Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

Τι κι αν ο κύριος Τσίπρας επιμένει να προβλέπει ότι οι κάλπες θα ανατρέψουν τις εναντίον του προβλέψεις; Ως αρχηγός του κόμματός του θα ήταν αδιανόητο να λέει οτιδήποτε διαφορετικό. Το γεγονός εντούτοις ότι ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σε φιλικές -και φιλικότατες- προς την κυβέρνηση εφημερίδες δίνουν στη Νέα Δημοκρατία την πρωτιά σημαίνει πως ο Σύριζα αρχίζει να προετοιμάζει τον κόσμο του για την ήττα. Στοιχηματίζω ότι στις κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεις της ηγετικής ομάδας του ένα θέμα κυριαρχεί: Πώς θα πέσουν στα όσο το δυνατόν πιό μαλακά. Και πώς θα δημιουργήσουν από τώρα τις προϋποθέσεις ώστε να επιστρέψουν σε ορατό χρόνο στα πράγματα. Ώστε να αποδειχθεί η πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη παρένθεση.

“Όνειρα θερινής νυκτός!” καγχάζουν οι παρατηρητές της αντισύριζα όχθης. “Με κάτι τέτοια βαυκαλίζονταν στα τέλη του 2014 και κάποιοι συμβουλάτορες του Σαμαρά. Ότι η “Πρώτη Φορά Αριστερά” θα αποδεικνυόταν ανίκανη να κυβερνήσει κι ότι ο Αντώνης θα επέστρεφε, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει, ως παράκλητος… Το γεγονός είναι ότι -κατά τα σαρανταπέντε χρόνια της Μεταπολίτευσης- ουδείς κυβέρνησε παρενθετικά. Και κανείς από τους πρωθυπουργούς οι οποίοι αποδοκιμάστηκαν απ’τον λαό δεν επανήλθε στα πράγματα.

Με μια εξαίρεση, θα υπενθυμίσω εγώ. Τον Απρίλιο του 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατήγαγε την τρίτη μέσα σε λιγότερο από έτος εντυπωσιακή του νίκη. Εξαιτίας όμως του εκλογικού νόμου, η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά 150 έδρες – στηρίχθηκε για να πετύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε έναν Θεόδωρο Κατσίκη, που είχε βγει με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου. Οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες αποπειράθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έμειναν, στο σύνολό τους σχεδόν, μετέωρες. Τον Σεπτέμβριο του 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε -αν και βαριά άρρωστος- θριαμβευτικά. Η ατελέσφορη προσπάθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα κατά τον δικό του τρόπο στοιχειώνει σίγουρα τον Κυριάκο.

Ας δοκιμάσουμε να μπούμε στη σκέψη της ηγεσίας του Σύριζα. Να μαντέψουμε πώς ακριβώς σκοπεύει να υποσκάψει την επόμενη μέρα. Δεν απαιτείται δα και τόση φαντασία…

Πρώτον, υπογράφει ήδη μεταχρονολογημένες επιταγές. Το κόστος των “φιλολαϊκών” μέτρων που θα λάβει καθ’οδόν προς τις κάλπες -των επιδομάτων, των διορισμών, των χρονιζουσών εκκρεμοτήτων με τη ΔΕΗ και με τις τράπεζες- θα το χρεωθεί η διάδοχη κυβέρνηση. Διπλό το καλό για τον Σύριζα. Και χουβαρντάς δείχνεται και θηλειά φοράει στο λαιμό των αντιπάλων του.

Δεύτερον, μπετονάρει τα ευνοούμενά του κοινωνικά στρώματα. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου το δήλωσε πρόσφατα απερίφραστα: “Οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, θα στείλουν πάλι τη Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση με την ψήφο τους.” Έσφαλε βεβαίως η συμπαθής κυρία, καθόσον ο Σύριζα φαίνεται να υπολείπεται στους δημοσίους υπαλλήλους κατά επτά ολόκληρες μονάδες ενώ διατηρεί την πρώτη θέση του στους ιδιωτικούς… Το πνεύμα εντούτοις τής φράσης της είναι απολύτως ακριβές.

