Βαγγέλης Παυλίδης

Πάντα κι ὅπου σ᾿ ἀντικρίζω,
μὲ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,
ταπεινὰ σὲ χαιρετῶ

Ι. Πολέμης

Είναι κάποιοι Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα και που κανείς δεν αμφισβητεί ούτε την εθνικότητά μα ούτε και τον πατριωτισμό τους. Παρ’ όλα αυτά θεωρούν σκόπιμο να έχουν μέρα νύχτα αναρτημένη την εθνική σημαία, ποιος ξέρει, ίσως για να διαλαλήσουν, να αποδείξουν αυτά που κανείς δεν τους αμφισβητεί.

Ήταν όμως σ’ ένα άλλο, όχι σπάνιο, φαινόμενο στο οποίο ήθελα να αναφερθώ: τις ταλαιπωρημένες και κουρελιασμένες σημαίες που ανεμίζουν πάνω από τα κεφάλια Ελλήνων που θέλουν να αποδείξουν ότι είναι Έλληνες. Δείγμα κατάφορης έλλειψης σεβασμού προς το σύμβολο το οποίο υποτίθεται πως αγαπούν και σέβονται.

Είναι φυσικό πως όταν σεβόμαστε και αγαπάμε κάποιον δεν χρειάζεται να μας πει και να μας επιβάλλει κάποιος νόμος το πώς θα του συμπεριφερθούμε -η καλή συμπεριφορά είναι αυτονόητη. Εν τούτοις, στην περίπτωσή μας δεν μπορώ παρά να θυμίσω τον νόμο 851/1978 – ΦΕΚ Α-233/22-12-1978 που ορίζει πως “…απαγορεύεται η ανάρτηση Σημαιών εφθαρμένων, αποχρωματισμένων ή κατασκευασμένων δι΄ αποτυπώσεως “. Και παρακάτω “…(εις) τας κατοικίας εν γένει, η ανάρτησις επί ιστού ή κοντού και επί της προσόψεως τούτων της Εθνικής Σημαίας από της ογδόης πρωινής μέχρι της δύσεως του ηλίου…” και τέλος “ Δεν απορρίπτεται (Σ.Σ. η σημαία) εις τα άχρηστα, αλλά, αντικαθισταμένη λόγω παλαιότητος, καταστρέφεται κατά προτίμησιν δια της πυράς.”

Αναρωτιέμαι τι απ’ όλλα αυτά να ισχύει άραγε για τα υπολείμματα σημαίας της εικόνας και πόσο άραγε να την σέβεται πραγματικά ο υπερήφανος Έλλην ιδιοκτήτης της.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr