποδομής του Ελληνικού (πρώην αερολιμένας Αθηνών) ανακοινώνει οσονούπω το χρονοδιάγραμμα που προβλέπει την προκήρυξη τεσσάρων διαγωνισμών και την πρόσληψη ικανού αριθμού εργατών – ευκαιρία για την κυβέρνηση να ‘συρρικνώσει’ την ανεργία! – σε μια προσπάθεια  ν’ αρχίσουν οι κατασκευές υπογειοποιήσεως της Λεωφόρου Ποσειδώνος και του ανισοπέδου κόμβου της όσον αφορά στο οδικό δίκτυο, εκφράζοντας την απορία πώς αυτό διέλαθε της προσοχής του πρωθυπουργού και προτίμησε ν’ ανεβεί στο βουνό προκειμένου εκεί να συσκεφθεί με τον εαυτό του για το εάν οι εκλογές τον βολεύουν να διεξαχθούν προ του Πάσχα ή μετά. 

Η αγωνία του μεγίστη εάν στο χρονικό αυτό διάστημα που απομένει προλάβει να ‘επικοινωνήσει’ το παραχθέν έργο του προς τον λαό του και πριν πάντως οι εξελίξεις πλακώσουν …ως μαύρες καλιακούδες.