Θεωρήστε δεδομένο ότι -από την επομένη κιόλας του σχηματισμού κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη- μυριάδες πολίτες θα περιμένουν το κέλευσμα του Σύριζα για να κατέλθουν σε “σκληρούς κοινωνικούς αγώνες”. Για να αντιμετωπίσουν στους δρόμους τη “νεοφιλελεύθερη λαίλαπα”. Προσθέστε στους φιλειρηνικούς διαδηλωτές και τα γνωστά-άγνωστα μπαχαλάκια που διατελούν ουσιαστικά, την τελευταία τετραετία, σε στάση αναμονής. Με τις μολότοφ παρά πόδας. Και έχετε μιαν εικόνα της κατάστασης που θα αποπειραθεί να επιβληθεί ως καθημερινότητα στο κέντρο της Αθήνας, ενδεχομένως και άλλων πόλεων.

Τρίτο και φαρμακερότερο ίσως βέλος στη φαρέτρα του Σύριζα είναι ο εκλογικός νόμος. Εφόσον στις μεταπροσεχείς εκλογές εφαρμοστεί η απλή αναλογική, το πολιτικό σύστημα όπως το ξέρουμε θα διαλυθεί. Εάν η σημερινή Βουλή θυμίζει επιθεώρηση, η μεθεπόμενη θα μοιάζει με ζωολογικό κήπο. Το 0,3% που θα αρκεί για να εκλεγεί κανείς, οι 18000 ψήφοι στην επικράτεια, θα φέρουν στον ναό της Δημοκρατίας κάθε καρυδιάς καρύδι. Από οπαδούς του Ενβέρ Χότζα μέχρι πορνοστάρ. Βουλευτές σαν την κυρία Μεγαλοοικονόμου και σαν τον κύριο Ζουράρι θα φαντάζουν τότε οάσεις σοφίας. Επόμενο και αναγκαίο θα είναι τότε οι σοβαρότερες δυνάμεις του κοινοβουλίου -όσα κι αν τις χωρίζουν- να συγκροτήσουν έναν μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Σύριζα, που θα έχει βγει από την πόρτα, θα ξαναμπεί από το παράθυρο…

Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτό το ναρκοθετημένο μέλλον;
Οφείλει αφ’ενός να ενημερώσει τους Έλληνες, εικοσιτετράωρα μετά την ορκωμοσία του, για την ακριβή κατάσταση στην οποία θα έχει παραλάβει τη χώρα. Να καταστήσει τους πολίτες κοινωνούς των προβλημάτων και των διλημμάτων που θα τίθενται. Ας έχει ως αντιπαράδειγμα τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος άφησε τους πρώτους μήνες στο Μέγαρο Μαξίμου να κυλήσουν σχετικά ανέμελα, σε μια ευφορική σχεδόν ατμόσφαιρα, κι έπειτα έτρεχε και δεν έφτανε. Μην πέσει όμως -προς Θεού- και στο σφάλμα του Κώστα Καραμανλή που με την “Απογραφή” του 2004 άλλο δεν κατόρθωσε παρά να εκθέσει την Ελλάδα διεθνώς.

Πρέπει αφ’ετέρου να τολμήσει όλες τις τομές, να δρομολογήσει όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχει κατά νου, ευθύς μόλις αναλάβει καθήκοντα. Όσο η νίκη του θα είναι εντελώς πρόσφατη και το μομέντουμ απολύτως υπέρ του. Προτού η αντιπολίτευση προφτάσει να ανασυνταχθεί. Πρέπει -καθώς το λέει ο Ελύτης- η επόμενη κυβέρνηση να κάνει άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά.

Εάν πράγματι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει και δύναται να σημάνει την εθνική επανεκκίνηση, θα γίνει σε όλους μας σαφές πάρα πολύ σύντομα. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.-

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο capital.

The article expresses the views of the author. 

iPorta