Ηλίας Καραβόλιας  

Η φρενίτιδα για το bitcoin συνεχίζεται. Η τιμή του – και όχι η αξία του- αυξάνεται ιλιγγιωδώς καθημερινά ενώ μάλλον το ίδιο ισχύει και για όλα τα κρυπτονομίσματα. Παράλληλα, ισχυρό φαίνεται να είναι και το σύστημα που θα τα υποστηρίζει, μια διατραπεζική ”αόρατη” πλατφόρμα που κατακτά το λογισμικό μεγάλων εταιρειών ( blockchain λέγεται και στην Κύπρο φτιάχτηκε μεταπτυχιακό τμήμα ειδικών σπουδών γι αυτό το λόγο ! )

Δεν είμαι ειδικός να αναλύσω αν τα κρυπτονομίσματα είναι φούσκες (σημ: ο Miles Johnson στους Financial Times έχει μια αξιόλογη ανάλυση για το bitcoin ) αλλά ξέρω ότι κάτι ”κρύβουν” εκτός απο το ότι είναι τα ίδια ”κρυμμένα”. Κρύβουν μια αλήθεια πολλών ετών καθώς μπορεί το διαδίκτυο να έχει υποκαταστήσει την πραματική οικονομία, μπορεί οι διαδικτυακές συναλλαγές και το πλαστικό χρήμα να έχουν σχεδόν εξαφανίσει το ρευστό, όμως η παγκόσμια Οικονομία στηρίζεται σε πήλινα πόδια αφού επιμελώς κρύβει τα δικά της κρυπτονομίσματα.

Το περίφημο ρολόι του Χρέους (ιδιωτικό +δημόσιο) στον Economist ( μας τρομάζει καθώς το κοιτάμε τουλάχιστον όσοι το κοιτάμε) : 226 τρις δολαρίων-τρεις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, νοικοκυριά, ιδιώτες, χρωστάνε ο ένας στον άλλο, γύρω απο μια ατέρμονη οφειλή που δεν λέει να σταματήσει. Παγκόσμια σταθερά, που έχει πλέον αποκτήσει την δική της κανονικότητα, ειδικά όταν ο μεγάλος οφειλέτης  ( ΗΠΑ) κάθε χρόνο απλά ”ανανεώνει” το Χρέος του εκδίδοντας νέα ομόλογα. Οι δε κεντρικές τράπεζες απλά πατάνε τον εκτυπωτή αντί να ρίχνουν χρήμα στην παραγωγή και το εμπόριο,αφού πιστώνουν τις τράπεζες για να οχυρώνονται κεφαλαιακά και απλά μεταφέρουν τωρινές εγγραφές ( τις επισφάλειες εννοώ) στους ισολογισμούς τους, ως υποχρεώσεις για τις επόμενες γενιές.

Μπορεί το bitcoin και τα λοιπά νέα νομίσματα να έχουν ”τιμή” όμως η αξία τους δεν είναι προσδιορίσιμη, εξ ου και ο φόβος για νέα φούσκα. Η αξία του Χρέους όμως είναι ορατή, μετρήσιμη. Είναι αξία που συνεχώς αυξάνεται και έχει ‘ως ‘νομισματική βάση”, ως αντίκρυσμα δηλαδή, τον ανθρώπινο μόχθο : όταν δανειζόμαστε ως άτομα ή ως κοινωνίες, στην ουσία υποθηκεύουμε ιδρώτα εκδίδοντας ατομικά και συλλογικά ”ομόλογα” έναντι έργου που θα παράγουμε και θα εκχωρήσουμε στους πιστωτές μας.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιστορία μας διδάσκει ότι το Χρέος έρχεται απο μακριά και πάει μακριά (βλ. το εξαιρετικό βιβλίο : Debt:The_First 5000 Years, του D. Graeber, εκδ. Melville House ) Είναι νόμισμα ισχυρό,διαπραγματεύσιμο σε κάθε χώρα, για κάθε σκοπό.Υποδουλώνει κοινωνίες και υποκείμενα ενώ μέσω της Βιοπολιτικής, συντηρεί την μικροφυσική της Εξουσίας και καθυποτάσσει ένστικτα και πάθη.

Το Χρέος θρέφεται απο το γεγονός ότι η Επιθυμία κινείται και ανανεώνεται σε ένα σύμπαν συναλλαγών( δαπάνες με δόσεις) γύρω απο το οποίο η ανθρωπότητα χορεύει αυξάνοντας τον μόνιμο φετιχισμό του εμπορεύματος αλλά και την αλλοτρίωση παράλληλα. Η δε μηχανική του Χρέους έχει καλύψει την μηχανική της παραγωγής και του εμπορίου, αφού παντού η πίστωση προηγείται της ανάπτυξης. Παντού ρέει το δανεικό χρήμα καθώς το πραγματικό ρευστό, το περίφημο Κεφάλαιο, το άλλο μεγάλο κρυπτονόμισμα, έχει παρκαριστεί στα ψηφιακά συρτάρια τραπεζικών κολοσσών, καλά θαμμένο σε φορολογικούς παραδείσους ( 6 τρις υπολογίζεται ο κρυμμένος πλούτος) .

Το ”νόμισμα” αυτό απέχει απο την mainstream Οικονομία και κυκλοφορεί μόνο σε δικές του χάρτινες αγορές : χρηματιστήρια μετοχών, ομολόγων, νομισμάτων, εμπορευμάτων. Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν μπορεί να κυκλοφορήσει μόνο του. Πάει χέρι-χέρι με το άλλο κρυπτονόμισμα, το Χρέος: η μόχλευση είναι αυτή που πατάει πάνω στο κρυμμένο Κεφάλαιο και εκτινάσσει τιμές και δείκτες διεθνώς. Παντού στοιχήματα με αέρα, αρκεί να μεγαλώσει η προσδοκία κέρδους.Η δε εποχή της απομόχλευσης μάλλον αργεί.

Χρέος και Κεφάλαιο είναι τα δυο συμπληρωματικά κρυπτονομίσματα της εποχής.

Αλληλεπιδρούν και συνθέτουν ένα παγκόσμιο σκηνικό τρόμου, πέρα από κάθε λογική.

Δυστυχώς, κανένα καινούργιο και ”συναρπαστικό” νόμισμα τύπου bitcoin και κανένα σύστημα τύπου blockchain δεν μπορούν να κρύψουν το πρόβλημα…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr